مراسم و مناسک مربوط به نوروز، امروزه هم در آذربایجان با شکوه خاصی به حیات خود ادامه می‌دهد؛ مراسم و مناسکی که پیوند عمیقی با تفکرات انسان ابتدایی و مردم آذربایجان در خصوص سه عنصر بنیادی آفرینش (آب، کوه و درخت زندگی) دارد. همین خاص و مهم بودن این عید برای دانشجوهای آذربایجانی شریف، عاملی بوده تا در سال‌های اخیر اهتمام ویژه‌ای برای برگزاری این جشن داشته باشند. در سال‌های قبل این جشن در یکی از آمفی‌تئاترهای دانشگاه با استقبال پرشور استادان و دانشجوها و کارمندان آذربایجانی شریف برگزار می‌شد، اما برگزاری جشن نوروز در اسفندماه ۹۸ نه میسر بود و نه مقدر. نتیجه دغدغه بچه‌ها هم خلق ایده جشن مجازی نوروز ۱۴۰۰ شریف بود که به میزبانی تبریز برگزار شد. این نوشته، گزارشی کوتاه از سیر روند برگزاری این جشن است.
۲۹ بهمن ۹۸: جلسه هم‌اندیشی جشن نوروز آذربایجان
این جلسه، اولین جلسه عمومی بین دانشجویان آذربایجانی شریف بود که برای هماهنگی امور جشن نوروز ۹۹ و در کلاس الف-۱۳ تشکیل می‌شد. مسئولیت‌ها مشخص بودند؛ بار دیگر، وظایف با جزئیات بیشتر مرور شد و قرار شد تا جلسه بعد، هریک از کارها به حد قابل‌قبولی برای ارائه برسند.
۳ اسفند ۹۸: اولین اطلاعیه‌ی ستاد کرونای دانشگاه
جلسه دوم هماهنگی بین اعضا، در این روز برگزار شد. فاصله زیادی تا روز ۱۱ اسفند که موعد برگزاری جشن نوروز ۹۹ آذربایجان در شریف تعیین شده، باقی نمانده بود. هنوز خبر قطعی حضور از اسپانسرها نرسیده و تمام نگرانی‌ها به‌خاطر تأمین منابع مالی برنامه است. بقیه امور به شکل کاملی قابلیت ارائه را دارند و کم‌کم زمان چسباندن پوسترها می‌رسد.
بعد از خداحافظی، در محوطه دانشگاه دورهم جمع بودیم که دبیر برگزاری جشن، متن اطلاعیه ستاد پیشگیری و مقابله با کرونای دانشگاه را با صدای بلند خواند. اطلاعیه، خبر از لغوشدن تمامی رویدادها، همایش‌ها و برنامه‌های جمعی دانشگاه تا پایان سال ۹۸ می‌داد. در همین لحظه بود که نماینده اسپانسر تماس گرفت و شماره حساب خواست. پالس مثبت حضور اسپانسر دوم هم بعد از آن رسیده بود. حس و حال حاکم در جمع، مشابه با حس و حال عصر همان جمعه‌ای بود که همگی بعد از بازی ظهر تراکتور و نفت تهران، فکر می‌کردیم که تراکتور، قهرمان لیگ برتر شده است.
۱۰ اسفند ۹۸: پادکست به‌جای جشن
چهارم اسفند بود که خبر قطعی‌شدن تعطیلی کلاس‌های حضوری اعلام شد. دلیلی برای ماندن در تهران وجود نداشت. حسرت لغو جشن نوروز ۹۹ آذربایجان، هرکدام از کادر اجرایی را با غم بزرگی روبه‌رو کرده بود. اولین باری بود که خواسته بودیم و نشده بود. باید کاری می‌کردیم. ایده انتشار پادکست «شریف دورناسی» مناسب به نظر می‌رسید که کارهای آن از ۱۰ اسفند با همراهی و همکاری هرکدام از دانشجوهای حاضر در آن جمع دوستانه آغاز شد. بهانه‌ای بود تا ارتباط بین همان دانشجوها کم‌رنگ نشود. اولین شماره پادکست ۲۸ اسفند ۹۸ منتشر شد. تا آبان‌ماه ۹۹، پنج شماره از آن به گوش مخاطبین رسیده بود.
۶ آذر ۹۹: استقبال مجازی از ورودی‌ها
ایده استقبال مجازی از ورودی‌های ۹۹ دانشگاه یکی از اتفاقات خوب حاصل از هم‌فکری و همکاری دانشجوهای آذربایجانی شریف بود. به قید قرعه، هدایا و یادگاری‌هایی هم برای دانشجوهای ورودی آذربایجانی ارسال شد تا حال‌وهوای شریفی بودن را، هرچند اندک و از دور، حس کرده باشند.
