سرگیجه احساس بی‌حسی در فضا یا احساس بی‌ثباتی است . این یک بیماری نیست، بلکه نشانه یک آسیب شناسی است که شامل سیستم کنترل تعادل است .
تعادل نتیجه تعامل چندین سیستم است: گوش، چشم، عضلات گردن و مغز.
اختلال در یک یا چند مورد از این سیستم ها می تواند مشکلاتی ایجاد کند که منجر به نقص در کنترل تعادل و در نتیجه در ظاهر سرگیجه می شود.
سرگیجه ای که از آسیب شناسی گوش ناشی از مشکل عروقی میکروسیرکولاسیون، تغییر مایعات اندولابیرینتین یا آسیب شناسی عصب آکوستیک ناشی می شود، می تواند باعث یک پدیده حاد یا مزمن شود که در برخی موارد با ناشنوایی و وزوز گوش همراه است .
سرگیجه خود را به عنوان احساس بی ثباتی یا چرخش عینی نشان می دهد . حرکات سر یا بدن سرگیجه را تشدید می کند و از حالتی که در آن احساس گهگاه رخ می دهد، با دوره های کمی از رفاه، به یک احساس مداوم می گذرد. سرگیجه می تواند با پدیده های واگ مانند تهوع و استفراغ همراه باشد، اما هرگز با غش گذرا (احساس ضعف ناگهانی) یا از دست دادن هوشیاری همراه نیست.
سرگیجه مرکزی ناشی از ناتوانی مغز در هماهنگی ورودی های تعادل از محیط است. احساس بی ثباتی اغلب با نارسایی گردش خون، پدیده های متابولیک، ضربه، استرس عاطفی و مسمومیت الکلی (به دلیل داروها یا داروها) همراه است.
از طرف دیگر، سرگیجه مرتبط با عضلات گردن ناشی از اسپاسم عضلانی است که ترشحات عصبی غیرطبیعی ایجاد می کند و باعث بی ثباتی یا سرگیجه می شود. اسپاسم ناشی از ضربه، آرتروز یا فشرده شدن اعصاب ستون فقرات گردنی است.
اختلالات بینایی ناشی از نقص عضلات چشم یا از دست دادن بینایی می تواند باعث بی ثباتی شود.
اول از همه، به یاد داشته باشید که سرگیجه یک علامت است، نه یک بیماری. برای به دست آوردن یک ارزیابی واضح و جامع، یک فرآیند تشخیصی که به دو مرحله تقسیم می شود باید انجام شود:
