آدم می تواند از اسفل السافلین تا اعلی علیین را طی کند.
سوال این است که تو کجا هستی؟ بالایِ بالا یا پایینِ پایین؟
آدم ها یک حرفی می زنند یا یک کاری می کنند. فکر می کنند چیزی خاصی نگفتند یا کاری خاصی نکردند اما نمی دانند که این اعمال (که در نظر آن ها چیزی نیست) اثر پروانه ای دارد و چه اتفاقات بزرگی را در نهایت رقم می زند.
آدم ها با حرف زدن هایشان یا کارهایشان فقط و فقط یک بلوک یا آجر را می بینند. اما نمی دانند که از پس این بلوک یا آجر، بلوک ها و آجر های بسیاری قرار است بی افتند و آن فرد از این همه اتفاق بی خبر کامل است.
در طول زندگیم بار ها دیده ام که یک حرف کوچک یا یک کار کوچک در نهایت پس از مدتی چه عواقب سنگین و بعضا جبران ناپذیری را رقم زده است (بعضا حتی خود فرد نفهمیده که چه کرده!)
چه حرف های به ظاهر کوچک و ساده که زندگی ها را خراب کرده.
چه به ظاهر شوخی هایی که شخصیت ها را ویران کرده.
چند نوجوان در مدرسه با یک بیچاره ای از نظر خودشان شوخی کردند، آن ها از هم جدا شدند و آن نوجوان الان جوان است و هیچ کدام از آن همکلاسی ها حتی خبر ندارند آن شوخی ها چه تاثیرات بدی روی آن فرد گذاشته است و زندگی و شخصیت وی را تحت تاثیر قرار داده است.
چه زندگی هایی که به خاطر دخالت های بیجا و راهنمایی های نادرست دیگران باعث تضعیف رابطه زن و شوهر و حتی بعضا جدایی و طلاق و آسیب های روحی هر دو و فرزندانشون شده (البته مورد هم بوده که دیگری راهنمایی های به جا و درست در راستا تقویت رابطه زن و شوهر کرده و نظام اون خانواده رو مستحکم تر کرده)
در یک کلام: یکم سعی کنیم فقط نوک دماغمون رو نبینیم و روی حرف ها و رفتارهامون تمرکز کنیم و از قبل کمی تامل کنیم. روز قیامت به خاطر ذره ای کار خطا باید جواب پس بدیم چه برسه به این که بخواهیم یک دومینو بدبختی راه بندازیم.
بسیاری از مشکلاتی که در زندگی هایمان هست در واقع عقوبت اللهی است به خاطر اعمال زشتی که مرتکب شدیم و خودمان نمی دانیم چه کار کرده ایم!
نیازی نیست همه جا ابراز وجود کنیم و درباره هر چیزی نظر بدیم. هر چیزی حد خودش رو داره نه افراط نه تفریط.
شهوت حرف زدن رو کنترل کنیم.
