سلام. این سومین پُست منه بعداز تغییراتِ ویرگول..
راستش بعداز خوندنِ مطالب جدید، میخواستم برای بعضی هاشون کامنت بگذارم، ولی دیدم اگه، مجموع همه اون نظرها بشه یه پُست، بهتره؟
نظر شما چیه؟
قبلا گفتم بازم میگم،اصلا اهل غُر زدن و سیاه نمایی نیستم، بلکه برعکس معتقدم:
همه باید برای بهبود شرایطی، که باب طبع و میلِمون نیست تلاش کنیم.
امااا از یه طرف؛
وقتی یه چیزی برات با ارزشه
وقتی باهاش انس گرفته باشی و باهاش حالت خوب باشه
خُب طبیعیه که:
نخوای
نتونی
نذاری
به راحتی از دستش بدی..
حکایت من و خیلی از اهالی ویرگول همینه...
غُر زدیم،ننوشتیم،کم نوشتیم، انتقاد کردیم،حتی قهر کردیم. که چی بشه:
چیه تعجب کردین؟
باور کنید من با ویرگول زندگی می کنم..
با نوشتن توی این پلتفرم حالم خوبه..
خواهش می کنم به من حق بدید،حق بدید اگه برای ماندن و منطبق شدن با شرایط جدید ویرگول، دارم چونه میزنم، چون:
آگانه و با اختیار(و نهایت احترام به اهالی شبکه های اجتماعی)، تصمیم گرفته ام که جاهایی مثل اینستاگرام،تلگرام و خیلی از شبکه های اجتماعی مشابه، نباشم..
و حتی در مورد حضور در همین «ویرگول» هم چند ماه تحقیق داشتم..
اما یه دفعه می بینم که ساختار جدید اصلا جای زندگی نیست..
یاد یکی از خونه های چندسال پیشم افتادم،وقتی برای اولین بار دیدمش،با خودم گفتم اینجا اصلا جای زندگی نیست..
ولی بعداز کلی،کلنجار رفتن بالاخره تصمیم گرفتم بسازمش..
جوری بسازمش که ساکنین قبلی هم از دیدنش تعجب کنن..
و شد...اما به خون جگر:
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود
از هر کرانه تیر دعا کردهام روان
باشد کز آن میانه یکی کارگر شو
........
راستی،شما میگین دوباره همه ویرگولی ها دست به قلم میشن؟
بازدیدها بالا میره؟
لایک خور مطالب زیاد میشه؟
.........
بیاید تا اونجایی که به خودمون مربوط میشه، همت کنیم..
........
با مراقبت از خود،جلوی انتشار عاملِ حالِ بد را بگیریم..
می خواهد ویروس کرونا باشد،
حسد باشد،
یا قضاوت های نا عادلانه..
........