خرید سرور برای کسب و کارهای مختلف که به اینترنت و فضای آنلاین وابسته هستند، یک نیاز ضروری است. بدون داشتن سرورها، فعالیت شبکه های رایانه ای و اتصال به اینترنت عملاً غیر ممکن است. در این بحث می خواهیم درباره راهنمای خرید بهترین سرور، ویژگی های انواع سرور و مزایا و معایب هر کدام صحبت کنیم. در پایان نیز به مهم ترین نکات در خرید یک سرور مناسب جهت کسب و کارها و شرکت ها اشاره ای خواهیم داشت.
سرور یک نرم افزار یا دستگاه سخت افزاری است که درخواست های ارائه شده از طریق شبکه را می پذیرد و به آنها پاسخ می دهد. دستگاهی که درخواست می دهد و پاسخی از سرور دریافت می کند، کلاینت (client) نامیده می شود. در اینترنت، اصطلاح "سرور" معمولاً به یک سیستم رایانه ای اطلاق می شود که درخواست ها را برای فایل های وب را دریافت می کند و آن فایل ها را برای مشتری ارسال می کند.
انواع سرور برای چه مواردی مناسب اند؟
سرورها منابع شبکه را مدیریت می کنند. به عنوان مثال، یک کاربر ممکن است یک سرور را برای کنترل دسترسی به یک شبکه، ارسال یا دریافت ایمیل، مدیریت کارهای چاپی یا میزبانی وب سایت راه اندازی نماید. خرید سرور همچنین در انجام محاسبات دشوار، بسیار مفید است. برخی از سرورها برای یک کار و هدف خاصی طراحی شده اند که اغلب به همان موارد اختصاص داده می شوند. با این حال، امروزه بسیاری از سرورها، سرورهای اشتراکی هستند که جهت ارسال و دریافت پست الکترونیکی، DNS، FTPو حتی چندین وب سایت به کار می روند.
چرا سرورها همیشه در حال فعالیت بوده و روشن هستند؟
از آنجایی که انواع سرورها معمولاً برای ارائه خدماتی که دائماً مورد نیاز هستند استفاده می شوند، اکثر این تجهیزات هرگز خاموش نخواهند شد. در نتیجه، زمانی که سرورها از کار بیوفتند، می توانند مشکلات زیادی را برای کاربران شبکه و شرکت ها ایجاد کنند. برای کاهش این مشکلات، سرورها معمولاً به گونه ای تنظیم می شوند که تحمل برخی خطاها را داشته باشند.
نمونه هایی از انواع سرورها را در قسمت زیر می توانید بررسی کنید. در ادامه بیشتر درباره انواع سرور و راهنمای خرید سرور صحبت می کنیم.
· سرورهای کاربردی (Application server)
· سرور Blade(Blade server)
· سرور ابری (Cloud server)
· سرور پایگاه داده (Database server)
· سرور اختصاصی (Dedicated server)
· سرویس نام دامنه (Domain name service)
· سرور فایل (File server)
· سرور پست الکترونیکی (Mail server)
· سرور چاپ (Print server)
· سرور پروکسی (Proxy server)
· سرور مستقل (Standalone server)
· وب سرور (Web server)
سایر کامپیوترها چگونه به سرور متصل می شوند؟
سرورها از طریق یک شبکه محلی، به یک روتر یا سوئیچ متصل می شوند که سایر رایانه های موجود در شبکه از آن استفاده می کنند. پس از اتصال به شبکه، رایانه های دیگر می توانند به آن سرور و ویژگی های آن دسترسی داشته باشند. به عنوان مثال، با یک وب سرور، کاربر می تواند برای مشاهده یک وب سایت، جستجوی مطالب و ارتباط با سایر کاربران در شبکه، به سرور متصل شود.
یک سرور اینترنتی مانند یک سرور شبکه محلی کار می کند، اما در مقیاس بسیار بزرگتر است. به سرور، یک آدرس IPتوسط InterNIC یا میزبان وب اختصاص داده می شود. معمولاً کاربران با استفاده از نام دامنه آن به سرور متصل می شوند که توسط یک ثبت کننده نام دامنه ثبت شده است. هنگامی که کاربران به نام دامنه (مانند "computerhope.com") متصل می شوند، نام به طور خودکار توسط یک تفسیر کننده DNS، به آدرس IP سرور ترجمه می شود.
نام دامنه، اتصال کاربران به سرور را آسان تر می کند، زیرا به خاطر سپردن نام، آسان تر از حفظ کردن آدرس IPاست. همچنین نام دامنه به اپراتور سرور این امکان را می دهد تا آدرس IPسرور را بدون ایجاد اختلال در نحوه دسترسی کاربران به سرور، تغییر دهد. نام دامنه همیشه می تواند ثابت بماند، حتی اگر آدرس IPتغییر کند.
