اتاق بازرگانی ایران به عنوان یک موسسه مستقل شناخته می شود که دارای حقوق کاملا جداگانه ای است. این موسسه از جمله موسسه های غیر انتفاعی است که با هدف ایجاد ارتباط میان بازرگانان، تجار و اشخاص فعال در حوزه صنایع تشکیل شده است.
اتاق بازرگانی ایران هم چون بسیاری از موسسات دیگر وظایف و اختیارات از پیش تعیین شده ای را داراست که بر اساس این اختیارات، فعالیت های سازماندهی شده ای در آن به وقوع می پیوندد.
در صورتی که اتاق بازرگانی بنا بر مصلحت یا شرایط موجود، تشکیبل جلسه دهد، اعضا دولت و همینطور شرکت های خصوصی در این جلسات حاضر می شوند. در بین مهم ترین وظایف اتاق بازرگانی ایران می توان به تشکیل جلسات و هماهنگی های لازم بین اعضا اشاره کرد.
در صورتی که به هر علت نیاز به تصویب یک لایحه خاص وجود داشته باشد، اعضا اتاق بازرگانی ایران با همکاری سازمانی های دولتی و مجموعه های وابسته و تحت نظر دولت و شهرداری ها، اقدام به طی کردن مراحل لازم برای تصویب لایحه می نمایند.
اعضا اتاق بازرگانی ایران به عنوان صاحبان مشاغل در شهرها و شهرستان ها این جوامع محلی (اتاق بازرگانی) را تشکیل می دهند تا از جامعه تجاری دفاع کنند. افرادی که در مشاغل محلی (مشاغل مرتبط با تجارت یا صنعت) عضو هستند می توانند برای استخدام در اتاق بازرگانی ایران اقدام کنند.
اتاق بازرگانی یک انجمن داوطلبانه از بنگاه های تجاری متعلق به تجارت و صنایع مختلف است. آنها به عنوان سخنگویان و نمایندگان یک جامعه تجاری فعالیت می کنند. قوانین اتاق بازرگانی از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.
اتاق بازرگانی در ایران بیش از ۲۰ هزار عضو دارد. انتخاب ۲۰ نماینده از دولتی (از طرف دولت) و ۴۰ نماینده از بخش خصوصی، مجموعا ۶۰ نماینده برای تکمیل ظرفیت اتاق بازرگانی ضروری است.
اتاق بازرگانی به عنوان یک مجمع عمومی برای بحث و گفتگو درمورد مسائل اقتصادی و تجاری برای ترسیم بهترین نقشه در جامعه جهانی تجارت تشکیل شده است. فعالیت های اعضای این مجمع بازتابی از منافع مشترک در حوزه تجارت است.
کسب مقبولیت از سوی مقامات دولتی نیز به اهداف اتاق کمک خواهد کرد. ارتباط مقامات دولتی با اعضا اتاق بازرگانی به افزایش سرعت پیاده سازی ایده ها و استراتژی های اقتصادی تعریف شده در این فضا کمک می کند. امروزه اتاقهای بازرگانی تقریباً در هر کشور جهان وجود دارد.
