حدودا از یک ماه پیش با دلایل تقریبا منطقی و با انتظاراتی که از آیندم داشتم به این نتیجه رسیدم که انتخاب مسیر کنکور هم خوبه و میتونه من رو برسونه به چیزی که میخوام. شروع کردم اینجوری بودم اولش که نه من مثل این بچه هایی نمیشم که کل زندگیشون میشه کتاب و کنکور...
الان یکماه گذشته و خب من تمام آرزوم شده یه دانشگاه و توی این یکماه فهمیدم این مسیر قرار نیست آسون باشه. البته همیشه دوست داشتم همچین چیزی رو داشته باشم یعنی یه چیزی داشته باشم که برام خیلی خیلی مهم باشه و اصطلاحا براش بجنگم. البته من بیشتر دوست دارم خودم رو به دونده تشبیه کنم تا یه جنگجو!
بهرحال من هم با همه گاردی که نسبت به کنکور داشتم اخرش افتادم توی این مسیر. بیشتر از نتیجه کنکور خوب دوست دارم آدم بهتری بشم بعد از این دوران.
