از میان شهرها

من شهرها را از روی صداهایشان می‌شناسم. در همه جا سعی می‌کنم بیشتر بشنوم، تا ببینم. به گوشانم اعتماد بیشتری دارم تا چشمانم. تصاویر دروغ می‌گویند گاهی، زرق و برقی دارند که در ذات آن پدیده وجود ندارد و صرفن رنگ و لعاب است. صدا این مکر را ندارد. خودش است. از لرزش‌های دست روی ساز تا گام قطعه‌ای که نواخته می‌شود، یا میزان حوصله نوازنده هنگام نواختن، می‌توان واقعیت را لمس کرد. از پارسال که به لطف "تحصیل" شانس این را داشتم که شهرهای بیشتری را ببینم، ایده جمع کردن صداهای شاخص شهرهایی که می‌روم برایم کلید خورد. مجموعه محشری نیست، با گوشی ضبط می‌کنم و کیفیت بالایی ندارد. اما هرکدام تصویر شکل گرفته برای من، از آن شهری‌ست که در آن زیسته‌ام یا قدم زده‌ام، حتا برای چند ساعت.