سرورها کجا نگه داری می شوند؟
در یک محیط تجاری یا شرکتی، سرور و سایر تجهیزات شبکه اغلب در یک کمد یا محفظه شیشه ای نگه داری می شوند. این مناطق به جداسازی رایانه ها و تجهیزات حساس از افرادی که نباید به آنها دسترسی داشته باشند، بسیار کمک می کند.
سرورهایی که از راه دور کنترل می شوند یا در محل میزبانی وجود ندارند، در یک مرکز داده قرار می گیرند. با این نوع سرورها، سخت افزار توسط شرکت دیگری مدیریت شده و توسط شما یا شرکت شما از راه دور پیکربندی می شود.
آیا کامپیوتر ما می تواند یک سرور باشد؟
بله. هر رایانه، حتی رایانه های رومیزی یا لپ تاپ خانگی، با نرم افزار مناسب می تواند به عنوان یک سرور عمل کند. به عنوان مثال، می توانید یک برنامه سرور FTP را روی رایانه خود نصب کنید تا فایل ها را بین سایر کاربران شبکه خود به اشتراک بگذارید. اگرچه ممکن است کامپیوتر خانگی شما به عنوان یک سرور عمل کند، اما نکات زیر را همواره در ذهن داشته باشید:
· رایانه شما و نرم افزار سرور مربوطه باید همیشه در حال اجرا باشند تا در دسترس قرار بگیرند.
· هنگامی که از رایانه خود به عنوان سرور استفاده می کنید، منابع آن (به عنوان مثال، پردازش و پهنای باند) برای آنچه که در انجام کارهای دیگر نیاز دارید، حذف می شود.
· اتصال رایانه به شبکه و اینترنت می تواند رایانه شما را در برابر انواع جدیدی از حملات فضای مجازی، آسیب پذیر کند.
· اگر سرویسی که ارائه میدهید، محبوب و کاربردی باشد، ممکن است یک رایانه معمولی، منابع و امکانات لازم برای رسیدگی به همه درخواست ها را نداشته باشد.
با انواع سرور و ویژگی های آنها آشنا شویم
8 نوع مختلف سرور در شبکه های کامپیوتری که باید بشناسید
اتصال چندین رایانه به یک سرور قدرتمند، یک نوع معماری ارزشمند برای ارتباطات مدرن است که به موجب آن، داده های دیجیتال توسط سرورها به مشتریان ارائه می شود.
این نوع پیکربندی شبکه ای که به عنوان "P2P" شناخته می شود، به کامپیوترهایی متکی است که برای اشتراک گذاری داده ها به یکدیگر متصل می شوند.
برخلاف مدل P2P، نوعی پیکربندی سرویس گیرنده-سرور، به یک ماشین سرور اصلی یا مجموعه ای از ماشینهای متصل به یک شبکه، معمولاً در یک مرکز داده، متکی است. کلاینت ها یا رایانه های معمولی متصل به وب یا شبکه محلی، بسته هایی را برای درخواست داده از سرور ارسال می کنند.
وقتی سرور این درخواستها را دریافت میکند، میتواند یکی از سه کار را انجام دهد: پذیرش بسته، رد کردن یا "رها کردن" بسته، یا قطع کردن اتصال.
با تکیه بر استفاده از «پورتها» برای کنترل جریان دادهها، کلاینتها و سرورها باید درخواستهایی را بر روی پورتهای صحیح به یکدیگر ارسال کنند یا دریافت نمایند.
اکثر فایروال ها برای دریافت انواع درخواست ها تنظیم شده اند. به عنوان مثال، اکثر سرورهایی که از پروتکل انتقال "HTTP" استفاده می کنند، فقط درخواست داده های خود را از طریق پورت 80 یا 443 می پذیرند. اگر بسته ای را از یک کلاینت به سروری که به درستی پیکربندی شده است، به پورت دیگری ارسال کنید، سرور معمولاً بسته های ارسال شده را بدون علامت خاصی، به آرامی رها می کند.
اکنون که بحث مختصری در مورد نحوه عملکرد مدل کلاینت-سرور به طور گسترده داشتیم، اجازه دهید به برخی از محبوب ترین انواع سرورهای موجود در شبکه های کامپیوتری و به طور کلی در زمینه فناوری اطلاعات بپردازیم.
در این قسمت به نحوه کار انواع سرور، مزایای آنها و اینکه چگونه در یک شبکه کامپیوتری یکپارچه هستند، خواهیم پرداخت؛ سپس به تفاوت بین سرور واقعی و فیزیکی و سرور مجازی اشاره ای داریم. می توانید برای خرید سرور مناسب شرکت خود از این نکات به عنوان راهنما استفاده کنید.
1- وب سرور (Web Server)
یک وب سرور، به سایتی که از آن استفاده می کنید، خدمات می دهد. وب سرور، بر ارائه محتوای وب به مشتریان متمرکز است. وب سرورها به سادگی، درخواست های «GET» و «POST» را از مشتریان دریافت می کنند. درخواست "GET" زمانی است که یک مشتری به سادگی می خواهد اطلاعات را بازیابی کند و هیچ اطلاعاتی برای ارسال به سرور ندارد.
