این درد کهنه را درمانی نیست
سرنوشت رانندگان تاکسی های اینترنتی کشور هم مثل خیلی دیگر از پدیده های لاینحل کشورمان استخوان لای زخمی است که درمان و التیامش چیزی فراتر از همت و عزم فردی و گروهی را می طلبد.
ما در کلان شهرمان یک نماینده مجلس داشتیم که به کسانی که برای شکایت از وضع کار و درخواست توصیه برای اشتغال به کار در جایی یا شرکتی به دفترش مراجعه می کردند، به صورت روتین یک نامه به کاریابی و یک پیشنهاد معرفی به بانک برای دریافت وام کمکی خرید ماشن و مسافرکشی می داد. بگذریم که همان هم یک ترفند رذیلانه و حقه بازی و حرکت نمایشی بود که در عمل صورت تحقق پیدا نمی کرد و راه به جایی نمی برد.
می خواهم بگویم در مملکتی که میلیون ها نفر از مردمش مسافرکش هستند، و دم دستی ترین کار مسافرکشی و آسان ترین تدبیر مسئولین آن فرستادن جوانان به لشگر مسافرکشان، خیلی نمی توان به سامان گرفتن این معضل چند دهه ای امیدوار بود.
درآمد کار مسافرکشی همیشه بخور و نمیر و حداقلی بوده و به هر حال متاثر از وضعیت اقتصادی و ساز و کارهای کلی حاکم بر فضای اقتصادی کشور کم و زیاد شده
قصدم از این نوشته این نیست که بگویم که وضعیت الان بدتر یا بهتر است. واقعیت این است که تکنولوژی شرایط جدیدی را رقم زده. شرایط و روشهای کار تغییر کرده، مثل خیلی جاهای دیگر که مدل ها تغییر می کند. شاید تا این جا می شود گفت: اوکی ی! شرایط این است و باید با این وضع کنار آمد.اما مشکل ما اینه که نمی دونیم کی به کیه ؟ کی تصمیم می گیره کی مسئوله؟ قانون کار رو کی تعیین می کنه؟ کجا باید شکایت کرد؟ درآمد منصفانه چقدره؟ پورسانت اسنپ و تپسی چقدر باید باشه؟
اگر بازار رقابتی باشه خیلی از مشکلات حل می شه و رقابت باعث به تعادل رسیدن و اصلاح خیلی از مشکلات می شه.اما موضوع اینه که تاکسی های اینترنتی و اسنپ یک مونوپل و بازار انحصاری برای خودشون راه اندختن. نمی دانم، شاید هم بدتر از این، کسانی هستند که خود اونها رو هم کنترل می کنند، و بازی رو پیش می برند. و.....خلاصه یک جوری اوضاع رو کنترل می کنند و کج دار و مریز رفتار می کنند.
خب دلایل وضع موجود هر چی که باشه قربانی های درجه یک اون رانندگان هستند. در این مطلب تلاش شده که اندکی از مشکلات و درد و رنج رانندگان تاکسی های آنلاین بازتاب داده بشه.
بیمه رانندگان تاکسی های اینترنتی موضوعی است که مورد توجه چند میلیون راننده و خانواده آنهاست. چند سالی است که شاهد پدیده نوین تاکسی های اینترنتی هستیم. موضوعی که با خودش فرصت هایی را خلق کرده. مشکلاتی هم به بار آورده. رانندگان خود را محکوم به تمکین و پذیرفتن قوانین اداره کنندگان این تجارت می بینند.
اگر به یاد داشته باشید ابتدای سال 1401بود. بعد از کلی تبلیغات رسانه ای یک شرکت تاکسی اینترنتی به اسم سند باد اومد و قول داد که راننده ها رو بیمه کنه و شروع به ثبت نام راننده کرد اما مدتی گذشت و خبری از اون ها نشد.اون همه هزینه تبلغات و دفتر و دستک رو رها کردند و رفتند. چرا؟ الله و اعلم.
البته ما اون موقع هم مطلبی درباره موضوع نوشتیم. عنوانش این بود:
اما خبر جدیدی منتشر می شود. یک بنگاه جدید و ناشناس اعلام وجود می کند. اسمش سندباد است. و شعاری که در ذات خود به مذاق رانندگان خوش می آید. می گوید یا بهتر بگویم تبلیغ می کند که می خواهد رانندگانش را بیمه تامین اجتماعی کند.
هنوز چیزی معلوم نیست.
فقط می گوید ثبت نام راننده و وعده بیمه را هم ضمیمه تبلیغات پر دامنه اش می کند.
به قول یک راننده تاکسی اینترنتی خیلی معروف، ما هنوز اونایی که چند ساله هستن رو نمی شناسیم حالا این جدیدا رو کجای دلمون بزاریم!
اما با این وجود خیلی ها هم می خواهند خوشبین باشند و می گویند ثبت نام مجانیه چیزی از دست نمی دهیم.
مطلب دیگری در همین مورد:
هماطور که گفتم موضوع تاکسی های اینترنتی می تواند یک فرصت خوب برای اشتغال رانندگان و در مقابل خدمت رسانی بهینه به مسافران باشد به شکلی که رضایت نسبی طرفین هم بدست آید.
این موضوعی است که نیازمند نظارت مسئولین ، روشنگری رسانه ها و ایجاد ساز و کارهای حرفه ای درست و البته قانونمندی و عمل کردن به قوانین باشد. امیدوارم واقعاً مسئولین سرشان به سنگ بخورد و قدری هم به فکر مردم کف جامعه و مشکلاتشان باشند.
