از یک شعر

این شعر تر از نفرت لبریز شماست

مانند عذابی ست که آویز شماست

.

هر چیز که دارید مبارک باشد

بی چیزیِ ما بیش ز ناچیز شماست

.

ما درّه ی پهناور زخمیم این عمق

روزی برسد که شاهد خیز شماست

.

حتی در مرگ هم نمانیم شبیه

آن جا که بهار ماست پاییز شماست

.

من شاعرم و آفت آن کارگرم

کز خاک شدن میوه ی جالیز شماست

.

#سیاوش_باقری