از طرف دیگر، درخواست "POST" زمانی است که یک کلاینت، اطلاعاتی برای به اشتراک گذاشتن با سرور داشته باشد و منتظر پاسخ بماند. به عنوان مثال، پر کردن یک فرم در یک وب سرور و کلیک کردن بر روی دکمه "ارسال یک درخواست"، "POST" از مشتری به سرور است.
وب سرورها معمولاً ماهیت "headless" دارند. این ویژگی برای حفظ حافظه روی سرور است. پس می توانید از منبع تغذیه سیستم عامل و برنامه های کاربردی در سرور مطمئن شوید. به یاد داشته باشید که این نوع سرورها می توانند هر نوع برنامه ای را درست مانند رایانه خانگی شما اجرا کنند.
همچنین آنها را می توانید بر روی هر سیستم عاملی اجرا کنید، به شرط اینکه از "قوانین" عمومی وب پیروی داشته باشند.
برنامههای مدرن و کاربردی وب معمولاً روی یک سری لایه اجرا میشوند که با اسکریپتهای سرور و برنامههایی که دادهها را پردازش میکنند (مانند PHP، ASP.NETو غیره) شروع شده و با برنامهنویسی از سمت مشتری (مانند جاوا اسکریپت) پایان مییابند؛ این فرآیند، برنامهریزی میکند که دادهها چگونه باید باشد. سپس یک مرورگر وب، محتوا را بر اساس آن ارائه می کند تا صفحه را همانطور که اکنون در حال خواندن آن هستید، نشان دهد.
برخی از وب سرورهای محبوب عبارتند از Microsoft IIS، Apache، Nginx و غیره. برخی از پورت های مورد استفاده برای وب سرورها شامل پورت 80 برای HTTP (رمزگذاری نشده) و پورت 443 برای HTTP (رمزگذاری شده) است.
2- سرور پایگاه داده (Database server)
یک سرور پایگاه داده معمولاً به صورت متوالی با نوع دیگری از سرور کار می کند. این نوع سرور برای ذخیره داده ها در چند گروه وجود دارد. روش های بی شماری برای نگهداری داده ها وجود دارد که بر اساس نظریه های مختلف عمل می کنند. یکی از رایجترین انواع آن بهعنوان “SQL” یا “Structured Query Language” شناخته می شود.
برنامه نویسان پایگاه داده می توانند با استفاده از اسکریپت نویسی به زبان پایگاه داده روی این سرورها، پایگاه داده ایجاد کنند. برنامه های کاربردی وب معمولاً اجزای سمت سرور خود را به یک سرور پایگاه داده متصل می کنند تا داده ها را همانطور که کاربران درخواست می کنند دریافت نمایند.
یک روش مناسب این است که وب سرورها و سرورهای پایگاه داده در دستگاه های مختلف داشته باشید. دلیل اینکه سرورهای پایگاه داده باید به تنهایی وجود داشته باشند، افزایش امنیت است. اگر یک هکر به وب سرور اصلی دسترسی پیدا کند اما به سرور پایگاه داده دسترسی نداشته باشد، به راحتی می تواند داده های ذخیره شده در سرور پایگاه داده را بازیابی یا اصلاح کند.
برخی از سرورهای محبوب پایگاه داده عبارتند از MySQL، MariaDB، Microsoft SQL، Oracle Databaseو غیره.
برخی از پورت های مورد استفاده برای سرورهای پایگاه داده شامل پورت 3306 (MySQL، MariaDB)، پورت 1433 (MS-SQL)، پورت 1521 (Oracle DB) است.
3- سرور ایمیل (Mail server)
یک سرور ایمیل معمولاً بر روی "SMTP" یا "Simple Mail Transfer Protocol" اجرا می شود. پروتکل های دیگری وجود دارد که سرورهای پست الکترونیکی جدیدتر، روی آنها کار می کنند، اما SMTP پروتکل همچنان غالب باقی می ماند.
یک سرور ایمیل، خدمات پستی را تقویت می کند. این سرورها به خودی خود، ایمیل های یک مشتری را به مشتری دیگر دریافت کرده و داده ها را به سرور دیگری ارسال می کنند. داده ها هنگام ارسال از طریق SMTPساده تر می شوند، بنابراین برخی از اطلاعات، مانند قالب بندی وب، معمولاً در تراکنش های ایمیل از بین می روند.
رویکردهای مدرن در سرورهای ایمیل، معمولاً آنها را با سرورهای وب، جفت می کند. این نوع پیکربندی به کاربران این امکان را می دهد که یک " web client " داشته باشند که داده های یک صفحه وب را به صورت گرافیکی نشان می دهد. برخی از برنامههای جدیدتر و کاربردی وب حتی میتوانند بدون نصب ملزومات خاصی، یک کلاینت ایمیل (email client) رایانه خانگی را تقلید کنند.
