در باغات پسته، مدیریت آبیاری در طول سال بسیار حائز اهمیت است. زمستان یکی از فصولی است که نیاز به آبیاری درختان پسته در آن بررسی می‌شود. اصولاً، در فصل زمستان که درختان در خواب به سر می‌برند، به جز در مناطقی که از شوری آب و خاک رنج می‌برند، نیاز به آبیاری زمستانه پسته نمی‌باشد. البته این در صورتی است که بارندگی‌های زمستانه کافی باشد و نیازی به حفظ رطوبت خاک نباشد.
در مناطق با آب و خاک شور، افزایش شوری در ناحیه ریشه درختان ممکن است سبب رشد ناکافی شاخه‌ها، آفتاب‌سوختگی و چروکیدگی مغز گردد. سوختگی نوک و حاشیه برگ‌ها نیز از علائم افزایش جذب و تجمع شوری در بافت‌های گیاهی می‌باشد. درختان پسته اگرچه تحت شرایط شوری بالا و خاک‌های اشباع زنده می‌مانند اما ترکیب این شرایط قطعاً سبب کاهش رشد درختان و عملکرد پایین آن‌ها می‌شود. در نواحی که مستعد این شرایط هستند، اغلب آبیاری در دوره خواب گیاه (زمستان) جهت آبشویی خاک، قابل توصیه می‌باشد. از آنجایی که اصولاً در این فصل عمليات کوددهی (کودهای حیوانی و شیمیایی) نیز در چالکود انجام می‌شود، جهت ایجاد شرایط مناسب جذب کود توسط گیاه در شروع فصل، انجام حداقل یک نوبت آبیاری پس از پرکردن چالکودها مفید می‌باشد.
آبیاری دیگری که ممکن است در فصل زمستان پیشنهاد شود، آبیاری جهت ایجاد یخ آب زمستانه است. در صورتی که دما به منفی هفت درجه سانتی‌گراد برسد، می‌توان اقدام به آبیاری جهت یخ آب زمستانه نمود. این عملیات برای کاهش جمعیت بعضی از آفات که زمستان‌گذرانی آن‌ها در خاک می‌باشد، موثر است. بنابراین آبیاری کردن باغ‌های پسته در روزهای سرد زمستان که باعث یخ زدن آب در شب گردد، باعث کاهش بعضی از آفات از جمله پروانه پوست‌خوار پسته می‌گردد.
