سلام به همه
امورات مختلف دنیوی ما رو سرگرم خودش کرده
موضوع اینه که بعضا ما دچار غفلت می شیم
کار هایی انجام می دیم که نباید
در قبرستان حتی نوجوان ۱۳ ساله هم هست چه برسه به بقیه که در دهه ۲۰ یا ۳۰ یا ۴۰ یا ۵۰ یا ۶۰ یا ۷۰ یا ۸۰ و... زندگی شون هستند
واقعا هیچ کس با خودش چیزی رو به جهان بعد نمی بره
هیچ پولی. هیچ لباسی. هیچ خانه ای. هیچ خودرویی و...
لحظاتی رو تصور کن که داری مراسم تشیع جنازه خودت رو می بینی
اون لحظه ای تو رو می ذارن تو قبر
سنگ لحد رو روت می ذارن
همه کسانی که برای مراسمت اومدن میرن
تمام فامیل و اقوام
تمام دوستان و آشنایان
تمام همسایه ها
حتی اعضا درجه یک خانواده ات هم با این که بیشتر سر قبرت می مونن اما اون ها هم میرن
تو می مونی و اعمالت
تو می مونی و حساب رسی بابت تک تک لحظاتی که در دنیا بودی
بابت تک تک واژگانی که از دهانت بیرون آمده
بابت ثانیه به ثانیه که چِشمات نگاه کرده
بابت یک به یک مکان هایی که رفتی
و...
پیشنهاد می کنم این سخنرانی حدودا یک ساعته رو گوش بده
درباره انسان و اعمال خودش هست (سیاسی نیست)
ضمن این که بدون خداوند راه توبه و بازگشت رو برای بنده باز گذاشته
آرزو عاقبت بخیری
