با ظهور فرآوری مواد غذایی، افزودنی های غذایی نقش مهمی در تضمین ایمنی غذا و برآوردن نیازهای مصرف کننده ایفا می کنند. جهت آشنایی بیشتر با انواع مواد افزودنی که در خوراکی های روزمره وجود دارد به وب سایت پاک آزما مراحعه فرمایید.
افزودنی های غذایی به هر ماده طبیعی یا مصنوعی اطلاق می شود که به طور عمدی برای اهداف فنی در طی فرآوری، بسته بندی، حمل و نقل یا نگهداری مواد غذایی به غذا اضافه می شود. نقش فناورانه آن شامل موارد زیر است، اما به آن محدود نمی شود:
مهار رشد میکروبی برای بهبود ایمنی و کیفیت مواد غذایی؛
جلوگیری از زوال اکسیداتیو برای افزایش ماندگاری مواد غذایی.
افزایش طعم و بوی؛
حفظ یا حفظ رنگ؛ و
بهبود بافت و قوام غذا و غیره.
خود افزودنی های غذایی معمولاً به عنوان غذا خورده نمی شوند و معمولاً به عنوان مواد اولیه عمومی در غذا استفاده نمی شوند. واژه افزودنی های غذایی شامل آلاینده ها یا مواد افزوده شده به غذا برای حفظ یا بهبود ارزش غذایی و چاشنی هایی مانند نمک، گیاهان و ادویه ها نمی شود.
انواع مختلفی از افزودنی‌های غذایی وجود دارد و انواع متداول آنها شامل نگهدارنده‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها، شیرین‌کننده‌ها، رنگ‌ها، تقویت‌کننده‌های طعم، غلیظ‌کننده‌ها، امولسیفایرها و غیره است.
تاثیر بر ایمنی و سلامت عمومی
به طور کلی، سمیت افزودنی های غذایی بسیار کم است. با این حال، نگرانی اصلی ما ایمنی مصرف طولانی مدت افزودنی های غذایی بالاتر از استاندارد مرجع ایمنی است.
سازمان مشترک غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد/کمیته خبره سازمان جهانی بهداشت در مورد افزودنی های غذایی ("کمیته تخصصی") یک نهاد بین المللی ایمنی مواد غذایی است که مسئول جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده های علمی در مورد افزودنی های غذایی و ایجاد ایمنی است. مقررات مربوط به افزودنی های غذایی که ارزیابی شده است استاندارد مرجع (یعنی مصرف روزانه قابل قبول). علاوه بر این، کمیته تخصصی همچنین توصیه هایی در مورد دوز مطمئن افزودنی های غذایی ارائه می کند.
مصرف روزانه قابل قبول یک ماده شیمیایی بر اساس وزن بدن محاسبه می شود، که تخمینی از مقدار ماده شیمیایی است که فرد می تواند هر روز از غذا یا آب آشامیدنی بدون خطر برای سلامتی مصرف کند. حتی اگر مصرف افزودنی های غذایی از میزان مصرف روزانه قابل قبول بیشتر باشد، لزوماً به این معنی نیست که سلامتی مختل می شود. از آنجایی که ADI بر اساس مقدار مصرفی است که یک فرد در طول عمر خود مصرف می کند، تا زمانی که برای مدت طولانی از آن بیشتر نشود، گاهی اوقات بالاتر از ADI تأثیری بر سلامتی نخواهد داشت.
تعداد کمی از افراد نمی توانند اثرات برخی از افزودنی های غذایی را تحمل کنند و مصرف مقادیر کمی از افزودنی های غذایی ممکن است اثرات حادی بر بدن آنها داشته باشد. به عنوان مثال، در برخی از افرادی که به دی اکسید گوگرد حساس هستند، مصرف مقادیر کمی از دی اکسید گوگرد ممکن است باعث انقباض برونش و واکنش های آسمی شود.
