بعد از الکامپ ۱۳۹۷، مطلبی در مورد احمقانه بودن یا نبودن این نمایشگاه نوشتم. امسال نیز همچنان روی عقایدم در مورد این نمایشگاه مصمم هستم. به همین دلیل تصمیم گرفتم نوشته‌ای که سال گذشته در وبلاگم به آدرس saresobh.blogfa.com منتشر کردم را با یک بروزرسانی، روی سایت ویرگول منتشر کنم؛ به این امید که شاید در سال‌های بعد اصلاحات لازم در بخش اجرایی این نمایشگاه اعمال شوند.
هر سال عده‌ای انتقادهایی به نمایشگاه الکترونیک، کامپیوتر و تجارت الکترونیک دارند. به خصوص عمده این نقدها به قلب نمایشگاه، یعنی (الکام استارز) است. سال ۱۳۹۷ حواشی بیشتر هم بود. خبرنگارانی با سوگیری‌های خاص تا آنجایی که می‌توانستند رویداد الکامپ را تخریب کردند و نقدهایی به خلوتی نمایشگاه و تکراری بودن کسب و کارها داشتند.
من هر سال به عنوان خبرنگار در نمایشگاه حضور داشتم، اما سال ۱۳۹۷ به عنوان عضوی از تیم برگزار کننده الکام گیمز از سمت کافه بازار به نماشگاه رفتم و توانستم در روزهای حضور مداومم مشکلات اصلی را از نزدیک بررسی کنم.
آیا نمایشگاه واقعا خلوت است؟
آن دسته از افرادی که نقدهایی به خلوتی نمایشگاه و چگونگی برگزاری آن دارند گویی سال‌های قبل در نمایشگاه حضور نداشته‌اند و از هیچ چیز با خبر نیستند. سال قبل (سال ۱۳۹۶) شرکت‌کنندگان در الکام استارز از کوچکی فضا شکایت داشتند. سال ۱۳۹۷ متولیان امور سه سالن به الکامی‌ها دادند و در کمال تعجب عده‌ای نمایشگاه را بی‌رونق خواندند. آنها در نظر ندارند که جمعیت در محیط بزرگتری پخش شده بود. (کسری ساده که از تقسیم تعداد افراد بر مساحت به دست می‌آید می‌تواند همه چیز را روشن‌تر کند.)
آیا کسب و کارها تکراری هستند؟
نقد دیگر به تکراری بودن کسب و کارهای حاضر در الکام استارز بود؛ در واقع همین که چنین نمایشگاهی در ایران برگزار می‌شود باید سجده شکر به جا آورد. ۵۰ سال قبل که ما درگیر انقلاب و جنگ بودیم، روس‌ها و آمریکایی‌ها آدم به فضا می‌فرستادند. ما دست کم نیم قرن از تکنولوژی عقب هستیم و باید این موضوع را بپذیریم. پس نباید خودمان را با کشورهای مطرح مقایسه کنیم. غم انگیز است که بگویم ما حتی نمی‌توانیم خودمان را در این زمینه با کشوری مانند هند هم مقایسه کنیم. ما تنها یک مصرف کننده برای تولیدات تکنولوژیک دیگران هستیم که چند سالی است در زمینه‌های نرم‌افزاری شروع به دست و پا زدن کرده‌ایم.
آیا زمان و محل برگزاری واقعا مناسب هستند؟
موضوع دیگری که به نظر من بسیار احمقانه است، زمان برگزاری نمایشگاه و مکان سالن‌های الکام استارز است. دمای این روزهای شهر تهران در برخی روزها دستش را به عدد ۴۰ درجه و بالاتر می‌رساند. دسترسی به نمایشگاه با مترو میسر نیست. سالن‌های الکام استارز از خیابان اصلی فاصله دارند و برای رسیدن به آن باید در این هوای گرم پیاده‌روی کرد یا در ترافیک خیابان نمایشگاه ماند. الکام استارز بخش مردم پسند نمایشگاه است و نباید در اعماق جهنمِ نمایشگاه بین‌المللی واقع شود. متولیان نمایشگاه زمانی احمقانه‌تر از این برای برگزاری نمایشگاهی که جلوه هوش بشر را نشان می‌دهد، پیدا نکرده‌اند. حتی اگر تمام امکانات سرمایشی سالن‌ها هم به خوبی کار کنند باز هم سالن‌ها خنک نمی‌شود. این مشکلی است که هر سال تکرار می‌شود.
شما چه انتقادی به این نمایشگاه دارید و دلیل‌تان چیست؟
