ما آدما همیشه تو زندگی مون دچار اشتباه و خسران میشیم. اما چرا از خودمون نمیپرسیم و خودمون رو به زیر سوال نمیبریم که چرا من این اشتباه رو انجام دادم؟ ما همیشه عادت کردیم که بعد هر اشتباه بگیم دیگه تکرار نمی کنیم ام مجددا باز اشتباه و اشتباه. حرف من اینه که برای این که تصمیمی بگیریم و اون رو عملی کنیم چه بهتره بیایم از اول با چند نفر آدم عاقل مشورت کنیم و از اون ها راهنمایی بخوایم. قطعا هر کسی در هر تصمیمی مشورت کرده پشیمان نشده. اما متاسفانه خیلی از ما آدما یاد گرفتیم که همه چیز رو بر طبق عقل و دانش خودمون بسنجیم و در تصمیمات مهم زندگی بر پایه دانش و تجربه خودمون اقدام کنیم. همین میشه که بعد از مدتی اشتباه کار ما معلوم میشه و اولین و مهم ترین کسی که دچار خسران میشه خود ما هستیمو پس بیاین تو زندگیامون همیشه مشورت کنیم تا از آثار ناگوار اشتباه در امان بمونیم.
