وقتی وارد میدون بازی میشی دو تا حالت بیشتر نداره، یا آماده هستی یا نیستی
وقتی هم از میدون خارج میشی یا برنده ای یا بازنده.
4 تا حالت که بیشتر نداریم؟ لازمه بشمرم؟
اما تصوری که تو ذهنمون داریم بیشتر حول این مطلب هست که:
آماده وارد میشی -> برنده خارج میشی
بدون آمادگی وارد میشی -> بازنده خارج میشی
بازی ها چند مدل هستن، یه مدل معروفش (بازی مجموع صفر) هست که برنده شدن یه نفر یعنی بازنده شدن یه نفر دیگه، مثل مسابقه های ورزشی.
ببین وقتی حرفه ای هستی، همه سعیت رو میکنی و امتیاز بدست میاری، و برنده میشی
اما وقتی آماتور هستی و بازی رو خوب بلد نیستی میتونی بجاش زرنگ باشی،
از اشتباه حریف امتیاز کسب کن
قانون بازی همینه دیگه!
اما از این داستان نه فقط تو بازی که تو خیلی جاهای زندگی هم میشه استفاده کرد، مثلا:
میخوای لاغر بشی و خیلی تلاش میکنی امااونقدر که میخوای جواب نمیگیری
ولی بجاش میتونی فقط غذاهای ناسالم رو از سبد غذاییت حذف کنی.
یا وقتی میخوای پول بیشتری در بیاری، بجای اینکه درخواست افزایش حقوق بدی یا اضافه کاری وایسی
میتونی هزینه های اضافی و الکی زندگی رو کم کنی.
اینم یه راهی هست که میشه با تغییر دیدگاهمون به مساله، مشکل رو به نحو دیگه ای بررسی کنیم و حلش کنیم.
خودمون میشیم حریف خودمون، قسمت خوشگل داستان همینه.
قوت و ضعف ها رو روبروی هم میزاریم،
وقتی ضعفت کمتر بشه، یعنی قویتر شدی
به همین راحتی.
لازم نیست همیشه خیلی خوب و عالی کار کنیم،
کافیه کمتر تو زندگی کارهای اشتباهمون رو تکرار کنیم،
اینجوری کلی جلو میوفتیم.
اگه به دوس داری در مورد تئوری بازی ها بیشتر بدونی، این ویدیو رو نگاه کن.
