تجریبات، عقاید و باور ها را می سازند

از نظر من؛ یک عقیده و باور درست را یک تجربه تاثیر گذار می سازد. خواه برای خود باشد یا دیگری.

برای ادامه و اثبات این تفکر، مثالی میزنم:

در هندوستان، فیل ها از دورانِ کودکی با طنابی به درخت ها بسته می شوند. این روند ( برای مهارِ فیل) تا بزرگسالی ادامه می یابد. اما سوالی که پیش می آید این است که آن فیلِ بزرگسال، با آن ابهت قادر نیست نه تنها طناب؛ بلکه کلِ درخت را از جای در بیاورد؟ پس چرا این کار را نمیکند؟

همانگونه که در بالا گفته شد، طناب از خردسالی بر گردن فیل بسته می شده است. در آن زمان، قدرتِ بچه فیل آنقدری کم بوده که که نتواند طناب را پاره کند.

پس این باور برای فیل به وجود آمده که حتی اگر تمامِ توان و تلاش خود را هم بکار گیرد؛ پاره کردن طناب، امری محال و غیرممکن است. در ذهن او اینگونه است که وقتی قبلا نتوانستم؛ اکنون هم نمیتوانم؛ پس چرا تلاش کنم.

پیرو یک تجربه، یک باور و در ادامه یک رفتار به وجود می آید.

شخصا انتشارِ همه ی تجریباتی که به یک باور منجر شده را درست نمی دانم. شاید یک بار؛ یک گربه سیاه برای فردی اتفاق خوبی به همراه نداشته، و خوش یمن نبودن گربه سیاه تبدیل به یک باور، ابتدا برای یک شخص و ( پی انتشار آن ) برای یک جامعه شده باشد.

میتوان نتیجه گرفت تجریبات عقاید را میسازند، اما انتشار و پخش کردنِ آن چیزِ درستی نیست.

شنیدارِ نظرات و انتقادات شما هستم.