سلام.دانشمندان ثابت کردن که: هر احساسی، همزمان که باعث بروز واکنشی متناسب با اون میشه،ترشح یک هورمون خاص رو هم در پی داره...
ساده شده جمله بالا،با مثال میشه این:
هورمونOxytocin?????
هورمونDopamin?????
و برعکس:
هورمونCortisol?????
ازمیون این مواد ترشح شده،کورتیزول به هورمون استرس،معروفه.چراکه در پاسخ به استرسهایی که برما وارد می شه ترشح میشه. این هورمون اصولا یک هورمون هوشیار کننده ست، که ما نسبت به شرایط ویژه، واکنش نشون بدیم. بیاین خودمـونو دروضعیت یک قرار ملاقات مهم تصورکنیم،حالااین هورمون ترشح میشه،و کارشو باایجادحالتهایی مثل: افزایش ضربان قلب،تند شدن تنفس وتعرق،درما شروع می کنه.به محض خروج از وضعیت گفته شده هم،میزان کورتیزول رفته رفته کم میشه.
از اون جایی که ترشح کورتیزول،یک پاسخ به شرایط خاصه،و آمادگی فرد رو به دنبال داره،میزان متناسبش نگران کننده نیست،اما اشکال زمانی بوجود میاد که ترشح اون،بیشتراز حد نیاز بدن باشه..و خب طبیعیه که افزایش پیامد های ناشی از ترشح رو هم در پی خواهد داشت.مانند؛اختلالات قندخون و خواب، افزایش اضافه وزن در ناحیه شکمی و....
با این پیش فرض که بین ذهن وسلامتی بدن،ارتباط تنگاتنگی هست،متوجه میشیم که وجود افکار ?یا ? مستقیما بر سلامتی اثرگذارن.حتی اگر ناراحتی و خشم خودمونو،بروز ندیم. طبق یک اصل ثابت شده، یکساعت خشم و فکر منفی، باعث تولیدماده سمی،با آثاری جبران ناپذیر میشه.و باز یک قدم جلوتر،اثبات رابطه استرس و افکارمنفی مدام، با احتمال بروز سرطان..اما:
چگونه افکارمنفی خود را کنترل کنیم؟
1/تا اونجایی که ممکنه،از کناراتفاقات بد و ناگوار،به سادگی بگذریم.
انگارنه انگار،اتفاقی افتاده..
وبرای اینکه متهم به«بی خیالی و بی تفاوتی »نشم،عرض کنم که؛میدونم همیشه آسون نیست،ولی با دعوت خودمون به آرامش و اینکه خودخوری و عذاب شایدتفاوتی دراصل ماجرا نکنه،و حتی جلوی راه حل های منطقی رو هم بگیره،میتونیم به خودمـون کمک کنیم.
2/با تمرینِ مثبت فکر کردن ، آنراجزیی ازبرنامه روزانه خود کنیم.و پیشنهاد میکنم،ضمن مرور لحظه های شادِِ گذشته،هر اتفاق خوبی که درآینده منتظرش هستید رو در حال تصورکنید:
من به طور شگفت آوری احساس سلامتی و خوشبختی می کنم.
توصیه می کنم،این جمله ها با صدای بلند تکرار بشن.
فراموش نکنیم،
عبارات تاکیدی مثبت،مثل سفارش غذا به آشپزخانه کائنات است.باید اطمینان داشته باشیم به محض آماده شدنِ غذا،اون رو برامون میارن..
پس در مورد سایر اتفاقات خوب هم، باید با آرامش منتظر افتادنشون باشیم..
تنها چیزی که نباید دستشو گرفت که بیوفته،اتفاق های خوب زندگیه..
.................
حیفم آمد که صبح را با نفس خوب خدا “ها” نکنم.
بیت بی معنیِ من بودن را،با غزلهای صدا ما نکنم.
حیفم آمد که در این روز دل انگیزِخدا، گرهٔ کوچکی ازقلبی را، به سرانگشت دعا وا نکنم.
حیفم آمد که در این روزگه زود گذار، اینهمه مهر که بر من بخشیدند، عاقبت در نگه منتظری جا نکنم.
..................
ﺫﻫﻦ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺗﻠﻮﯾﺰیون ﺑﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﺷﺒﮑﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﻢ ﺭﻭﯼ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ:
ﺷﺒﮑﻪ ﺭﻧﺠﺶ، ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺨﺸﺶ،شبکه نفرت، ﺷﺒﮑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﺷﺒﮑﻪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ، ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯ، ﺷﺒﮑﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ
ﺷﺒﮑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻭ....
ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﯾﺎ ﺭﯾﻤﻮﺕِ ﻣﺎﺳﺖ.
ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﺒﮑﻪ ها...
