گرمای تابستان و سرمای زمستان، برای برخی افراد جامعه جذابیت و مفهوم خاص خودش را دارد؛ اما در میان این مردم کسانی هستند که تابستان و زمستان؛ گرما و سرما یکی است.
به گزارش سیناپرس، برایشان فرقی نمی کند که چه فصلی آمده و چه فصلی رفته است. افرادی که سرمای چندین درجه زیر صفر و گرمای آتیشین تابستان برایشان اهمیتی ندارد و جزو لحظات زندگیشان به شمار نمی آید. به طور معمول از سر فقر دل به کوه های پر برف یا کوه های با آفتاب سوزان قدم می گذارند.
بیشتر اوقات آنها را بارهای سنگین بر دوش می بینیم که سینه کش کوهستان را به بالا حرکت می کنند و از پستی و بلندی های مرزی عبو می کنند. آنها داخل کوه ها و مرزها دنبال یک لقمه نان برای خانواده خود هستند تا کالایی را برای گریز ا عوارض به نفع سرمایه داران وارد کشور کنند. کولبری زن و مرد؛ کهنسال و جوان و کودک هم ندارد.
کولبری زخم کهنه ای است که هرازگاهی سرباز می کند و مطبوعات و جامعه را درگیر خود می کند و بعد از مدتی فروکش می کند؛ گویی هیچ مشکلی در این زمینه وجود ندارد. زخم کهنه ای که همچنان دردش آرام و قرار ندارد و خیال التیام ندارد؛ کاری که در نتیجه بی عدالتی و تبعیض اقتصادی در برخی از مناطق کشور به وجود آمده است. پدیده ای که چند سالی است بحث بر سر ساماندهی و قانونی بودنش در جریان است و راه حل هایی برای این رفع این معضل ایجاد نمی شود.
به گفته کارشناسان؛ کولبران، کارگران مرزی هستند که در قبال پول اندک دست به کارهای سخت و دشوار می زنند، اجناسی حمل می کنند که خود نمی دانند در آن چیست و بالاتر از این که هیچ آینده و حق و حقوقی هم شاملشان نمی شود. اجتماعی و آینده‌ای ندارد.
به گزارش سیناپرس، بر اساس آمارهای غیررسمی ۸۰ تا ۱۷۰ هزار نفر و روزانه حدود سه تا چهار هزار نفر در مناطق اورامان کولبری می کنند. مردان و زنانی که کولبری را ارثیه پدران مرز نشینان می دانند. شغلی که زنانه نیست اما با این حال مردان به کولبری زنان عادت کرده اند.
آماری هم درباره زنان کولبر وجود ندارد و کسی نمی داند که چه تعداد زن کولبری می کنند. اما شواهد آنچه را که نشان می دهد شمارشان کم نیست. زنان و دختران نوجوان و جوانی تا زنان سالخورده که باسواد و کم سواد بینشان وجود دارد برای تامین هزینه های زندگی خود فعالیت هایی را انجام که هیچ آینده ای برایشان ندارد.
قصه پر غصه کولبری متعلق به امروز و فردا نیست. با این حال مدیریت نامناسب و برنامه ریزی غیراصولی در حوزه اشتغال پایدار موجب شده افراد بسیاری که تحصیلات عالی دانشگاهی دارند در مناطق مرزی به این شغل نامناسب روی بیاورند. شغلی که نه تنها آینده ای ندارد بلکه با خطرات بسیاری ازجمله خطر مرگ هم مواجه است به گونه ای که افرادی که به این شغل روی می آورند قید جان خود را می زنند تا در شرایط بحران اقتصادی از پس گذران زندگی خود درآیند.
کارشناسان معتقدند که تا به امروز اقدامات اساسی و اصولی برای رفع این مساله صورت نگرفته است و جای سوال است که چرا اقداماتی برای توانمند کردن افراد کولبر بخصوص زنان صورت نگرفته است.به گزارش سیناپرس، معاون اقتصادی وزیر کشور در این زمینه معتقد است که تسهیل امور برای اجرای صحیح آیین نامه ساماندهی مبادلات در بازارچه های غیررسمی موقت مرزی کلید اصلی حل مشکلات کولبران است.
آنگونه که بابک دین پرست می گوید؛ برای ایجاد اشتغال پایدار و بهبود وضعیت کولبران بخصوص وضعیت معیشت مرزنشینان اجرای آئین نامه ساماندهی مبادلات و رفع مشکلات کولبران مورد تاکید وزیر کشور نیز است.
به گفته دبیر شورای توسعه و امنیت پایدار شرق و غرب؛ بدون تردید یکی از راهکارهای مناسب برای تسهیل اجرای آئین نامه، آموزش در این زمینه است. اجرای این آئین نامه کلید اصلی حل مشکلات کولبران است که با مشوق های مناسب می توان از فعالیت های غیرقانونی جلوگیری کرد و زمینه فعالیت قانونی را برای کولبران با حمایت های لازم فراهم کرد.
در حال حاضر؛ با توجه به شرایط بد اقتصادی و وجود ویروس کرونا، مرزنشینان به سختی زندگی می کنند که حتی مایحتاج روزانه و زندگی خود را هم به سختی به دست می آورند. به گفته کارشناسان؛ مناطق مرزی کشور بخصوص غرب کشور از جمله بانه و مریوان؛ فاقد زمین های مسطح هستند به همین جهت نمی توان از این زمین ها به عنوان زمین های کشاورزی استفاده کرد به همین جهت نگاه اصلی مردم این منطقه به تجارت است نه کشاورزی و کاری به جز تجارت نمی توانند انجام دهند.