۱۲ آذرماه ۹۹: اولین جرقه جشن نوروز مجازی
حسرت جشن نوروز، با شدت بیشتری مغزمان را فرسایش می‌داد. مثل تمام چهارشنبه‌های سال، ساعت ۱۸:۳۰، جلسه اسکایپی بین همه دانشجوهای اجرایی برپا بود. از ارزش‌ها و زیبایی‌های جشن استقبال پنج‌شنبه می‌‌گفتیم و ارزیابی می‌کردیم. با آرزوی برگزاری جشن مجازی نوروز ۱۴۰۰ در قالب آذربایجان، جلسه ارزیابی جشن استقبال از ورودی‌های آذربایجان به انتها رسید.
۱ بهمن ۹۹: احوال‌پرسی ساده، گران تمام شد
«به اندازه‌ی سه سال مملکت، تصمیمات اساسی برای ادامه فعالیت‌ها گرفتیم. جلسه را واقعا از دست دادی!» این جمله‌ای بود که بعد از جلسه‌ی اسکایپی این روز، یکی از دوستان حاضر در جلسه، به یکی از غایبین نوشته بود که به خاطر حضور نداشتنش، معذرت خواسته بود. تنها جلسه‌ای بود که دستورجلسه‌ای برای برگزاری‌اش وجود نداشت. صرفا به خاطر احوال‌پرسی، قرار ملاقات را تنظیم کردیم. جلسه با حضور یکی از فارغ‌التحصیل‌های شریفی به اوج خود رسید و ایده برگزاری جشن آنلاین نوروز آذربایجان برای کل جامعه‌ی شریف مطرح شد.
بعد از آن روز و آن جلسه، فعالیت‌ها شدت گرفت و دغدغه اصلی هریک از اعضا، کیفیت بالای برگزاری جشن نوروز ۱۴۰۰ شد. مشکلات بسیاری بر سر راه وجود داشت. زمان چندان زیادی هم باقی نمانده بود. دو فاز برای شروع فعالیت‌ها تعیین شد. اولین مورد، جذب اسپانسر و تأمین مالی برنامه بود و دومین مسئله، برقراری ارتباط با معاونت فرهنگی و ارائه‌ی طرح پیشنهادی به عنوان جشن نوروز ۱۴۰۰ دانشگاه شریف.
اسپانسری که انصراف داد، هزینه‌ای که تحمیل شد
هرچه سریع‌تر، فاز اول را پیش بردیم و یکی از شرکت‌های هواپیمایی، قول حضور به عنوان اسپانسر اصلی و مطلق جشن را داد. خیال همگی از جهت تأمین مالی برنامه راحت بود تا اینکه اواخر بهمن، با رسیدن خبر انصراف اسپانسر، مسئله مالی مجددا تبدیل به نگرانی و دغدغه اصلی شد. جلسات اولیه با معاون و مدیر فرهنگی دانشگاه تشکیل شده بود و موافقت‌های اولیه معاونت نیز، مسئولیت بیشتری را بر دوش تیم اجرایی متحمل می‌کرد.
خبر لغوشدن حضور اسپانسر، از گرمای فعالیت‌ها کاسته بود و بار سنگین وظیفه تأمین هزینه‌های جشن، فشار زیادی روی دبیر و اعضای تیم برگزاری وارد می‌کرد. اما این یکی ار اشتباهات‌مان بود که فکر می‌کردیم بحث مالی جشن، تنها دغدغه برگزاری آن است. از لحاظ اجرایی و بحث جواز برگزاری، به نظر نمی‌رسید مشکلی وجود داشته باشد، تا اینکه متوجه شدیم اداره نظارت بر اماکن عمومی نیروی انتظامی تبریز، محدودیت‌های زیادی را برای برگزاری همایش‌ها و مراسم‌ها قائل می‌شود.
اولین حضور مسئول اجرایی در اداره اماکن برای اخذ جواز برگزاری جشن در آمفي‌تئاتر روباز ائل‌گؤلو، آخرین حضورش هم شد، چرا که پاسخ منفی آن‌ها به اندازه‌ی کافی، محکم و قطعی بود. چاره‌ای جز سرزدن به آمفی‌تئاترهای خصوصی موجود در سطح شهر تبریز باقی نمی‌ماند. توافق نهایی با مدیریت آمفی‌تئاتر هتل شهریار به خاطر مدیریت خصوصی آن، حاصل شد. بعد از آن، مجوز معاونت سیاسی فرمانداری و ستاد کرونای تبریز را نیز گرفتیم. معاونت سیاسی، امنیتی و اجتماعی فرمانداری، مرکز بهداشت شهرستان تبریز را نیز به خاطر بررسی انطباق شرایط برگزاری جشن با شرایط کرونایی حاکم، حکم به حضور و همکاری کرد.
