بولیمیای عصبی که معمولاً پرخوری عصبی نامیده می‌شود، یک اختلال تغذیه‌ای مهم است که به‌طور بالقوه می‌تواند تهدیدی برای زندگی افراد مختلف باشد. افراد مبتلا به بولیمیا احتمال دارد که به‌طور مخفیانه پرخوری کنند که شامل خوردن مقادیر زیادی غذا با از دست دادن کنترل بر نحوه غذا خوردن و سپس پاک‌سازی و دفع سریع این غذاها از بدن با ایجاد تهوع و استفراغ می‌باشد که از طریق آن تلاش می‌کنند که کالری اضافی ورودی به بدن خود را به روشی ناسالم از بین ببرند.
تفاوت این دو اختلال در شدت و بروز آن می‌باشد. در پراشتهایی ممکن است این اختلال گذرا بوده و حتی نحوه خوردن غذا (از نظر تغذیه تند یا معمولی) عادی باشد ولی در پرخوری عصبی معمولاً خوردن غذا روندی غیرقابل‌کنترل داشته و این اختلال با ایجاد مشکلات ذهنی و عذاب وجدان بعد از پرخوری همراه می‌شود.
مقایسه پرخوری عصبی با آنورکسیا
پرخوری عصبی تفاوت زیادی با آنورکسیا و کم‌اشتهایی و کاهش چشمگیر میزان تغذیه دارد. در پرخوری عصبی به خاطر مسائل روحی تغذیه زیاد و غیرقابل‌کنترل و در ترکیب با رفتارهای غلط برای از بین بردن کالری ورودی است. در آنورکسیا یا بی‌اشتهایی عصبی فرد از ظاهر خود رضایت نداشته و برای کاهش وزن و ایجاد تناسب‌اندام به طرف مصرف کم مواد غذایی و تحمل گرسنگی می‌رود.
علائم و نشانه‌های پرخوری عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
· درگیر بودن با شکل بدن و وزن و نارضایتی از آن
· ترس شدید از افزایش وزن
· خوردن مکرر مقادیر زیاد غذا در یک محدوده زمانی
· احساس از دست دادن کنترل در طول پرخوری مانند اینکه نمی‌توانید غذا خوردن را متوقف کنید یا نمی‌توانید آنچه می‌خورید را کنترل کنید.
· مجبور کردن خود به استفراغ یا فعالیت‌های بدنی بیش از حد برای پیشگیری از افزایش وزن پس از پرخوری
· استفاده از ملین‌ها، دیورتیک ها یا انجام تنقیه بعد از غذا
· روزه گرفتن، محدود کردن کالری یا پرهیز از برخی غذاها بین پرخوری
· استفاده بیش از حد از مکمل‌های غذایی یا محصولات گیاهی برای کاهش وزن
· شدت بولیمیا بر اساس تعداد دفعاتی که در هفته پاک‌سازی می‌کنید، معمولاً حداقل یک‌بار در هفته به مدت حداقل سه ماه تعیین می‌شود.
علت دقیق ابتلا به پرخوری عصبی ناشناخته است. عوامل زیادی می‌توانند در بروز اختلالات تغذیه‌ای نقش داشته باشند، از جمله عواملی مانند ژنتیک، نحوه زیست افراد، سلامت عاطفی، انتظارات اجتماعی و دیگر موارد.
عواملی که خطر ابتلا به بیماری بولیمیا را افزایش می‌دهند می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
· علل فیزیولوژیک: افراد دارای بستگان درجه یک (خواهر و برادر، والدین یا فرزندان) مبتلا به اختلالات تغذیه‌ای ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به این اختلالات باشند
· مسائل روانی و عاطفی: مشکلات روانی و عاطفی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی یا اختلالات مربوط به مصرف مواد مخدر ارتباط تنگاتنگی با اختلالات خوردن دارند.
· رژیم گرفتن: افرادی که رژیم غذایی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات تغذیه‌ای هستند.
عوارض احتمالی این اختلال شامل موارد زیر می‌باشد:
· عزت نفس منفی و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی
· اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیت یا اختلال دوقطبی
· گرایش به الکل و نوشیدنی‌های الکلی یا مواد مخدر
· آسیب به خود، افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی
· کم‌آبی بدن که می‌تواند منجر به مشکلات عمده پزشکی مانند نارسایی کلیه شود
· مشکلات قلبی، مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی
· پوسیدگی شدید دندان و بیماری لثه
· عدم وجود یا نامنظم بودن قاعدگی در زنان
· بروز مشکلات گوارشی در فرد مبتلا
· این اختلال می‌تواند موجب بروز بیماری چاقی و اضافه وزن شود.
· این اختلال می‌تواند موجب بروز عدم تناسب در افراد مبتلا به این اختلال تغذیه‌ای شود.
پزشک معالج برای تشخیص موارد زیر را انجام می‌دهد:
· در مورد عادات غذایی، روش‌های کاهش وزن و علائم فیزیکی با شما صحبت می کند.
· معاینه فیزیکی.
· درخواست آزمایش خون و ادرار
· درخواست نوار قلب (الکتروکاردیوگرام)
· ارزیابی روان‌شناختی
· درخواست آزمایش‌های اضافی برای کمک به تشخیص دقیق، رد دلایل پزشکی برای تغییرات وزن و بررسی هرگونه عوارض مرتبط
هنگامی که افراد مبتلا به پرخوری عصبی باشند، ممکن است به چندین نوع درمان نیاز داشته باشند
1) روان درمانی
روان‌درمانی که همچنین به عنوان گفتگو درمانی یا مشاوره روان‌شناختی شناخته می‌شود، به بهبود علائم ناشی از اختلال بولیمیا کمک شایانی می‌کند.
2) درمان دارویی پرخوری عصبی
داروهای ضد افسردگی در صورت استفاده همراه با روان‌درمانی ممکن است به کاهش علائم بولیمیا کمک کنند. تنها داروی ضد افسردگی برای درمان بولیمیا فلوکستین (پروزاک) می‌باشد که نوعی مهارکننده انتخابی باز جذب سروتونین (SSRI) است. این دارو حتی اگر افسرده نباشید ممکن است به شما کمک کند.
3) راهکارهای تغذیه‌ای برای مقابله با پرخوری عصبی
متخصصان تغذیه می‌توانند یک برنامه غذایی طراحی کنند تا به افراد مبتلا به این اختلال در دستیابی به عادات غذایی سالم برای جلوگیری از بروز گرسنگی و هوس افراط گونه در تغذیه و ایجاد روندی خوب در تغذیه کمک کند.
4) دیگر راهکارها برای مقابله با پرخوری عصبی
اگر علائم شدید و با عوارض جدی برای سلامتی همراه باشد، ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشید. در برخی از برنامه‌های اختلال تغذیه‌ای ممکن است به جای بستری شدن در بیمارستان، درمان روزانه به فرد مبتلا ارائه شود.