برخی از پورت های مورد استفاده برای سرورهای ایمیل شامل پورت 25 (SMTP)، پورت 587 (SMTP امن)، پورت 110 (POP3) است.
4- سرور پروکسی وب (Web Proxy Server)
یک سرور پروکسی وب می تواند بر روی یکی از پروتکل های موجود اجرا شود، اما همه آنها یک کار مشترک را انجام می دهند. Web Proxy Server درخواست های کاربر را دریافت می کنند، آنها را فیلتر کرده و سپس از طرف کاربر عمل می کنند. محبوب ترین نوع سرور پروکسی وب برای گذر از فیلترهای وب مدارس و سازمانی طراحی شده است.
از آنجایی که همه ترافیک های وب از طریق یک آدرس IP و وب سایتی است که هنوز مسدود نشده، کاربران می توانند از طریق این فیلترها به سایت هایی که ممنوع هستند، دسترسی پیدا کنند. نوع ویژه ای از Web Proxy Server که کمتر محبوب است، سرور پروکسی سازمانی نام دارد. این سرور نیز همان تأثیر را دارد، اما معمولاً فقط برای یک سازمان مجاز می باشد.
سرور پروکسی وب، ترافیک وب کاربران را دریافت می کند، معمولاً آن را برای ارزیابی های بعدی، ثبت می کند و به اینترنت می فرستد. این کار، ترافیک کاربران را در کنار هم قرار می دهد به طوری که نمی توان یک رایانه را به طور عمومی از دیگری متمایز کرد.
برخی از پورت های مورد استفاده برای سرورهای پروکسی وب شامل پورت 8080، 8888 و غیره است.
5- سرور DNS(DNS Server)
یک سرور DNS یا سرور "سرویس نام دامنه" برای ترجمه نام دامنه به آدرس های IP مربوطه آنها استفاده می شود. این سرور همان چیزی است که مرورگر شما هنگام تایپ نام دامنه و فشار دادن Enterبه آن ارجاع می دهد. ماجرا این است که کاربران مجبور نیستند آدرس های IPرا به خاطر بسپارند و سازمان ها نیز می توانند نام مناسبی داشته باشند.
به طور معمول، ارائه دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) سرورهای DNSرا در اختیار کاربران خود قرار می دهند. با این حال، بسیاری از سازمان ها هستند که این سرویس جستجو را به صورت رایگان نیز ارائه می دهند (مانند سرور محبوب Google DNS با IP 8.8.8.8).
برخی از کاربرانی که بیشتر نگران حریم خصوصی خود در وب هستند، اغلب از این سرورهای DNSجایگزین استفاده می کنند. هنگامی که کاربران یک نام دامنه جدید ایجاد می کنند، سرورهای DNS نیز مورد استفاده قرار می گیرند. سرورهای DNS بر اساس سلسله مراتبی کار می کنند، بنابراین برخی از سرورهای معتبرتر نسبت به سایرین وجود دارند.
نام دامنه با یک سرور DNSبالاتر ثبت می شود که سایر سرورهای DNS سطح پایین به آن ارجاع داده می شوند. معمولاً از طریق یک فرآیند، که بین 24 تا 48 ساعت طول می کشد، این ثبت نام در سراسر جهان منتشر می شود.
پورت های مورد استفاده برای سرورهای DNSشامل پورت 53 (هر دو TCP و UDP).
6- سرور FTP(FTP Server)
سرورهای FTP یا سرورهای "پروتکل انتقال فایل" یک هدف واحد دارند: میزبانی تبادل فایل بین کاربران.
این سرورها به طور پیش فرض، هیچ نوع رمزگذاری را ارائه نمی دهند، بنابراین تعدادی نسخه های ایمن پروتکل وجود دارد که در جای خود به کار می روند (مانند sFTP که FTPروی پروتکل امن SSH است).
خرید سرور FTP به کاربران این امکان را می دهد که فایل ها را در آن آپلود کنند، یا پس از احراز هویت از طریق کلاینت FTP، فایل ها را دانلود نمایند. همچنین کاربران میتوانند فایلهای سرور را مرور کنند و فایلهای جداگانه را به دلخواه دانلود کنند.
برخی از پورت های مورد استفاده برای سرورهای FTP شامل پورت های 20،21 برای FTP یا پورت 22 برای sFTPهستند.
7- سرور فایل (File server)
فایل سرور (File server) با سرور FTPمتفاوت است. این نوع سرور، مدرنتر است و معمولاً میتواند فایلهای شبکه شده را بر روی درایوها ثبت کند. این بدان معناست که کاربران می توانند از مرورگر فایل کامپیوتر خانگی خود برای بررسی پوشه ها استفاده کنند. مزیت اصلی خرید سرور فایل این است که کاربران می توانند فایل های اشتراکی را آپلود و دانلود کنند. مجوزهای دسترسی به فایل ها توسط مدیر کنترل می شود.
معمولاً سرورهای فایل در شبکه های شرکتی در محیط اکتیو دایرکتوری ویندوز یا در محیط های لینوکس وجود دارند.
