به نام اوکه نمی شناسمش ولی او خوب مرا می شناسد.به میانه عمر رسیده ام ولی واقعا هیچ چیز از دنیا نفهمیده ام ،نمازم نماز نیست ،طاعتم طاعت نیست،قلبم صفا ندارد ،ودر یک کلمه آدم نیستم ودر پی آدم بودن هم نبودم،چشمانم هرزه است ،قلبم در لرزه
به قول استادم آری از پشت کوه آمده ام ،چه می دانستم اینور کوه باید برای زنده ماندن،باید حرام خورد،دروغ گفت،خیانت کرد ،زیر آب زد،برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد،برای به عرش رسیدن خودباید دیگری را به فرش رساند.لذا ترجیح می دهم به پشت کوه برگردم ...تا تنها نگرانیم سالم باز گرداندن گوسفندانم از دست گرگها باشد،تا اینکه اینور کوه باشم یک گرگ، وبرای زنده ماندنم دیگران را بدرم.
نمی دانم استادم درست می گوید یا نه اما صفای کودکیم را می خواهم.