در پایان
به هر حال از آنجا که ما مطلب ثبت نام راننده در سند باد را منتشر کرده بودیم وبسایت محتوا20، خواستم این تکمله را هم ضمیمه بحث کنم تا حداقل حرف دلم را زده باشم.
شاید این تیتر، لب کلام معضلات رانندگان تاکسی آنلاین باشد. قوانین من درآوردی گردانندگان و دست اندرکاران، صدمات زیادی به رانندگان وارد می کند. قوانین حاکم بر این کسب و کار، بیزینس یا خدمت که اصلا هیچ کدام تعریف و حد و مرز درست و شناخته شده ای ندارند.
کسی که در یک تاکسی آنلاین کار می کند هیچ قانون مدونی را برای کسب و کارش نمی بیند. چشم اندازی ندارد. کسی قدردان کار و خدمتش نیست. زحمتش ارج گذاشته نمی شود. کسی یا جایی و موسسه ای سنگش را به سینه نمی زند.
از سوی دیگر حقش به سادگی پایمال می شود. جایی و محکمه ای برای اعتراض و فرجام خواهی ندارد. همیشه در شرایط خوف و رجا به سر می برد.
راننده تاکسی اینترنتی صاحب کار و تصمیم گیرندگان و کسانی که سرنوشتش را رقم می زنند، نمی شناسد. جا و مکانشان را نمی داند. و...
اسنپ و تپسی هستند که تصمیم می گیرند شرایط چطور باشد. درآمد و نرخ ها را تعیین می کنند و خلاصه سرور و صاحب اختیار ما شده اند. هیچ گونه دسترسی هم به آنها نداریم. همه اش به نفع خودشان کار(غش) می کنند.
پیش از این هر کس صبح از خانه بیرون می زد و کم یا زیاد کار می کرد و هر چه بود اختیارش دست خودش بود. الان وضعیت طوری است که خوب و بد، درست و نادرست، هرچه باشد ما فقط باید تابع باشیم.تنها وسیله ای به اسم اپلیکیشن داریم که هر چی اون بگه ما باید بگیم چشم. خلاصه چشممون به اونه دیگه، آقا در مقابل شرایط و مشکلات کار مرجع و پناهی نداریم.
دل پر خونی داره. می گه: از همه بدبختی ها و استرس ها، ترس، کم و کاستی ها می گه و می رسه به این جا که: بعضی مسافرها میان و می گن آقا اسنپ چقدر گرون شده. اما نمیگن خب بابا این ماشن خرج داره، تکون می خوری باید میلیونی هزینه کنی. خرج خونه و زندگی رو نمی تونیم در آریم فقط من که نیستم، باید فکر هزار چیز بود ماشین و کمیسیون اسنپ و تورم و....
در موارد مالی، اعتراض ما را با بهانه سیستمی بودن کارها رد می کنند و سایر موضوعات هم مثل طرح های تشویقی، نرخ کرایه، بیمه تامین اجتماعی و هزار و یک داستان دیگر همینه که هست.
می گویم: خانم پرداخت انجام شد
تشکر می کند. چند لحظه بعد در آینه نگاهی به من و همسرم می کند و بی مقدمه می گوید: بعضی از مسافر ها هزینه سفرشان را پرداخت نمی کنند. بهانه می آوردند،می گویند پول نقد نداریم، یا گوشی کار نمی کند، نمی توانیم آنلاین پرداخت کنیم. شماره کارت می خواهند ولی آخرش هم هزینه را نمی دهند.
می گویم: اسنپ کاری نمی کند؟
نه بابا - قبلا بهتر بود، پشتیبانی معمولا پول پرداخت نشده را به ما برمی گرداند. البته اون موقع هم تصمیم در نهایت با خودشون بود. ولی الان دیگه اگه مسافر پرداخت نکنه ما به حقمون نمی رسیم.
اینطور که اصلا درست نیست
همینه دیگه، کلی استرس دارم. زحمت می کشم ولی نمی دونم باید به ساز کی باید رقصید! به پولم میرسم یا که نه؟ این که آدم امکان دفاع از حقش رو نداشته باشه، از هر طرف بهش زور بگن و حقش رو پایمال کنن، ظلمه دیگه.نمی گن که این آدم حتما نیاز داره، زندگی داره که اومده این کار کم درآمد و پر دردسر رو انجام می ده. انصاف هم خوب چیزیه.
صحبتمان تا پایان سفر ادامه پیدا می کند و حول همین محور ها گفت و شنود می کنیم.
مشکلات رانندگان به چند موردی که اشاره شد محدود نیست. مسائل ریشه ای است.باید به عدم برنامه ریزی کلان کشور، مسئولین بی مایه و ناتوان، شرایط ناگوار اقتصادی و اجتماعی و تدوام این وضعیت و آیتم های مهم دیگری که باعث بوجود آمدن این شرایط شده اند، پرداخته شود، که البته در توان و تخصص من نیست.
در ادمه مطلب به صورت تیتر وار به بعضی دیگر از مشکلات رانندگان اشاره شده است.
حل این مشکلات نیازمند توجه به نیازهای رانندگان، بهبود سیستم‌های پشتیبانی و ایجاد محیطی ایمن و عادلانه برای کار است.
دوستان گرامی تلاش کردیم تا مشکلات و درد و دل رانندگان را در حد توان مطرح کنیم. نظرات و پیشنهادات خود را برای ما ارسال کنید. در صورت نیاز، در ویرایش های بعدی مطلب را کامل تر می کنیم.
موفق و پیروز باشید