8- سرور DHCP(DHCP Server)
سرور DHCPاز پروتکل ارتباطی میزبان پویا (DHCP) برای پیکربندی تنظیمات شبکه رایانه های مشتری استفاده می کند. سرور DHCPدر شبکه، به جای پیکربندی دستی آدرس IP استاتیک و سایر تنظیمات شبکه برای رایانه های مشتری در یک شبکه بزرگ، این تنظیمات شبکه را به صورت پویا در رایانه های LAN پیکربندی می کند. پورت مورد استفاده برای سرورهای DHCP شامل پورت 67 UDP می باشد.
عمدتاً دو نوع سرور در شبکه ها یافت می شود: سرورهای فیزیکی و سرورهای مجازی. در اینجا نحوه شباهت آنها و تفاوت آنها آمده است.
1- سرور فیزیکی (Physical Server)
یک سرور فیزیکی، بستری است که در نهایت به داده ها خدمت رسانی می کند. سرورهای فیزیکی مدرن که بر اساس فلز و الکتریسیته کار می کنند، اغلب قادرند فراتر از چیزی که یک کاربر انتظار دارد، خدمت رسانی کنند.
خرید سرور فیزیکی مزایای زیادی دارد. این سرورها معمولاً توسط شرکت های میزبانی در مراکز داده قرار می گیرند تا به مشتریان مختلفی خدمت رسانی بدهند. تنها استثنا در این زمینه، سازمانهای بزرگتری هستند که به این موارد متکی می باشند. در این موارد، سازمان ها معمولاً مالک شبکه سرورهای فیزیکی هستند.
در گذشته، هر سرور در یک شبکه بر روی سرور فیزیکی اختصاصی خود میزبانی می شد. این مفهوم اکنون با فناوری های مجازی سازی جایگزین شده است که به موجب آن هر سرور می تواند یک ماشین مجازی در داخل یک ماشین فیزیکی بزرگتر باشد. پس به نوع دوم یعنی خرید سرور مجازی میرسیم که در قسمت بعدی می بینید.
2- سرور مجازی (virtual server)
سرور مجازی در واقع بخش های قسمت بندی شده یک سرور فیزیکی است. اکثر "سرورهای" آنلاین، سرورهای مجازی هستند. مقدار اختصاصی از منابع فیزیکی سرور برای کاربردها، به سرورهای مجازی داده می شود (= مانند RAM، CPU، فضای ذخیره سازی).
خرید سرور مجازی اروپا برای کسب و کارهای مختلف، مناسب است اما برخی از سازمان ها ترجیح می دهند که این سرورها را اجاره کنند یا به صورت اشتراکی استفاده نمایند.
سرورهای مجازی همان قابلیتهای یک سرور فیزیکی را دارند، اما ماشینهای فیزیکی نیستند. یک سرور فیزیکی می تواند چندین سرور مجازی مجزا را استفاده از فناوری مجازی سازی ایجاد کند و منابع فیزیکی سرور مانند CPU و حافظه را به اشتراک بگذارد.
همانطور که خرید سرور مجازی برای بسیاری از سازمانها مزایایی را ارائه می دهد، باید گفت که سرورهای مجازی در حال تبدیل شدن به یک جزء حیاتی از اکوسیستم ترکیبی مدرن هستند. بنابراین لازم می دانیم که به بررسی اجمالی مزایا و معایب انواع سرورهای مجازی بپردازیم.
1- مزایای خرید سرور مجازی
· کاهش هزینه ها به دلیل کاهش هزینه های برق، سرمایش و اضافه بار سیستم ها
· بهینه سازی فضا با متراکم کردن سرورهای فیزیکی قدیمی و تبدیل به سرورهای مجازی
· مقیاس پذیری پیشرفته به عنوان مدیرانی می توانند سرورهای مجازی جدید را در صورت نیاز، ایجاد کنند
· ویژگی های پشتیبان گیری و بازیابی برای بازیابی سریع و قابل اعتماد
· پشتیبانی فنی از یک ارائه دهنده مجازی سازی برای راه اندازی، پیکربندی و نگهداری
· افزایش راندمان بار کاری و تعادل بار تقاضاها در شبکه
· سهولت استقرار به روز رسانی ها و نرم افزارهای جدید در هدایت سرورهای مجازی
2- معایب خرید سرور مجازی
· مدیریت فنی برای ایجاد، پیکربندی، نظارت و ایمن سازی نمونه های مجازی
· زمانی که سرورهای مجازی یک میزبان در سطوح فعالیت بالاتری قرار دارند، از نظر عملکرد، کمی عقب مانده است
· هزینه های اولیه برای خرید هاست فیزیکی و مجوز نرم افزار مجازی سازی
· مقیاس پذیرتر از پلتفرم های ابری هستند
· برنامه های قدیمی ممکن است با مجازی سازی سازگار نباشند
· فضای محدود معمولاً به یک ماشین مجازی محدود می شود
· کاهش کنترل نسبت به مدیریت سیستم سرور داخلی
مدیریت سرور مجازی چگونه است؟
کسانی که به دنبال خرید سرور مجازی ایران هستند شاید با این سوال روبرو باشند. بسته به وسعت عملیات ایجاد شبکه مجازی، سازمان ها باید از بهترین شیوه ها برای مدیریت سرور مجازی استفاده کنند. از برنامه های در حال توسعه گرفته تا مجموعه ای از میکروسرویسها، مدیران شبکه باید سرورهای مجازی را ایجاد، سازماندهی و نظارت کنند تا تأثیر آنها را به حداکثر برسانند. از طرف دیگر، ارائه دهندگان خدمات نیز مدیریت سرور مجازی را ارائه می دهند.
