در سال 1937 بود که جی ار ار تالکین با هابیت مرز های ژانر فانتزی را جا به جا کرد و با ارباب حلقه ها این ژانر را به اوج شکوفایی رساند و متاسفانه به همین دلیل نمی توان از این ژانر سخن گفت و به جی ار ار تالکین و شاهکار هایش ابراز احترام نکرد چرا که تاثیری که او بر این ژانر نهاد تنها توسط چند کتاب بعد از او تکرار شد که از جمله این کتاب ها می توان به نغمه ی اتش و یخ و همچنین هری پاتر اشاره کرد . این ها هم دقیقا همان تاثیری را بر این ژانر گذاشتند که تالکین با خلق آثارش گذاشت ولی به بهانه های فراوان این کتاب ها آن طور که شایسته شان بود تقدیر نشدند ،البته این مورد فقط برای نغمه ی اتش و یخ اتفاق افتاد و محبوبیت کتاب را امروزه مدیون فیلم آن یعنی بازی تاج وتخت می دانند ولی آیا واقعا این گونه است؟ برای پاسخ به این سوال با من و نقد این کتاب همراه باشید.
اولین کتاب این مجموعه با نام بازی تاج وتخت در سال 1996 و پس از بازگشت جرج ار ار مارتین از سینما به حرفه ی رمان نویسی نوشته شد و در سال 2005 چهارمین کتاب این مجموعه با نام ضیافتی برای کلاغ ها برنده ی دو جایزه ی (کیل) و (بریتیش فانتزی) شد و همچنین در حین انتشار پنجمین جلد از این مجموعه با نام رقصی با اژدهایان یک مجموعه ی تلویزیونی نیز به اقتباس از این کتاب از شبکه ی HBO به نمایش در آمد که با استقبال بی سابقه ی بینندگان مواجه شد.(نقد بدون اسپویل است)
مثل همیشه از مهم ترین رکن شروع می کنیم: داستان .داستان در حقیقت سه لایه ی متفاوت از خود به نمایش می گذارد که با گذشت زمان این لایه ها کم کم با یکدیگر ترکیب شده و یک داستان واحد را می سازند این داستان ها به ترتیب مکانی که اتفاق می افتند از همدیگر جدا می شوند . دو داستان اول در سرزمین پادشاهان (وستروس)رخ می دهد:یکی در شمال وستروس است،روایت برادران سیاه پوش نایت واچ که با جان و دل از قلمرو دربرابر دنیای ناشناخته ی آن سوی دیوار محافظت می کنند.داستان دوم درباره ی نبرد بر سر تخت اهنین است و داستان سوم روایت آخرین بازمانده ی خاندان تارگارین یعنی دنریز تاگارین است که خارج از قلمرو پادشاهان و در سرزمین های آن سوی دریای باریک اتفاق می افتد.تا اینجا به این موضوع پی می بریم که با داستانی ساده اما استادانه طرف هستیم که این سه داستان علی رغم دور به نظر رسیدن از همدیگر به خوبی هرچه تمام تر با یکدیگر ادغام می شوند و قطعا جرج ارار مارتین با جذابیت هرچه تمام تر این کار را انجام می دهد اما از خود داستان بهتر روایت ان است به گونه ای که نمونه ی آن را فقط در خود همین کتاب می توان دید. روایت به صورت سوم شخص است و در هر فصل روی یک شخصیت از یک نقطه از قلمرو تمرکز دارد که شاید ساده به نظر برسد اما با قلم ظریف نویسنده وتوصیفات بی نقص چنان زیبا روایت می شود که هر فصل بهتر از فصل قبل تمام می شود و هر کتاب از کتاب قبل قوی تر . این قدرت در داستان سرایی چنان با شکوه است که تا فردا هم می توانیم درباره ی آن سخن بگوییم اما تنها یک ایراد بر داستان سرایی این کتاب وارد است که چون خیلی کوچک است ان را تقریبا به حساب نمی اوریم ، آن ایراد کند شدن سرعت روایت در کتاب های جلد سوم و چهارم است به خصوص در طول جلد سوم.با اینکه به شخصه جلد سوم را بهترین جلد این مجموعه می دانم اما کند شدن روایت آن به خصوص در فصول میانی بسیار اعصاب خرد کن است اما این ایراد در اواسط جلد چهارم به صورت کامل از بین می رود بنابراین ما از این ایراد چشم پوشی می کنیم .
در یک کلام با یکی از کامل ترین شخصیت پردازی ها طرف هستیم،شخصیت پردازی بی نظیری که با توجه به طولانی بودن کتاب کاملا متعادل است، به هر شخصیت آن قدر که نیاز است پرداخته شده مخصوصا که از جلد چهارم به بعد شخصیت های غیر مهم هم به کتاب اضافه می شوند که خود همین مطلب باعث رشد شخصیت پردازی کتاب و کامل تر شدن آن می شود و روند رو به رشد کتاب را به نمایش می گذارد.به همه ی شخصیت های اصلی و فرعی به صورت مناسب و در جای خود پرداخته می شود و نویسنده در این مورد هم با قلم بی نقص خود به توصیف شخصیت های کتاب و اخلاقیات آن ها می پردازد.
کتاب نمی تواند یک شاهکار تمام عیار باشد و از آن بد گفت و همچنین نمی تواند ضعیف باشد و از آن خوب گفت. هر چند که کتاب بی ایراد نیست اما ایرادی که دارد در طول روایت به صورت کامل برطرف می شود و دیگر شما ایرادی از این کتاب نخواهید دید اما یک نکته گریبان گیر این کتاب و شما خواهد شد ،آن هم حواشی بیش از حد کتاب و دنیای بیش از حد بزرگ کتاب است (که کاملا با سرزمین میانه در شاهکار تالکین برابری می کند)که البته این نکته ی بدی نیست ولی در مجموعه کتاب های اصلی به حد لازم به ان پرداخته می شود (و نه به حدی که لایق دنیای عظیم ان است) بنابراین کتاب اصلی شما را برای موشکافی دنیای بزرگ خودش وادار می کند که به کتاب های فرعی این مجموعه یعنی دو نسخه ی (آتش و خون) و (دنیای اتش و یخ ) مراجعه کنید اما در نهایت تاکید می کنم که این اصلا نکته ی منفی نیست و صرفا نشان دهنده ی دنیای بزرگ نغمه ی آتش و یخ است.
در نهایت خواندن یا نخواندن این شاهکار با خودتان است اما به جرئت می توانم بگویم که این کتاب جزو بهترین کتاب های عمرم است بنابراین به شما هم توصیه می کنم که اگر از ژانر فانتزی لذت می برید و دنیا های بزرگ برای برای ماجراجویی کردن را دوست دارید حتما این کتاب را بخوانید.
