چند وقتیه گیج و سردرگمم، یه روز به یه چیزی فکر میکنم و برای خودم هدف قرار میدم و واقعا حس می کنم رسیدن بهش خوشحالم میکنه ولی روز بعد دیگه هیچ اهمیتی برام نداره. شاید همیشه اینطوری بودم، نمیدونم. حس میکنم با تظاهر کردن زندم و هیچ چیز اهمیتی برام نداره. دوست داشتم مثل بقیه یه چیزی رو می خواستم از ته دلم و براش تلاش میکردم تا انقدر احساس پوچی نکنم. از طرفی بعضی موقع ها هم فکر میکنم کاش میتونستم بقیه عمرم زیبایی ها رو ببینم، بشنوم و حس کنم ولی فکر نکنم قراره چی بشه و با همین حس پوچی ادامه بدم.