برخی از بهترین شیوه ها برای مدیریت سرورهای مجازی عبارتند از:
· استفاده از الگوهای ثابت برای سرورهای مجازی در سراسر زیرساخت ها
· پیکربندی اصولی برای برآورده کردن امنیت سایبری شبکه و وضعیت مجوزها
· نرم افزار مانیتورینگ برای ردیابی عملکرد و سلامت سرور
· اطمینان از اینکه داده های سرور مجازی دارای یک استراتژی پشتیبان گیری و بازیابی در مواقع بحرانی هستند
· ایجاد قفل دسترسی از راه دور از طریق راه حل هایی مانند MFA، VPN و سرورهای پروکسی
چگونه بهترین سرور را برای کسب و کار خود در سال 2022 انتخاب کنیم؟
در این قسمت به راهنمای خرید سرور خوب برای مشاغل نوپا و شرکت های استارت اپ اشاره می کنیم.
فکر می کنیم شما هم با ما موافق هستید که انتخاب بهترین سرور برای یک کسب و کار کوچک می تواند یک فرآیند دشوار باشد. با وجود بسیاری از انواع سرورها، پردازنده ها، هارد دیسک و گزینه های دیگر برای انتخاب، تقریباً غیرممکن است که بدانید از کجا شروع کنید. اگر می خواهید بدانید که چگونه یک سرور برای یک کسب و کار کوچک راه اندازی کنید، این بخش برای شما مناسب است.
شاید خرید سرور، آن قدرها هم که فکر می کنیم، پیچیده نباشد. به نظر می رسد، تنها چهار عامل وجود دارد که هنگام انتخاب یک سرور برای کسب و کارهای کوچک باید در نظر گرفت. بیایید با هم نگاهی به این موارد بیاندازیم.
چگونه می توانیم از سرور برای کسب و کار کوچک استفاده کنیم؟
سرور، یک کامپیوتر راه دور است که معمولاً در مرکز داده سرور ذخیره می شود. این سیستم، همیشه روشن است و از طریق اترنت گیگابیت به اینترنت متصل است. می توان از آن برای میزبانی انواع خدمات و برنامه های کاربردی برای دستیابی به اهداف تجاری استفاده کرد.
با خرید سرورهای تجاری می توان موارد زیر را اجرا کرد:
· میزبانی ایمیل در یک بستر امن
· اشتراک گذاری فایل
· فضای ابری برای ذخیره داده ها
· میزبانی وب سایت یا فروشگاه تجارت الکترونیک
· میزبانی برنامه های SaaS مانند مدیریت ارتباط با مشتری، مدیریت فاکتور، مدیریت کارکنان، یا نرم افزار برنامه ریزی و همکاری.
· پشتیبانی از چندین سرور مجازی
· پشتیبان گیری از داده های کسب و کار
· ذخیره و اشتراک اسناد
· ارائه دسکتاپ مجازی به کارمندان
خرید سرور قدرتمند می تواند از همه آنها به طور همزمان پشتیبانی کند.
مرحله 1: درباره مشخصات سرور بر اساس برنامه هایی که می خواهید اجرا کنید، تحقیق کنید.
دو روش مختلف برای تعیین نیازهای پردازنده، رم و هارد دیسک وجود دارد که هنگام خرید سرور برای کسب و کار خود باید در نظر بگیرید:
*روش اول: خودتان تحقیق کنید:
· لیستی از تمام برنامه هایی که قصد دارید روی سرور اجرا کنید، تهیه نمایید.
· در نظر بگیرید که در حال حاضر و در آینده ای نزدیک، هر برنامه به چند کاربر نیاز دارد.
· این لیست را انتخاب کنید و از Google استفاده کنید و به دنبال توصیه های دیگران باشید که نشان می دهند این برنامه چقدر از منابع سرور ممکن است استفاده کند.
*استفاده از خدمات مشاوره خرید سرور:
· لیستی از برنامه هایی را که قصد دارید روی سرور اجرا کنید تهیه کنید.
· به وب سایت ما مراجعه کنید و با کارشناسان تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کنند.
مرحله 2: بهترین مکان را برای سرور تعیین کنید
هنگام راه اندازی یک سرور برای مشاغل کوچک، دو گزینه اصلی در مکان دارید:
· راه اندازی سروری که در دفتر شما قرار می گیرد.
