باندینگ دندان یعنی استفاده از یک ماده شیمایی(رزینی) برای ترمیم دندان های پوسیده و ترک خورده و سیاه شده. نسل های باندینگ دندان در واقع سیر تحول مواد باندینگ و بهتر شدن کارایی آنها است. در عمل باندینگ دندان، مواد رزینی یا پلاستیکی با دوام و هم رنگ دندان بر روی قسمت های پوسیده آغشته می شود و با تاباندن نوری مانند نور لایت کیور به دندان چسبیده و سخت می شود.
با توجه به انواع مختلف ادهزیو و نسل های باندینگ دندان، در فروشگاه خرید مواد دندانپزشکی پیشرودنت بر آن شدیم تا مطلبی کامل و تا حد امکان جامع در مورد نسل های مختلف باندینگ دندان و انواع ادهزیو موجود در بازار و همچنین منسوخ شده فراهم کنیم تا ضمن مقایسه هر یک، دندانپزشکان و مخاطبان گرامی بتوانند سوال هایشان را در این باره دریافت کنند.
کومونومر فعال سطحی NPG-GMA به عنوان نسل اول سیستم های باند مطرح شد. این ماده باید با کلسیم سطح دندان chelate می شد (باند می شد) و یه باند شیمیایی مقاوم به آب بین رزین و کلسیم ایجاد می کرد. استحکام باند آن بین 2-3MPa و بسیار پایین بود.
از یک ماده فسفات-استر تشکیل شده بودند (HEMA in ethanol , Phenyl-P) و مکانیسم باند آنها بر حسب واکنش قطبی بین گروه های فسفات دارای بار منفی رزین و کلسیم دارای بار مثبت اسمیرلایر بود.
علاوه بر مشکلاتی که ناشی از اتصال است، اسمیرلایر در این ها ایجاد می شد.
این گروه هیدروفیل ندارند(عاجی که ماهیتش هیدروفیل است) و چون گروه هدروفیل نداشتند نمی توانستند درون عاج به خوبی نفوذ کنند و نمی توانستند عاج را خیس کرده و در تمام عمق اسمیرلایر نفوذ کنند. در نتیجه پیوند خوبی برقرار نمی کردند.
باندی که به این روش ساخته می شد واکنش بین کلسیم و اسمیرلایر بود و زاویه تماس بزرگ می شد.
ایده اچ کردن با اسیدفسفریک از اینجا شروع شد و تا قبل از اسیدهیدروکلریک استفاده می شد. این ها تا حدودی ماهیت هیدروفوب داشتند و استحکام باند باز هم خیلی بهبود پیدا نکرد.
برای خواندن ادامه مطلب می توانید اینجا کلیک کنید
