هزینه بیمه بدهیهای شرکت اوراکل در برابر ریسک نکول، پس از انتشار آخرین گزارش درآمد این شرکت، به شدت افزایش یافته است. این موضوع نگرانیهایی را درباره میزان هزینهکرد بخش شرکتهای بزرگ بر روی هوش مصنوعی و افزایش وامگیری برای تأمین مالی آن دوباره زنده کرده است.
انباشت رو به رشد بدهیها که اکنون بالغ بر ۱۰۰ میلیارد دلار است، باعث شده اوراکل به شاخصی برای سنجش احساسات نسبت به هوش مصنوعی تبدیل شود، در حالی که نگرانیها درباره تشکیل حباب در این بخش همراه با جهش سهام شرکتهای فناوری در حال افزایش است.
معاملات مبادلات اعتباری اوراکل (CDS) که در سال گذشته انفجاری داشته و نزدیک به گرانترین سطح تاریخی خود قرار دارد، داستانی کمتر خوشبینانه نسبت به سهام این شرکت روایت میکند.
مبادلات اعتباری چیست؟
مبادلات اعتباری در اصل مشتقاتی هستند که بیمهای در برابر ریسک عدم پرداخت توسط ناشر اوراق قرضه - مانند یک شرکت یا دولت - به طلبکاران ارائه میدهند.
سرمایهگذاران اوراق قرضه امیدوارند بهره اوراق خود را دریافت کنند و هنگام سررسید، پول خود را پس بگیرند. اما هیچ تضمینی برای تحقق این موارد وجود ندارد و بنابراین آنها ریسک نگهداری آن بدهی را متحمل میشوند.
مبادلات اعتباری از طریق نوعی بیمه به کاهش این ریسک کمک میکنند.
آیا این بازار بزرگی است؟
بازار مبادلات اعتباری تکنامه که اوراق یک ناشر را پوشش میدهد، بر اساس گزارش انجمن بینالمللی مبادلات و مشتقات (ISDA)، حدود ۹ تریلیون دلار ارزش دارد.
این بخش کوچکی از بازارهای جهانی اوراق قرضه است که بر اساس گزارش بانک تسویههای بینالمللی، بیش از ۱۵۰ تریلیون دلار کل اوراق بهادار بدهی در گردش را در خود جای داده است.
بزرگترین بازار مبادلات اعتباری مربوط به دولتها است. در سهماهه سوم، عربستان سعودی در صدر قرار داشت و بر اساس دادههای شرکت امانتداری و تسویه (DTCC)، میانگین روزانه ۵۰۰ میلیون دلار معامله داشت.
بانکها پرمعاملهترین مبادلات اعتباری شرکتی هستند. اما اوراکل در بین ۲۰ شرکت برتر قرار دارد و بر اساس دادههای DTCC، میانگین روزانه ۷۵ میلیون دلار در سهماهه سوم داشته که نسبت به میانگین روزانه همین زمان سال گذشته ۶۵۰ درصد افزایش یافته است.
معاملات مبادلات اعتباری میتواند محدود باشد و تعداد میانگین معاملات روزانه، حتی برای شرکتهای بزرگ، گاهی در حد تکرقمی است که این موضوع پیمایش در بازار را دشوار میکند و وضعیتی ایجاد میکند که حتی یک معامله کوچک مبادلات اعتباری میتواند تأثیر قیمتی بزرگی داشته باشد.
چه کسانی مبادلات اعتباری میخرند؟
سرمایهگذاران اوراق قرضه معمولاً مبادلات اعتباری را از طریق واسطهای، اغلب یک بانک سرمایهگذاری، خریداری میکنند که شرکت مالی را برای صدور بیمهنامه روی اوراق پیدا میکند. اینها معاملات "خارج از بورس" هستند که از طریق خانه تسویه مرکزی انجام نمیشوند.
خریدار مبادلات اعتباری مانند کسبوکار بیمه، حق بیمهای به صورت منظم به طرف مقابل پرداخت میکند که سپس ریسک را بر عهده میگیرد. در مقابل، فروشنده مبادلات اعتباری در صورت بروز مشکل، مبلغ مشخصی پرداخت میکند، درست مانند پرداخت بیمه.
مبادلات اعتباری به صورت اسپرد اعتباری قیمتگذاری میشوند که تعداد نقاط پایه (bps) است که فروشنده مشتق از خریدار برای ارائه حمایت دریافت میکند. هرچه ریسک درکشده رویداد اعتباری بیشتر باشد، اسپرد گستردهتر میشود.
مالک مبادلات اعتباری که در ۱۰۰ نقطه پایه قیمتگذاری شده، باید ۱ دلار برای بیمه هر ۱۰۰ دلار اوراق در اختیارش پرداخت کند.
مبادلات اعتباری اوراکل بر اساس دادههای اساندپی گلوبال مارکت اینتلیجنس حدود ۱۲۶ نقطه پایه معامله میشود که به مراتب بالاتر از سایر شرکتهای مرتبط با هوش مصنوعی مانند انویدیا با حدود ۳۷ نقطه پایه یا متا با نزدیک به ۵۰ نقطه پایه است.
چه چیزی باعث پرداخت مبادلات اعتباری میشود؟
رویداد اعتباری که میتواند شامل ورشکستگی ناشر بدهی یا عدم پرداخت اوراق قرضه باشد.
مانند هر دارایی مالی، مبادلات اعتباری به طور فعال معامله میشوند. اگر درک ریسک پیرامون ناشر بدهی افزایش یابد، تقاضا برای مبادلات اعتباری آن افزایش یافته و اسپرد گسترده میشود.
یادآوری بحران ۲۰۰۸
مبادلات اعتباری یکی از ابزارهای مالی در مرکز بحران مالی ۲۰۰۸ بودند.
بِیر استرنز و لمن برادرز در میان بانکهای متعددی بودند که مبادلات اعتباری را به سرمایهگذاران روی اوراق بهادار مدعوم به وام مسکن (MBS) - وامهای مسکن بستهبندیشده در یک بسته - در میان سایر انواع مشتقات صادر کردند.
هنگامی که نرخهای آمریکا در طول ۲۰۰۷ به شدت افزایش یافت و موجی از نکول وامهای مسکن را برانگیخت، میلیاردها دلار MBS و سایر اوراق بهادار بستهبندیشده بیارزش شدند. این موضوع باعث پرداختهای سنگین مبادلات اعتباری برای بانکهایی مانند لمن و بِیر استرنز شد.