· میزبانی سرور در فضای ابری
هر کدام از این موارد، مزایا و معایب ویژه ای دارند که در جای خود نیاز به بحث طولانی تری می باشد.
مرحله 3: بودجه خرید سرور تجاری خود را محاسبه کنید
یک نکته مهم در هنگام خرید و راه اندازی سرور، هزینه آن است. در حالی که هر کسب و کاری، منحصر به فرد است، عواملی وجود دارد که می تواند شما را به سمت خرید سرور ارزانتر یا گرانتر هدایت کند.
· یک سرور ارزانتر ممکن است در هنگام اجاره، کمتر از 100 دلار در ماه یا هنگام خرید، کمتر از 500 دلار باشد.
· یک سرور گرانتر معمولاً بیش از 100 دلار در ماه و بیش از 1500 تا 2000 دلار برای خرید هزینه دارد.
مرحله 4: نوع سرور خود را انتخاب کنید
اگر تصمیم گرفته اید و می خواهید سرور خود را در یک مرکز داده میزبانی کنید، باید تصمیم بگیرید که از کدام نوع سرور استفاده کنید. دو نوع اصلی برای خرید سرور وجود دارد: سرورهای ترکیبی و اختصاصی.
مرحله 5: سرور خود را سفارش دهید و کار را شروع کنید
اکنون که نیازها، منابع، بودجه، نوع سرور و موارد دیگر را مشخص کرده اید، آماده خرید سرور جدید تجاری خود هستید. اگر تصمیم به خرید یک سرور فیزیکی گرفته اید، اکنون زمان آن است که سرور و تمام اجزای آن مانند هارد دیسک و رم را نیز سفارش دهید.
اگر می خواهید سروری را انتخاب کنید که در یک مرکز داده میزبانی می شود، از وب سایت ما بازدید می کنید و سروری را انتخاب کنید که نیازهای شما را برآورده کند. نیازی نیست منتظر بمانید تا سرور شما ارسال گردد یا در نصب سیستم عامل، مشکل داشته باشید. کارشناسان ما همیشه آماده پاسخ گویی به شما هستند.
انواع سرورها برای مشاغل کوچک
1-سرورهای هیبریدی
هایبرید سرور نوعی سرور مجازی میباشد. با استفاده از قدرت مجازی سازی KVM، هر کاربر قادر است بخشی از منابع سخت افزاری یک سرور اختصاصی را بصورت کامل در اختیار داشته باشد. در واقع، یک سرور هایبرید با در نظر گرفتن یک سرور اختصاصی و تقسیم بندی آن به چندین سرور مجازی جداگانه برای کاربران کار میکند. همچنین، سرورهای هیبرید مشابه سرورهای مجازی (VPS) هستند اما سرورهای هایبرید از این نظر منحصر به فرد میباشند که منابع، کاملاً به هر سرور اختصاص یافته و کاربر به طور 100% از قدرت سخت افزاری آن استفاده می کند.
2-سرورهای اختصاصی
· یک سرور اختصاصی، که توسط چند کاربر به اشتراک گذاشته شده است، هر کدام دارای محیط سیستم عامل مجزای خود هستند.
· یک سرور فیزیکی، منفرد است و به یک مشتری اختصاص داده شده است.
· خرید سرور هیبریدی برای حجم کم، برنامه های کاربردی کم قدرت مناسب است.
· سرور اختصاصی برای عملکرد بالا، برنامه های کاربردی حیاتی مناسب تر است.
· سرورهای هیبریدی، مقرون به صرفه بوده و برای توسعه و برنامه های کاربردی کمتر، ایده آل هستند.
· با خرید سرور اختصاصی، کل منابع یک سرور در اختیار شماست؛ محیطی دارید که با هیچ کاربر دیگری به اشتراک گذاشته نشده است.
· سرور هیبریدی قادر به مقیاس کردن منابع نیست اما می توانید سرور را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
· سرورهای اختصاصی ممکن است گرانتر از سایر گزینه های میزبانی باشند.
مزیت های خرید سرور فیزیکی چیست؟
تا به اینجای بحث متوجه شدیم که اساساً سرورها از نظر طراحی فنی با هم تفاوت دارند. این سرورهای فیزیکی هستند که مراکز داده را پر می کنند. سرورهای فیزیکی را باید در اتاق های ویژه در شرکت های بزرگ نگهداری کنید؛ همچنین کسانی را نیاز دارید که به منابع محاسباتی مستقل، دسترسی داشته باشند و مدیریت کنند.
مزایا و معایب یک سرور فیزیکی در قالب یک "سخت افزار" مستقل چیست؟
اول از همه، قابل ذکر است که هر نوع سرور برای نیازهای فردی انتخاب می شود، بسته به وظایف - یک راه حل وجود دارد، در غیر این صورت پول خود را از دست می دهید.
