زمانی که برای مهاجرت با دوستانم مشورت می‌کردم با توجه به شناختی که ازم داشتن می‌گفتن تا می‌تونی از ایران دور شو! فرهنگ ترکیه توی شهرهای نزدیک ایران، بسیار به ایران شبیهه و در اون‌ها محدودیت‌ها و نگاه سنتی و مذهبی وجود داره. وقتی هم اومدم توی گفت‌وگوهام با ترک‌ها دیدم این دیدگاه درستیه.
حتماً اولین تصور شما هم از ترکیه اینه که خب! شبیه ایرانه!
این تصور تا حد زیادی درسته. ما و ترکیه اشتراک‌های فرهنگی زیادی داریم؛ آداب ورسوم، دیدگاه‌های فرهنگی و سیاسی و مذهبی، پوشش، غذا و... حتی با وجود تفاوت زیادی که بین زبان فارسی و زبان ترکی هست، تکیه‌کلام‌ها، ضرب‌المثل‌ها و عادت‌های گفتاری نزدیکی داریم که دربارۀ این موضوع بعداً مفصل می‌نویسم؛ چون برای خودم خیلی جالب بوده و فکر کنم برای شما هم جالب باشه.
می‌دونید که بخش مهمی از فرهنگ و آداب جاری جامعه به تصمیم‌های دولت‌ها بستگی داره. از اینجاست که تفاوت فرهنگی ایران و ترکیه خودش رو نشون می‌ده؛ چون دولت ترکیه علی‌رغم تلاش‌های اخیرش برای ایجاد بعضی از محدودیت‌ها نتونسته آزادی‌های حداقلی مردم رو ازشون بگیره.
بخشی از فرهنگ رو هم بافت منطقه‌ای و سنتی عامۀ مردم هر بخش از یک کشور تعیین می‌کنه؛ یعنی ممکنه در جایی از ترکیه از نظر قانونی شما محدودیت فردی خاصی نداشته باشید اما نگاه مردم طوری باشه که احساس راحتی نکنید و مجبور بشید خودتون برای خودتون محدودیت بذارید.
اما آنتالیا!
خب می‌دونید که بعد انقلاب اینجا مرکز فسق و فجور شناخته شده و حتی پرواز مستقیم به آنتالیا محدود بوده! البته که تعریف فسق و فجور هم در حاکمیت ما از ساده‌ترین تفریح‌ها و سرگرمی‌های مردم در همه جای دنیا شروع می‌شه!
اما آنتالیا برای ما که آخر خلافمون چای پررنگه و از کمترین آزادی‌های اجتماعی محروم بودیم و شاید دلمون بخواد از فضای کلی فرهنگی ترکیه هم دور بمونیم می‌تونه جای خوبی برای زندگی باشه؛ چرا؟
این تفاوت فرهنگی دو تا دلیل داره:
آنتالیا یه شهر کاملاً توریستیه. می‌شه گفت اصلاً برای توریست طراحی شده. یکی اینکه اینجا در حالت عادی غیرکرونایی هر سال میزبان حدود 20 میلیون گردشگره؛ از همه جای دنیا و بیشتر روسیه. همین‌طور تعداد زیادی اکراینی، ایرانی، عرب و روس در این منطقه زندگی می‌کنن. خیلی منطقیه که شهری که درآمد و رونقش از حضور خارجی‌هاست، نمی‌تونه فضای فرهنگی بسته و قوانین سفت و سختی داشته باشه. هر کدوم از این توریستا و مهاجرا با فضای فکری خودشون سال‌هاست که به آنتالیا میان تا زمان خوشی رو بگذرونن یا با آرامش در کنار دریا زندگی کنن. اگر قرار باشه از طرف دولت یا مردم محلی بهشون فشار بیاد، بخش مهمی از درآمد کشور و رونق این شهر از بین می‌ره.
دوم اینکه آنتالیا یه چهرۀ کمترشناخته‌شده هم داره که چهرۀ دانشگاهی و هنریشه. دانشگاه آکدنیز آنتالیا دانشگاه قوی و شناخته‌شده‌ایه. حضور دانشجوهای ترک و خارجی در این شهر به‌خاطر تحصیل در این دانشگاه روی فضای فرهنگی اون تآثیر می‌ذاره. همین‌طور در وضعیت غیرکرونایی اینجا به خاطر هوای خوب و فضای دلبازش هر سال میزبان فستیوال‌ها و کنسرت‌ها و روی‌دادهای فرهنگی بزرگ از همه جای دنیاست. دربارۀ این موضوع هم جزئی‌تر بعداً می‌گم براتون.
خلاصه که آنتالیا مثل اغلب شهرهای ساحلی ترکیه از نظر فرهنگی فضای بازتری داره و مردم هم هرچقدر سنتی باشن به این فضا عادت کردن و حضور مهاجر و توریست رو با تفاوت‌های فرهنگی کاملاً پذیرفتن.
می‌دونم که خیلی کلی گفتم اما هر کدوم از این نکته‌ها رو در آینده براتون با جزئیات بیشتر تا جایی که بدونم و بتونم توضیح می‌دم. نظرتون رو بگید و اگر نکته‌ای هست اضافه کنید که من هم یاد بگیرم.
تا پست بعدی #شیدا_در_راه
ارادت؛ شیدا
