در قفای خیام سروده شد - البته در قیاسِ خُردان با بزرگان....:
دیوانه ای ای چرخ که گِل می سازی
پس صورتِ چون شمعِ چِگِل می سازی
یک چند بچرخانی و پس بشکنی اش
آن را که به خونابه ی دل می سازی
