پیامبر گرامی اسلام در طول 23 سال نبوت و رسالت خویش بارها و بارها آقا امیرالمومنین را به عنوان جانشین خویش معرفی نمودند که در منابع شیعی و سُنی به کَرات آمده است.
خیانت برخی از جمله علما اهل سقیفه این بود که معنا بلند ولیّ و ولایت را در حد دوستی پایین آوردند. البته که دوستی از ملزمات ولایت است اما این که عظمت معنا ولیّ و ولایت را در حد دوستی پایین بیاورند، والله قسم خیانت به خود خداست! .
در حساب Shia 1148 فهرستی تحت عنوان حقانیت شیعه وجود دارد که به حجم زیاد درباره این موضوع صحبت شده است. جهت مطالعه بیشتر شما برادران و خواهران شیعه و سُنی، تقاضا دارم مطالب این فهرست را مطالعه نمایید.
علاوه بر تمامی مطالبی که تا کنون در متون مختلف گفتیم و طبق معمول هیچ پاسخی دریافت نکردیم، در این متن نیز سوال دیگری از اهل سقیفه می پرسیم:
آقا امیرالمومنین بعد از اینکه به خلافت رسیدند، جمعی از صحابه را فراخواندند. آقا از آن ها خواست که شهادت بدهند که پیامبر گرامی اسلام در روز مبارک غدیر خم عبارت
اللهم من کنت مولاه فهذا علی مولاه. اللهم وال من والاه و عاد من عاداه را فرموده اند.
شش نفر از آن جمع شهادت دادند که پبامبر گرامی اسلام در روز مبارک غدیر خم عبارت ذکر شده را فرمودند.
اما برخی از جمله زید بن ارقم و انس بن مالک قضیه به این مهمی را نپذیرفتند.
آقا امیرالمومنین نیز کسانی را که شاهد بودند و قضیه را کتمان کردند را نفرین نمود.
(کتاب معجم الکبیره صفحه 171 از یکی از علما اهل سقیفه به نام طبرانی)
خود زید بن ارقم می گوید: من آن قضیه را کتمان کردم و سپس چشمانم کور شد!
اگر ولیّ واقعا معنی دوست می دهد، چگونه است که زید ابن ارقم و انس بن مالک آن را انکار کردند؟!
مطابق آن چه در صحیح مسلم آمده (صحیح مسلم از آن دست کتاب هایی که اهل سقیفه به هیچ طریقی نمی توانند سند آن را زیر سوال ببرند) پیامبر گرامی اسلام به آقا امیرالمومنین فرمود که:
یا علی! فقط مومن است که می تواند تو را دوست داشته باشد و فقط منافق است که نسبت به تو بغض دارد
(صحیح مسلم چاپ دارالطیبه عربستان سعودی. کتاب الایمان صفحه 51 حدیث 131)
حال اگر زید بن ارقم را یک منافق در نظر بگیریم، پس یکی از صحابه بزرگ در نزد اهل سقیفه منافق از آب درآمده و بحث عدالت صحابه که اساس اسلامِ سُنی بر آن شکل گرفته به طور کل زیر سوال می رود.
اما اگر زید بن ارقم را یک مومن در نظر بگیریم، چرا آن قضیه روز مبارک غدیر خم را کتمان کرد؟ مگر این نیست که علما اهل سقیفه ادعا می کنند همه دوستی امیرالمومنین را قبول دارند؟ مگر این نیست که خداوند می فرماید مومنان با یکدیگر دوست هستند؟ پس چگونه کسی مثل زید بن ارقم آن را انکار کرده؟!
پاسخ این است که زید بن ارقم چیزی فراتر از دوستی را کتمان کرده. زید ابن ارقم ولایت آقا امیرالمومنین را کتمان کرد. وگرنه اگر بنا به ادعا علما اهل سقیفه باشد کسی با دوستی با امیرالمومنین مشکلی ندارد.
(جلد 5 صفحه 36)
آقا امیرالمومنین جمعی از اصحاب را فرا می خوانند. آقا از آن ها می خواهند که شهادت دهند پیامبر گرامی اسلام در روز مبارک غدیر خم چنین فرمودند: من کنت مولاه فعلی مولاه.
سپس همه شهادت دادند جز کسی که نشسته بود (انس بن مالک). آقا از او پرسید چرا شهادت نمی دهی؟
او نیز گفت که من پیر شدم و چیزی به یاد نمی آوردم. آقا امیرالمومنین نیز به وی گفت اگر دروغ می گویی خداوند تو را به بلایی دچار کند (سفیدی در صورت تو ایجاد کند) که حتی با عمامه هم نتوانی آن را بپوشانی.
سپس انس بن مالک به مریضی برص مبتلا شد.
(توجه کنید که انس بن مالک به مدت حدود 8 سال خادم پیامبر بود.)
ابن قتیبه در صفحه 580 افشا می کند که آن شخص که بود. به صراحت می گوید که انس بن مالک بود.
دوباره سوال می پرسیم.
اگر زید بن ارقم و انس بن مالک منافق هستند در نتیجه چون دو تن از صحابه بزرگ مورد قبول اهل سقیفه منافق هستند پس کل دین اسلامِ سُنی زیر سوال می رود چون اساس این نوع اسلام بر عدالت صحابه بنا شده.
حال اگر زید بن ارقم و انس بن مالک مومن هستند چرا دوستی امیرالمومنین را کتمان کردند؟! اگر علما اهل سقیفه ادعا می کنند که ولیّ معنی دوستی می دهد چرا برخی از جمله این دو نفر دوستی را کتمان کردند؟!
مگر این دوستی چه هزینه برای آنان داشته است؟!
پاسخ این است که خزعبلاتی چون ولیّ معنی دوستی می دهد و عدالت صحابه و... در زمان بنی امیه به وجود آمد. ولیّ معنی اولی بودن می دهد یعنی کسی که نسبت به همه اولویت دارد. به همین خاطر است که امثال زید بن ارقم و انس بن مالک آن را کتمان کردند. چون نمی خواستند بپذیرند که از اول حق امیرالمومنین که به خلافت برسد. نمی خواستند که حقانیت اهل بیت و بطلانیت ابوبکر و عمر و عثمان و... را بپذیرند.
