سرطان معده یک بیماری خطرناک است که توسط رشد غیرطبیعی و بی‌نظم سلول‌های سرطانی در بافت معده ایجاد می‌شود. علائم و نشانه‌های سرطان معده ممکن است شامل افت وزن، تهوع، استفراغ، درد شکم و تغییر در عادات روده‌ای باشد.
درمان سرطان معده بستگی به مرحله بالینی بیماری، موقعیت و اندازه تومور و وضعیت عمومی بیمار دارد. گزینه‌های درمانی ممکن شامل مراقبت های جراحی (استئومی، گاسترکتومی)، درمان های شیمی درمانی، رادیوتراپی، درمان هدفمند مولکولی و درمان های هدفمند ایمنی (از جمله درمان های بیولوژیک و ایمونوتراپی) می‌باشد. تصمیم درمانی در هر مورد خاص بر اساس تشخیص و بررسی توسط یک تیم متخصص تعیین می‌شود.
برای کنترل شرایط بعد از عمل باید مخاطرات بعد از عمل را تبیین کنیم. بعد از آن می‌توان راهکارهای کنترل مخاطرات بعد از عمل را شرح داد که شامل موارد زیر می‌باشد:
بعد از انجام چنین عمل مهمی، احتمال دارد که فرد در بخش مراقبت‌های ویژه یا یک ریکاوری هوشیاری مجد خود را به دست آورد. در بخش در مراقبت‌های ویژه واحد پرستاری ، جراح و متخصص بیهوشی فرد را به طور دائم مورد پایش و ویزیت قرار می‌دهند. همچنین به دلیل تزریق داروهای بیهوشی فرد با احساس و حالت خواب‌آلودگی روبرو می‌شود. با گذشت زمان و دفع داروهای بیهوشی از بدن این حالات نیز از میان می‌رود. بعد از این مورد که یک روز یا بیشتر طول می‌کشد فرد به‌به بخش عمومی برمی‌گردد.
وقتی بعد از عمل معده فرد جراحی‌شده، چندین لوله در بدن خود دارد با توجه به بروز حس عجیب برخورد با لوله و درن باید ابتدا کارکرد آن‌ها بدانیم که احتمال دارد یکی از این موارد باشد:
معمولاً درد بعد از عمل در هفته اول یا بعد از آن احتمال زیادی برای بروز دارد. راه مطمئن برای غلبه بر درد بعد از جراحی به کار گیری داروهای مسکن می‌باشد. در این زمینه لازم است که فرد جراحی‌شده بعد از احساس درد به گروه‌درمانی اطلاع دهد. گروه‌درمانی نوع و دوز مناسب داروی مسکن را انتخاب می‌کنند. به یاد داشته باشید که مصرف منظم داروهای مسکن موجب حصول بهترین نتایج می‌شود. معمولاً دریافت این داروهای مسکن بلافاصله پس از جراحی انجام می‌پذیرد.
این امر معمولاً در بیمارستان از طریق تزریق داروهای لازم صورت می‌پذیرد. این امر این بی‌دردی کنترل‌شده توسط بیمار (PCA) نام دارد . بی‌دردی مفهوم جایگزین برای مسکن است. تزریق داروهای مسکن از طریق لوله‌های نازک متصل به پمپی است که دوز یکسانی از مسکن را به بدن فرد تزریق می‌کند ( به این شکل تزریق اپیدورال می‌گویند). همچنین این داروها در خانه و بعد از ترخیص نیز ممکن است مصرف شوند. در زمینه چگونگی مصرف فرد باید با پزشک خود مشورت کند.
معمولاً فرد جراحی‌شده دارای 1 یا 2 زخم بعد از عمل جراحی باز می‌باشد. این زخم‌ها پتانسیل بالایی برای عفونت دارند. به همین خاطر گروه‌درمانی این زخم‌ها را دائم پایش و همچنین تمیز و پانسمان می‌کند. معمولاً بخیه‌های زخم نیز تا ده روز بر محل خود باقی می‌مانند. بعد از طی کردن این دوره پرستاران بیمارستان یا نزدیک محل سکونت فرد می‌توانند این بخیه‌ها را بیرون آورند. همچنین برای پیشگیری از بروز عفونت معمولاً گروه‌درمانی به فرد توصیه به استفاده از آنتی‌بیوتیک و دیگر مراقبت‌های لازم را می‌کند.
فرد جراحی‌شده بعد از جراحی احتمال دارد که با مشکلاتی در تغذیه و متعاقباً کاهش وزن روبرو شود. همچنین این امر موجب اختلال در وزن گیری و ریکاوری مناسب بدن افراد بعد از عمل جراحی خواهد شد. معمولاً بعد از عمل فرد نمی‌تواند بخورید یا بیاشامد و دریافت مواد و مایعات بدن از طریق تزریقات امکان‌پذیر می‌باشد. این امر معمولاً در عرض 24 تا 48 ساعت بعد از عمل امکان‌پذیر است. بیشتر افراد می‌توانند بعد از یک هفته یا بیشتر شروع به مصرف مقادیر کمی از غذا کنند.
