در یک پژوهش بین المللی جدید شواهد بیشتری به دست آمده است مبنی بر این که اجزای اصلی سازنده حیات روی زمین با استفاده از اجرام آسمانی نظیر شهاب سنگ ها به روی کره ما آورده شده اند.
به گزارش سیناپرس، نتایج بررسی های جدید بین المللی نشان می دهند که موادی تحت عنوان «نوکلئوبازهای پیریمیدین» که برای ساختن DNA یا RNA ضروری هستند، احتمالا توسط شهاب سنگ های غنی از کربن به زمین آورده شده اند.
برای تشکیل DNA و RNA به دو نوع بلوک ساختمانی شیمیایی یا نوکلئوبازها نیاز است. گروه اول پیریمیدین ها شامل سه باز آلی مهم سیتوزین، اوراسیل و تیمین هستند، در حالی که گروه دیگر، پورین ها شامل بازهای آلی گوانین و آدنین هستند.
تا پیش از این، فقط نوکلئوبازهای پورین و اوراسیل در شهاب سنگ ها شناسایی شده بودند. با این حال، تشخیص پیریمیدین ها در تلاش های آزمایشگاهی که شرایط محیط های بین ستاره ای یعنی فضای بین ستاره ها را شبیه سازی می کنند، منجر به این گمانه زنی شده بود که احتمالا این گروه از بازهای آلی نیز توسط اجرام آسمانی به زمین منتقل شده باشند.
در راستای این دیدگاه علمی، گروهی از دانشمندان دانشگاه هوکایدوی ژاپن، با استفاده از تکنیک‌های تحلیلی پیشرفته و بهینه‌سازی شده مربوط به کمی‌سازی هسته‌ای در مقیاس کوچک، سه شهاب سنگ غنی از کربن را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. به گزارش سیناپرس، این ها شامل شهاب سنگ های موسوم به مورچیسون، موری و دریاچه تاگیش بودند.
این محققان به دنبال بررسی های فوق،. علاوه بر ترکیباتی مانند گوانین، آدنین و اوراسیل که قبلاً در شهاب‌سنگ‌ها شناسایی شده بودند، نوکلئوبازهای مختلف پیریمیدین مانند سیتوزین و تیمین را نیز برای اولین بار در سطوح PPB یا اصطلاحا «قسمت در میلیارد» شناسایی کردند.
به گزارش سیناپرس، غلظت های این ترکیبات مشابه غلظت‌های پیش‌بینی‌شده توسط آزمایش‌هایی هستند که شرایط قبل از تشکیل منظومه شمسی را شبیه سازی می کنند.
محققان ژاپنی می گویند: این یافته‌ها نشان می‌دهند که چنین ترکیباتی ممکن است تا حدی توسط واکنش‌های فتوشیمیایی در محیط بین‌ستاره‌ای ایجاد شده باشند، که بعداً منجر به ادغام آن‌ها در سیارک‌ها و شکل‌گیری منظومه شمسی شده است. این اتفاقات ممکن است به نوعی جرقه آغاز حیات را در روی کره زمین زده باشند.
به گزارش سیناپرس، مقاله علمی پژوهشی حاصل از این پژوهش شگفت انگیز را نشریه پیشروی Nature Communications منتشر کرده است.
نویسنده: محمدرضا دلفیه
