«گفت‌و‌گو» زندگی رو رشد می‌ده. «گفت‌و‌گو» انسان‌ها رو به‌هم نزدیک‌تر می‌کنه. با «گفت‌و‌گو» ما جهان رو، دیگران رو، و همین‌طور خودمون رو بهتر می‌شناسیم. امّا این‌روزها جای یه «گفتوگوی خوب» واقعاً خالیه. با این‌که این‌همه روی گفت‌و‌گوکردن تأکید می‌شه، امّا به‌نظر می‌رسه که ما هرروز از اون گفت‌و‌گویی که ما رو به خودمون و دیگران نزدیک‌تر کنه دورتر می‌شیم.
این بازی برای گفت‌و‌گوکردن و بیشتر از اون «تمرینِ گفت‌و‌گو» طراحی شده. شاید گفت‌و‌گوکردن رو هم باید تمرین کنیم تا شاید دیدی بازتر و پذیراتر نسبت به دیگران پیدا کنیم.
من که حسابی منتظرم تا توی جمع‌های مختلف این کارت‌ها رو امتحان کنم: کارتی رو تصادفی از توی جعبه بیرون بکشم، سؤالِ روی اون رو بخونم و درموردش فکر کنم. بعد همه باهم راجع‌بهش حرف بزنیم. تفاوت‌ها رو ببینیم، جواب‌هایی که شاید «درست و غلط» نداشته باشند، امّا هر‌کدوم از دنیای درونیِ منحصر‌به‌فردِ ما خبر می‌دن.
نمی‌دونم چه‌قدر برای شما جذّابه، ولی خودم که منتظرم تا حتّی توی جمع‌هایی که کسی رو نمی‌شناسم و با آدم‌هایی که اتفاقی دورِ هم جمع شدند این سؤال‌ها رو بازی کنم. دارم بهش فکر می‌کنم که چه‌طور می‌شه آدم‌هایی رو دورِ هم جمع کرد و بدونِ شناختِ قبلی باهاشون درموردِ «کار»، «روابط»، «عشق»، «سفر»، «دوستی»، «خود»، «سلیقه»، «مرگ»، و «زندگی» یه گفتوگوی درست‌و‌حسابی کرد؛ گفت‌و‌گوهایی که از سطحِ سؤال و جواب فراتر می‌ره و ما رو به جهانِ درونِ خودمون و دیگران نزدیک‌تر می‌کنه. ما رو انعطاف‌پذیرتر می‌کنه، و زندگی رو برامون قابل‌درک‌تر می‌کنه.
نشرِ عالیِ «نشرِ نو» این مجموعه‌ی زیبا و دوست‌داشتنی رو به بهترین شکل و با بهترین کیفیت منتشر کرده.
«آلن دوباتن» این جعبه‌ابزار رو طراحی کرده و در وب‌سایتِ «مدرسه‌ی زندگی» و «نشر نو» می‌تونید بیشتر درباره‌ش بخونید.