بنابراین، یک سرور در قالب یک "ماشین" یا "سخت افزار" فیزیکی دارای مزایای زیر است:
· کاملاً مستقل و محرمانه بودن داده ها.
هیچ کس به جز مالک یا متخصصان شرکت قادر به غیرفعال کردن سرور نیست یا قادر به دسترسی به آن نخواهد بود.
· مشکلات را در محل کار می توانید حل کنید.
اگر مشکلی در عملکرد سرورها وجود دارد - می توانید بدون خروج از سرور، وضعیت را برطرف کنید. راه اندازی مجدد به صورت دستی یا سایر اقدامات مورد نیاز، بدون تماس با سرویس پشتیبانی یا دسترسی از راه دور انجام می شود، همانطور که در مورد سرور اختصاصی و مجازی انجام می گیرد.
· ظرفیت توان بهینه
پس از محاسبه هزینه های لازم، می توانید سرورهای اضافی را غیرفعال کنید یا آنها را در کار دیگری ببرید.
· حداکثر محافظت در برابر هک یا دسترسی های غیرمجاز.
در مواقع اضطراری می توانید سرور را به سادگی از شبکه جدا کنید.
· پیکربندی مناسب و ارتباط فردی بین کامپیوترها و تجهیزات اداری یا تولیدی.
همیشه می توان شبکه های محلی را به صورت غیر ضروری بازسازی کرد.
· مشکلاتی که در یک بخش یا یک نقطه رخ می دهند را به سرعت جداسازی می کنید.
اگر مشکلی در یک بخش سرور وجود داشته باشد، می توانید در زمانی که سرور در حال تعمیر است، برق آن بخش تعمیری را از سایر سیستم جدا کنید.
**یک سرور فیزیکی دارای معایب زیر است:
با وجود مزایای قابل توجه خرید سرور فیزیکی، در قالب استقلال و مالکیت کامل رسانه های فیزیکی، چنین سرورهایی دارای تعدادی معایب قابل توجه نیز هستند. از جمله آنها عبارتند از:
· نیاز به یک اتاق جداگانه با شرایط هوایی خاص دارد.
برای اینکه سرور در برابر خطا مقاوم باشد، سخت افزار باید در حالت بهینه نگهداری شود - دما و رطوبت اتاق باید در محدوده مجاز باشد.
· هزینه های نگهداری سرور نیاز به پشتیبانی فنی جداگانه دارد.
سرورهای فیزیکی، یک منبع تغذیه بدون وقفه دارد، شامل یک سیستم تهویه و خنک کننده است.
· نیاز به نیروهای متخصص برای بررسی و کنترل دارد.
پیکربندی و نگهداری سرورها توسط مدیران سیستم و برنامه نویسان، انجام می گیرد. این افراد به سرعت مشکلات را برطرف کرده یا تجهیزات و ارتباطات شبکه را دوباره مجهز می کنند.
· هزینه های سالانه افزایش دارد.
خرید، راه اندازی، نگهداری، کارکنان اضافی - همه این ها هزینه های مالی را افزایش می دهند.
خرید سرور فیزیکی برای چه کسانی، مناسب تر است؟
وقتی می خواهید برای خرید سرور فیزیکی برنامه ریزی کنید باید یک سری مقدمات را فرآهم کنید. مشاوره خرید بهترین سرور که مناسب کسب و کار شما باشد از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. می توانید به موارد زیر توجه کنید تا تصمیم گیری برایتان راحت تر باشد:
· استقلال کامل عملیات تجهیزات
· حریم خصوصی داده ها
· محدوده استقلال شبکه محلی
· ظرفیت بزرگ تر با قابلیت توزیع مجدد و سریع تر
· دسترسی دستی به مدیریت سرور
· کار با نرم افزارهای منحصر به فرد
· خاموش شدن اضطراری یا راه اندازی مجدد سریع سرور
برای انجام این کارها، شما به موارد زیر نیاز دارید:
· فضای اختصاصی سرورها یا اتاق اضافی.
· خط مجزای نگهداری برق و آب و هوا.
· متخصصین و مهندسان و برنامه نویسان
· هزینه های متفرقه برای نگهداری از سرورها
به طور خلاصه می توان گفت که انتخاب و خرید سرور در انواع فیزیکی، به شرایط و بودجه مالی و امکانات شرکت های کوچک و بزرگ وابسته است. پیشنهاد می کنیم برای خرید بهترین سروهای فیزیکی و یا مجازی، ابتدا با شتابان هاست صحبت کنید که گزینه های خوبی را به شما معرفی کنند. سپس اقدام به خرید نمایید.
به ایده هاتون فرصتی برای رشد، هدیه بدید
در شتابان هاست ما بهترین های میزبانی را با یک پشتیبانی بی نقص ارائه می دهیم!
ما از ابتدایی ترین مراحل شروع کار وب سایتتون در کنارتون خواهیم بود تا شما رو تو مسیرتون همراهی و راهنمایی کنیم.
تلفن تماس : 024-91311031