خداوند در سوره آل عمران آیه 61 به پیامبر گرامی اسلام (درباره مسیحیان) می فرماید که وقتی با آنان محاجه علمی می کنی و آنان سخن حق تو را نمی پذیرند؛ تو با عزیز ترین افراد زندگی ات با آنان با عزیز ترین افراد زندگی شان مباهله کن.
مطابق همین آیه اثبات می شود که آقا امیرالمومنین همان پیغمبر است با همان جایگاه (منها نبوت). چرا که از آقا امیرالمومنین به عنوان نفس پیغمبر یاد شده. یعنی همان پیغمبر.
اطاعت از او یعنی اطاعت از پیغمبر و مخالفت با او یعنی مخالفت با پیغمبر.
زمخشری از بزرگ ترین علما اهل سنت در کتاب خویش تحت عنوان کشاف
ذیل آیه مباهله چنین می گوید:
آیه مباهله بزرگ ترین فضیلت برای اصحاب کساء است
(اصحاب کساء: پیامبر، امام علی، حضرت زهرا، امام حسن و امام حسین)
و برهانی واضح است برای نبوت پیغمبر.
وقتی که آیه قرآن به صراحت آقا امیرالمومنین را نفس یا همان پیامبر معرفی می کند و از طرفی عالم بزرگ اهل سنت چون زمخشری آیه مباهله را بزرگ ترین فضیلت برای اصحاب کساء از جمله آقا امیرالمومنین می داند؛ سوالی که پیش می آید این است که فرض محال اگر پیامبر جانشین خویش را معرفی نکرده است (که کرده است) بهترین و افضل مردم برای جانشینی پیامبر چه کسی است؟!
آیا اهل سنت کسی غیر از آقا امیرالمومنین را سراغ دارند؟!
آیا ابوبکر و عمر و عثمان و معاویه و... آن قدر به پیامبر نزدیک بودند و برای پیامبر عزیز بودند که پیامبر آنان را با خود به مباهله ببرد؟!
آیا ابوبکر و عمر و عثمان و معاویه و... هم جایگاه پیامبر بودند که قرآن آنان را نفس پیامبر معرفی کند؟!
شیخ مفید و شیخ صدوق هر دو بزرگوار از بزرگ ترین علما تاریخ اسلام و تشیع هستند که به جرات می توان گفت امثال این دو بزرگ کم نظیر هستند. (هر دو نیز با اختلاف زمانی کمی زندگی می کردند)
شیخ مفید کتابی می نویسد که در آن سخن شیخ صدوق را شرح داده تحت عنوان تصحیح اعتقادات امامیه.
نکته: روایاتی که در کتب اعقادی می آید به معنا آن است که از نظر سندی درست و قابل استناد است.
در این کتاب صفحه 71 به نقل از تمامی معصومین علیهم السلام می فرماید:
حقیقت ما اهل بیت را برای مردم روشن کنید و اشتباه اعتقادی آنان را نیز برایشان روشن کنید و (در صورت لزوم) با آنان مباهله کنید.
در کتاب شریف کافی از مرحوم کلینی جلد دوم باب مباهله (علامه مجلسی در کتبا مرآه العقول جلد 12 صفحه 185 سند این روایت را صحیح دانسته است)
شخصی از اصحاب امام صادق علیه السلام به نزد ایشان می رود و عرض می کند:
ما وقتی با غیر شیعیان درباره آیه 59 سوره نساء بحث می کنیم می گویند که این آیه درباره فرماندهان نازل شده است.
ما وقتی با آنان درباره آیه 55 سوره مائده (آیه ولایت) بحث می کنیم می گویند این آیه درباره مومنان نازل شده است.
ما وقتی با آنان درباره آیه 23 سوره شوری بحث می کنیم می گویند این آیه درباره مسلمانان نزدیک به پیامبر نازل شده است.
(شخص سائل به زبان امروزی ادامه می دهد) ما هر چه به آنان می گوییم دبه در می آورند.
سپس آقا امام صادق فرمود: هر گاه چنین کردند با آنان مباهله کنید.
(در ادامه نیز شرایط مباهله آمده که باید روزه گرفت و غسل کرد و دعا مخصوص مباهله را خواند و...)
سپس شخص سائل می گوید به خدا قسم بعد از آن هیچ احد الناسی حاضر به مباهله با من نشد!!.
منبع متن:
