ماه ها بود یکی از مشکلاتم رو هر روز میدیدم که توانایی تصمیم قطعی گرفتنم به شدت جای کار داره و توش ضعیفم.
اول پذیرفتم مسئله اصلی خودمم و رفتم پیش اقا مجید. باورم نمیشد با چندتا سوال مجید منوچهری بتونم یه الگوریتم واسه حل کردن خودم پیدا کنم
وقتی مشکل رو پیدا کردم ازم پرسید اسمش رو چی میزارم منم گفتم:( انتخاب ...)
با عمیقتر نگاه کردن فهمیدم موضوع فقط <انتخاب> نیست و به مشکل ریشه ای تری بر خوردم به اسم (تصمیم گیری ) بیاید یه نگاهی به تصمیم گیری بندازیم.
ادم ها وقتی دو موضوع ارزشی جلوشونه که یکی رو باید انتخاب کنن معمولا دچار خطاهای زیادی میشن
که احتمالا شنیدید:
از اونجایی که عادت دارم همیشه منطق انسانی رو با منطق ماشین ها مقایسه کنم و یه مدل ازش بیرون بکشم، اگر نگاهی به تصمیمگیری ماشینی بیاندازیم معمولا ماشین ها باید کم هزینه ترین و با ارزش ترین گزینه رو انتخاب کنن (مسئله کوله پشتی). اما تو فرایند های انسانی ابعاد مسئله اونقدر زیاده که گاهی اوقات تصمیماتت به حماقت یا به زرنگی ختم میشه که یا از تو یه ننگ میسازه یا باعث افتخارت میشه.
حالا بیایم مفهوم زمان رو هم به آشِ شَلَمْشولبامون اضافه کنیم. وقتی فرصتمون کمه و باید زود تصمیم بگیریم عمدتا خراب میکنیم یا کاملا تصادفی انتخاب میکنیم .
اما تصمیمگیری معمولا باید ترکیبی از هر دو باشه که البته اگر واحد زمان وجود نداشت همه چیز قابل حل بود پس تو واحد زمان باید یه سری ثابت هایی هم اضافه کنیم تا بتونیم بهتر به فرمول تصمیم گیری اعتماد کنیم .
اون ثابت ها تجربیات دیگرانه که قبلا تصمیم مشابهی رو گرفتن و نتیجه دیدن. اما اینجا یه خطر هم وجود داره چون ممکنه شروع کنیم به پرسیدن و نظر خواستن و استقلالمون رو تو تصمیمگیری فدای نظرات دیگران کنیم یا برای اثبات خودمون به دیگران، تصمیم بگیریم نه به خاطر خودمون.
دوباره بیاید قضیه رو ماشینی نگاه کنیم. تو ماشین ها اشتباهات قابل توجیه هستن چون طبق الگوریتم، ماشین بهترین انتخاب رو داشته، هرچند اشتباه بوده. اما بین ادما به تعداد انسان ها الگوریتم انتخاب وجود داره ینی ممکنه دوتا ادم تو یک شرایط مشخص دوتا تصمیم جدا بگیرن یا حتی جالب تر اینکه هردو یک تصمیم رو به دلایل مختلف بگیرن پس لزوما نمیشه تصمیمی رو محکوم کرد یا تشویق کرد؛
به قول آقا مجید : ( انتخاب همیشه ارزشمنده و لایق تحسین).
تقریبا هر روز درگیر این تصمیمگیری هستیم هرچند یه برهه هایی از زمان خیلی جدی و استراتژیکه و یه جاهایی در حد اینکه امشب شام املت بخورم یا تخم مرغ.
حالا بیاید به مدل الگوریتمی که من باهاش خودمو حل میکنم نگاه کنیم:
در نهایت کافیه که خروجی این الگوریتم رو کنار هم بزارید و ببینید که همه کار هایی که کردید فقط یه بازی الکی بوده :)
شما قبل از این که این همه فرایند رو طی کنید تصمیمتون رو گرفته بودید فقط یه دلیل برای پذیرفتنش میخواستید که اون هم میتونید لا به لای نتیجه ها پیدا کنید.
موفق باشید : )
