این روزا آمار افراد، شرکت ها و استارتاپ هایی که در به در دنبال نیروی متخصص می گردن داره بالا میره. یه سری به شبکه های اجتماعی و سایت های خوب کاریابی اگر بزنید این مورد رو لمس خواهید کرد. این رشد آگهی های استخدامی در عین اینکه خبر خوبی هست یه واقعیت تلخ رو به دنبال خودش داره و اون چیزی نیست جز کمبود شدید نیروی متخصص.
در ادامه قصد دارم به برخی از مهمترین دلایل کمبود نیروی متخصص بپردازم و بر همون اساس راهکارهایی برخواسته از تجربه شخصی ارائه کنم. البته مخاطب اصلی این نوشته کارجویان بخش نرم افزار، سخت افزار و مشتقات رشته ی IT هستند. ما اگر همه ی موارد گفته شده در زیر رو در برطرف کردیم تازه حق داریم نسبت به نبود کار ناله کنیم.
متاسفانه هر سال از اهمیت این امر بدیهی کمتر میشه و دانشجویان اقبال کمی به کارورزی و کسب تجربه نشون میدن. دانشگاه های کم بازده ما هر سال تعداد زیادی مهندس الکی تحویل اجتماع میدن و این تعداد خروجی متناسب با نیاز کشور و بازار نیست. البته فکر نکنید دانشکده های کشورهای خارجی هم راندمان بسیار بالایی دارند. در کشورهای توسعه یافته هم خروجی دانشگاه جوابگوی نیاز بازار نیست و اصلاً قرار هم نیست باشه!
برخی از مهمترین عواملی که سبب کمرنگ شدن کارورزی شده از نظر من این ها هستند:
راهکار چیست؟
عده ی زیادی هستند که به خاطر تفریح و سرگرمی به دانشگاه می رن. کاری به اونها نداریم و اجازه می دیم که خوش باشن. به موقعش شاهد ضدحال خوردنشون خواهیم بود. اما برای اون دسته ای که قصد دارن وارد بازار کار بشن ضروری هست که در مورد گرایش های بازار کار (یا به عبارتی نیاز روز) اطلاعات خوبی داشته باشند. همین بی اطلاعی باعث میشه که افراد وقت خودشون رو بیخود تلف کرده و تا لحظه ی آخر اقدام به فراگیری تخصص های لازم نکنند.
راهکار چیست؟
در همین راستا مطالعه کنید:
برترین‌های وب ایران از چه فناوری‌هایی استفاده کرده‌اند؟
بارها در مقالاتم به این مهم اشاره داشتم اما کماکان شاهد ضعف شدید افراد در این باره هستیم. کسی که زبان می داند می تواند به خوبی سرچ کند. کسی که زبان می داند می تواند به خوبی فیلم آموزشی با کیفیت ببیند. کسی که زبان می داند می تواند کتاب های بروز را بخواند.
بارها پیش اومده که بنده به دلیل تسلط نسبی بر زبان تونستم گوی سبقت رو از سایرین بربایم و کسب درآمد کنم. به سادگی از این مورد رد نشو. هیچ رازی وجود نداره.
راهکار چیست؟
وقتی اجتماع گریز باشی و همیشه کِز کنی کنج خونه و سرت تو گوشیت باشه رفیق پیدا نمی کنی. شناخته نمی شی و کلی فرصت رو از دست می دی. این روزا شبکه سازی (معاشرت با همتایان و همکاران و کارفرمایان) یه رکن بسیار مهم هست که شما رو به فرصت های خوبی می رسونه. بعضی ها بهش میگن پارتی اما توی دنیای IT به دلیل حضور چشمگیرتر بخش خصوصی پارتی بازی کمرنگ شده. چون بخش خصوصی با سرمایه اش تعارف نداره و نیروی خوب میخاد.
من و خیلی های دیگه بر اساس همین مورد و اصل ۸۰/۲۰ تونستیم فرصت های کاری خوبی بدست بیاریم. اصل ۸۰/۲۰ میگه هشتاد درصد مشتری های شما حاصل از ۲۰ درصد از مشتری های قبلی شما هستند. به زبون ساده یعنی وقتی قبلا خوب کار کرده باشی و خوب معاشرت کرده باشی همون ها واست فرصت آفرینی می کنند.
راهکار چیست؟
وقتی در ایام دانشجویی همش خوشگذرونی کرده باشی و با پول دَدی صفاکرده باشی، یا توهم بَرِت داشته بوده که مهندس میشی و داری توی فلان دانشگاه درس می خونی، یا بدتر از اون فکر کردی بعدا فرصت جبران داری و اینا، همه و همه باعث میشه که بی بخار بمونی. تو بخش خصوصی کارفرماها پشیزی واسه مدرکت ارزش قائل نیستن.
راهکار چیست؟
هنوزم پیدا میشن موجودات ماقبل تاریخی که مدعی هستن دانشگاه هیچی یادشون نداده، در صورتی که می بایست یادشون میداده و این ها در حکم یک استعداد هرز رفته فنا شدن و سودای مهاجرت به فرنگ رو دارند. کتاب نخوندیم، چیزی نساختیم، چالشی نداشتیم، فقط خوندیم که پاس بشیم. البته مهارت قلیون کشیدن و موارد شطرنجیمون هم بالا رفته و متخصص شدیم.
راهکار چیست؟
هر روز بیش از قبل کارفرمایان به این نتیجه می رسن که نیروی کار رو باید از نظر اخلاقی آزمود و مسائل فنی رو در اولویت دوم قرار داد. چرا که اونها نمی تونن برای اخلاق و رفتار ما کاری بکنن، اما می تونن زمینه ساز رشد و ارتقای فنی ما بشند.
راهکار چیست؟
