معاویه ملعون از جمله کسانی است که دستور به سَب (توهین) به آقا امیرالمومنین را داد.
متاسفانه علما اهل سقیفه نیز معاویه را تکریم می کنند با این که معاویه به نفس پیامبر توهین کرده است (البته انتظاری نمی رود. عالم دینی که از معاویه ملعون حرام زاده دفاع کند انتظاری بیش از این نیست)
حاکم نیشابوری کتاب دارد تحت عنوان مستدرک علی الصحیحین. اهل سقیفه اعتقاد دارند تک تک عبارات و محتوی این کتاب درست و قابل استناد است.
در جلد 3 صفحه 130 چنین می نویسد:
ام سلمه (از زنان پیامبر) می گوید از پیامبر شنیدم که هر کس علی علیه السلام را سَب (توهین) کند من را سَب (توهین) کرده است.
نویسنده در ذیل آن می نویسد که سند این حدیث صحیح و قابل استناد است.
احمد بن حنبل از علما بزرگ اهل سقیفه و پیشوا فرقه حنبلی (اهل سقیفه چهار فرقه هستند: مالکی، حنبلی، شافعی و حنفی) در کتاب خویش تحت عنوان مسند احمد بن حنبل
چنین می نویسد:
ام سلمه (از زنان پیامبر) می گوید از پیامبر شنیدم که هر کس علی علیه السلام را سَب (توهین) کند من را سَب (توهین) کرده است.
نویسنده در ذیل آن می نویسد: حدیث این سند صحیح است.
سوال این است که چرا علما اهل سقیفه با علم بر این موضوع و همچنین موضوعات دیگر (نظیر حرام زادگی معاویه و عضوی از شجره ملعونه بودن وی و...) هم چنان پس از نام معاویه ملعون از رضی الله عنه استفاده می کنند؟
چرا علما اهل سقیفه معاویه و سایر پادشاهان بنی امیه را که بر سَب و لعنن آقا امیرالمومنین اصرار داشتند را بهشتی می دانند؟ً!
منبع متن:
