تا حالا خیلی از شما درمورد اینکه عکاسی با کدوم فرمت بهتره ازم سوال کردین و بخاطرهمین تصمیم گرفتم بیشتر درموردش تحقیق کنم و مقاله کاملی راجع به مزیت های فرمت raw بنویسم.
عکاسی با فرمت RAW نسبت به jpeg خوبی هایی داره که اگه موافقید باهم شروع کنیم ببینیم چیا هستن؟
این یکی از بزرگترین مزایای عکاسی با فرمت raw هستش. با این فرمت، همه اطلاعات دریافتی از سنسور رو ضبط می کنید و دستتون موقع ادیتت بازتر هستش.
زمانی که با فرمت JPEG عکس میگیرین، دوربین اطلاعات فایل اصلی یا همون RAW رو به فرمت فشرده JPEG تبدیل میکنه.
اما وقتی روی حالت RAW عکاسی میکنید، می تونید خودتون پردازش رو به صورت دلخواه انجام بدین؛ درواقع این شمایید که کیفیت عکستون رو تعیین میکنید و می تونید تصمیم بگیرید که تصویر نهایی از لحاظ کیفیت و ادیت چه مشخصاتی داشته باشه.
میزان روشنایی، تعداد درجات نوری مختلف از سیاه تا سفید هستش.
هرچقدر این فاصله به درجات بیشتری تقسیم بشه، ادیت نور و رنگ ها با دقت بیشتری انجام میشه.
خیلی وقتا ممکنه بخاطر شرایط محیط، مثل عکاسی خبری یا مهمونی، ثبت لحظه ها واستون از همه چیز مهمتر باشه و فرصت کافی برای تنظیم دقیق نوردهی نداشته باشین؛ برای همین ممکنه عکساتون دچار کم نوردهی ( under expose ) یا بیش نوردهی ( over expose ) بشن.
تو همچین موقعیتی فرمت RAW کمکتون میکنه تا با اطلاعات کاملی که ذخیره کرده، بتونید ادیت تصویر رو بدون کاهش بیش از حد کیفیت انجام بدین.
زمانی که با JPEG عکاسی می کنید، وایت بالانس روی تصویر اعمال میشه و ادیت رو باید روی همون عکس انجام بدین.
اما با فرمت RAW، تراز سفیدی کامل اعمال نشده و از اونجایی که شما اطلاعات بیشتری در اختیار دارید، تنظیمش آسون تره .
هنگامی که RAW عکس میگیرید، تو نرم افزاری مثل Lightroom، به الگوریتم های تنظیم وضوح (sharpness ) و نویز دسترسی دارید.
و اینکه روز به روز این الگوریتم ها در حال پیشرفت هستن، بنابراین بعدا هم میتونید دوباره به فایل هاتون مراجعه کنید و از آپدیت های جدید استفاده کنید.
وقتی ادیت رو روی یک فایل RAW انجام میدین، در واقع کاری با اطلاعات اصلی ندارین؛ چیزی که شما انجام میدین، اعمال مجموعه ای از دستورالعمل ها برای نحوه ذخیره نسخه JPEG یا فرمت های دیگه است.
خوبیش اینه که همیشه می تونید ادیت رو دوباره انجام بدین و مشخصات رو دوباره تنظیم کنید.
فایل های JPEG رو هر بار که باز می کنید، تنظیمات رو روی خودشون انجام میدن و دوباره ذخیره می کنن، بخاطر همین کیفیت خودشون رو از دست میدن. اگه بخوام ساده تر بگم، jpg یکبار تو دوربین فشرده میشه و تنظیمات روش اعمال میشه و یکبار بعد از ادیت توسط شما روی کامپیوتر.
این مورد نیاز به توضیح خاصی نداره اما به دلیل درجه بندی دقیق تر رنگ ها و بقیه پارامترهایی که گفتم، فایل های RAW برای این کار بهترن؛ مخصوصا برای چاپ در ابعاد بزرگ و استفاده های تجاری.
سیستم رنگی یک موضوع مهمه و شما با استفاده از RAW می تونید موقع خروجی گرفتن از عکس، هر سیستم رنگی که میخواین رو انتخاب کنید.
مقاله پیشنهادی: تفاوت مدل رنگی RGB با RYB
تو دنیای چاپ، طراحی و گرافیک، سیستم های رنگی مختلفی وجود داره که برای موقعیت های مختلف میشه بکار برد و وقتی RAW عکاسی می کنید می تونید یک تصویر واحد رو برای کاربردهای مختلف استفادش کنید.
نرم افزار هایی مثل لایت روم و camera raw، سازگاری خیلی خوبی با فرمت raw دارن و امکاناتی مثل حذف نویز رو در این فرمت راحت تر در اختیارتون میزارن.
شما به عنوان یه عکاس حرفه ای، باید بالاترین کیفیت ممکن رو به مشتریاتون ارائه بدین. با فرمت RAW میتونید همه موارد رو به بهترین شکل انجام بدین و با کیفیت ترین عکس رو به مشتری تحویل بدین.
تو این مقاله مزایای این فرمت رو براتون توضیح دادم اما باید بدونید که خود من کمتر از این فرمت استفاده میکنم.
به غیر از فایل های چاپی، کارهای تجاری یا موارد خاص، پیشنهاد میکنم از فرمت jpeg استفاده کنید، چون هم حجم کمتری داره و هم سرعت بیشتری رو بهتون میده.
خیلی از عکسهای خوب و معروف دنیا، با دوربین معمولی یا حتی سیاه و سفید عکاسی شدن، اما بخاطر مفهوم عکس، نورپردازی، کادربندی و... ارزش زیادی دارن. نمیخوام بگم کیفیت مهم نیست ولی بنظرم نباید اولویت باشه.
در آخر میخوام بدونید که این فرمت ها فقط رو کیفیت ظاهری عکس تاثیر میزارن و با توجه به توضیحاتی که دادم، میتونید هرکدوم رو دوسداشتین انتخاب کنید.?
شما مثل همیشه میتونید از طریق وبسایت و اینستاگرامم، سوالاتتون رو بپرسید و با من در ارتباط باشید?
