متن ترانه ها از سال 1970 تا به حال خیلی خشمگین تر، ساده تر، کوتاه تر و تکراری تر (و در کل احمقانه تر) شده.
طبق یک مطالعه ژانر های پاپ، راک، کانتری و R&B اخیرا پسرفت چشمگیری داشتن. متن آهنگها بسیار ساده، کوتاه، تکراری و ترند شده. همچنین تاکید بر روی "من"، شکست عاطفی، احساسات و عشق در این ژانر ها بسیار زیاده. تقریبا همه‌ی موسیقی های این ژانر ها حول محور و این موضوعات هستن.
البته در تعریف این موسیقی ها اومده که موسیقی‌ای صرفا جهت محبوب بودن. مخصوصا در تعریف پاپ. خیلی ها حتی پاپ رو قبل از اینکه یک ژانر موسیقی بدونن، یک صنعت میدونن.
میشه گفت این اتفاق و ضعف ترانه ها همیشه قابل پیش بینی بود. ما به چیزی نیاز داریم که سریع ما رو بگیره، تحت تأثیر قرار بده و به سادگی قابل درک و همراه شدن باشه. دقیقا همونطوری که میکائل وارنوم، روانشناس فرهنگی میگه:
"وقتی مردم با تعداد خیلی خیلی زیادی انتخاب روبرو هستن، معمولا چیزی رو انتخاب میکنن که سرراست تر و راحت تر باشه."
یکی دیگه از دلایلی که ترانه های کوتاه ساده، تکراری و غمناک زیادتر شدن، اینه که طبق گزارش اسپاتیفای مهمترین قسمت آهنگ که تعیین میکنه موزیک رو تا اخر گوش بدیم یا نه، 10 تا 16 ثانیه اولشه. و به همین خاطر آهنگسازهای پاپ مجبورن در همون 10 تا 15 ثانیه‌ی اول مخاطب رو جذب موزیک کنن.
در نهایت میشه گفت پاپ، کانتری، راک و R&B موسیقی های مبتذلی شدن. هرچند همیشه در همه چیز خوب و بد هست، اما اکثریت محصولات این ژانر ها مبتذل نامیده میشن.
لینک مقاله اصلی رو به صورت تیکه تیکه میذارم خودتون اگه خواستین به هم وصلش کنین و بازش کنین:
https:// www. nature .com / articles/ s41598-024-55742-x