این تغذیه از طریق به کار گیری لوله تغذیه برای کمک به حفظ تغذیه مناسب انجام می‌پذیرد. این لوله‌ها معمولاً به روده کوچک فرد ( از طریق خوراکی) یا داخل ورید ( به‌صورت تزریقی) متصل می‌شوند. همچنین فرد احتمال دارد که همراه با یک لوله تغذیه از بیمارستان مرخص شود. فرد به مدت 4 تا 6 هفته از این لوله‌ها استفاده کند. همچنین برای داشتن تغذیه مناسب باید تمام دستورالعمل‌هایی ارائه‌شده از طرف گروه‌درمانی انجام شود.
کاهش مواد مغذی در بدن یکی از مشکلات احتمالی بعد از عمل معده می‌باشد. معمولاً فرد جراحی‌شده بعد از انجام عمل نیاز بالاتری به مواد مغذی مانند کلسیم، ویتامین D و آهن دارد. حال چرا این نیاز ایجاد می‌شود؟ زیرا بعد از عمل کل یا بیشتر حجم معده که محل جذب این مواد می‌باشد برداشته می‌شود. در نتیجه فرد بدون معده یا قسمت عمده آن ، قادر به جذب مقادیر کافی از رژیم غذایی خود نمی‌باشد. این مورد مخصوصاً در مورد ویتامین B12 بسیار حائز اهمیت می‌باشد.
معمولاً جذب به‌کارگیری این ویتامین در بدن از طریق فاکتور درونی می‌باشد.این ماده در معده تولید می‌شود. با توجه به اهمیت ویتامین B12 در سلامت خون و عناصر تشکیل‌دهنده آن فرد پایش این عنصر ضروری می‌باشد. بعد از عمل جراحی معده به‌ویژه با برداشتن کامل معده، فرد نیاز مبرمی به تزریق ویتامین B12 دارد. تزریق این ماده هم‌زمان با پایش مستمر سطوح این ویتامین در خون به شناخت وضعیت بدنی فرد کمک خواهد کرد.
این امر به بازگشت دوباره فرد به زندگی معمولی کمک خواهد کرد. در این زمینه پرستاران و فیزیوتراپیست می‌توانند به فرد کمک کنند. آن‌ها به انجام خوب تمرینات تنفسی و پا در فرد کمک می‌کنند. احتمال دارد که نیاز باشد که فرد تا 12 ساعت پس از عمل بر روی صندلی بنشینید. با رعایت راهنمایی ارائه‌شده فرد در روز بعدی از جای خود بر می‌خیزد. با تائید پزشک جراح و گروه‌درمانی فرد در روزهای بعدی از بیمارستان ترخیص می‌شود.
در روزهای بعد از عمل جراحی، فرد کم‌کم حس بهتری خواهد داشت. کم‌کم لوله‌ها و درن ها حذف می‌شود و فرد شروع به خوردن می‌کند . سپس فرد جراحی می‌تواند دوباره فعالیت‌های روزانه و حرکت معمول خود را داشته باشد. این امر موجب می‌شود که فرد حس کند که در حال پیشرفت می‌باشد. بیشتر افراد حدود 9 روز پس از عمل از بیمارستان ترخیص شده و به خانه باز می‌گردند.
در بازگشت به خانه ، فرد جراحی شده نیاز به کمک دارد. گروه‌درمانی و متخصص تغذیه در زمینه تغذیه بعد عمل راهنمایی موردنیاز را ارائه می‌دهند. احتمالاً فرد تا چندین هفته و حتی گاهی تا ماه‌ها بعد از جراحی با احساس خستگی مفرط مواجه می‌شود. در ابتدا فرد باید زمان زیادی را استراحت کند. این امر کمک می‌کند که فرد انرژی بیشتری داشته و هر روز فعالیت بیشتری انجام دهد. فعالیت فرد بعد از عمل از طریق این الگو می‌باشد:
فعالیت‌های انجام‌شده بسته به تناسب اندام فرد قبل از جراحی و مشکلاتی که بعد از آن می‌باشد. در چند هفته اول بعد از عمل فرد باید از فعالیت‌هایی مانند کشش، خم شدن یا بلند کردن اجسام سنگین پرهیز نماید. بهترین راهنما در این زمینه فیزیوتراپیست یا پزشک فرد می‌باشد. در صورت داشتن هرگونه مشکل فرد باید، با پزشک خود تماس بگیرد. برای پایش روند بهبودی فرد و رفع هرگونه مشکل و دغدغه، فرد جراحی‌شده باید به طور منظم توسط پزشک جراح خود ویزیت شود.
عمل سرطان معده از مهم‌ترین ابزارها در کنترل و درمان بیماری مهلک سرطان معده می‌باشد. بعد از انجام این عمل احتمال بروز مخاطراتی در فرد جراحی شده وجود دارد. رعایت مراقب‌های لازم می‌تواند در کاهش این مخاطرات نقش مهمی داشته باشد. بهترین حامی و راهنما در این مورد، گروه‌درمانی و به‌ویژه پزشک جراح می‌باشد. با انجام مراقب‌های لازم فرد می‌تواند از نتایج عمل بهره گرفته و از این بیماری خطرناک و کشنده رهایی یابد.