از طرفی، خوشحال از برطرف شدن مشکل مکان برگزاری جشن بودیم، از طرف دیگر ناراحت از هزینه‌ای که به‌خاطر همین قضیه باید متحمل می‌شدیم. تلاش‌مان برای برگزاری در یک مکان عمومی، به جهت رایگان بودن آن بود. اما این بار، بیشترین هزینه‌کردمان باید برای تأمین مالی مکان برگزاری در نظر گرفته می‌شد.
چشم یاری‌مان، رو به یاران شد
تاریخ برگزاری جشن، با موافقت اعضا و معاونت فرهنگی دانشگاه، هم‌زمان با روز مبعث، یعنی ۲۱ اسفند ۹۹ در نظر گرفته شد. فورا باید تأمین مالی برنامه را نهایی می‌کردیم. تمام افرادی که زمانی دانشجوی همین دانشگاه بودند و اینک در جای‌جای دنیا هستند، دست‌دردست هم دادند و با کمک‌های ارزی و ریالی خود، بزرگ‌ترین قسمت هزینه‌های این جشن را تأمین کردند. شبکه ارتباطی دانشجوهای حال حاضر آذربایجان در شریف با دانشجوهای سابق آذربایجانی شریف، برای اولین بار بود که تأثیر خود را به‌طور رسمی و ویژه نشان می‌داد و اتفاقا موفق هم شد.
تقاضا، بیشتر از عرضه
تأمین هزینه‌های گروه فیلم‌برداری، پخش زنده، صدابرداری، اجاره آمفی‌تئاتر، دعوت از گروه موسیقی، طراحی صحنه، پذیرایی از میهمانان ویژه و کادر اجرایی جشن، بار سنگینی بود. حدود ۶۰ درصد از این هزینه‌ها، به کمک فارغ‌التحصیلان تأمین شده بود. کمک معاونت هم رسید. اما هنوز حدود ۲۵ درصد از هزینه‌ها باقی مانده بود.
در عرض یک هفته، مکالمه‌های تلفنی با بیش از ۳۰ شرکت موفق حاضر در آذربایجان صورت گرفت. سرانجام، شرکت هافمن، ۷ روز مانده به جشن، قرار ملاقاتی را تنظیم کرد و موافقت خود را برای حضور به عنوان اسپانسر این جشن اعلام نمود. چهارشنبه، ۲۰ اسفند، کمک نقدی این شرکت هم واریز شد. زومار هم که استارت‌آپ جمعی از فارغ‌التحصیلان آذربایجانی شریفی است، برای کمک به برنامه ملحق شد تا از لحاظ مالی به نقطه سربه‌سر رسیده باشیم.
عید در عید
رسانه تیم اجرایی، قبل از روز جشن در طراحی پوسترهای متعدد و آماده کردن تیزر جشن، پرقدرت عمل کرده بود و آن‌ها را از طریق کانال‌ها و درگاه‌های مختلف، به نظر دانشجوهای شریفی رسانده بود. به هرحال تبلیغات را در حد توان‌مان انجام داده بودیم.
دامنه‌ای از سامانه لحظه‌نگار خریداری شده بود تا جشن با کیفیت Full-HDپخش شود. صفحه اسکای‌روم معاونت فرهنگی نیز برای پخش برنامه در نظر گرفته شده بود. اما مشکلات موجود در این سامانه، مانع از پخش کاملا سالم از این درگاه در دقایق اول برنامه شد.
دکتر فخارزاده، معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه، دکتر تقوی، استاد مرکز فلسفه و دکتر متفکرآزاد، عضو هیئت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی، مدعوین ویژه جشن بودند. گروه موسیقی هم حضور دائمی روی صحنه داشت و قطعات شاد و نوروزی آذربایجانی را به صورت زنده اجرا می‌کرد.
دو سفیر مرکز بهداشت هم جهت بررسی نحوه اجرای پروتکل‌های بهداشتی حاضر بودند. به خاطر فراهم شدن وضعیت استاندارد بهداشتی و کرونایی در مراسم از جانب مسئول اجرایی تیم برگزاری، هیچ مسئله‌ای از این لحاظ وجود نداشت. البته با توجه به اینکه غیر از اعضای اجرایی و سه مهمان برنامه، شخص دیگری در برنامه حضور نداشت، تمام حساسیت‌های محتمل برطرف شده بود.
مجری در صحبت‌هایش سعی می‌کرد آذربایجان و آداب و رسوم نوروزی آن را معرفی کند. هدیه‌های مهمانان هم به نحوی در نظر گرفته شده بود تا هم ارزشمند باشند و هم از زیبایی‌ها و اسطوره‌های آذربایجان تعریف کرده باشیم.
