احتمالا شما هم کسانی که سرمایه‌ی خود را به باد داده‌اند دیده‌اید. فرض کنید شخصی سوژه‌ای جذاب کشف کرده، افرادی را برای سرمایه گذاری به میدان آورده، کلی آدم سرشناس را برای ساخت فیلم به خدمت گرفته، پیش تولید تولید و باقی مراحل را پشت سرگذاشته اما نمی‌داند قرار است به چه برسد! بله همین‌قدر عجیب!
البته که شاه کش فیلم خاصی است. به تمام معنا خاص. از سوژه گرفته تا لوکیشن و موسیقی و پایان بندی... . شما با روایتی هفتاد و پنج دقیقه‌ای از شک، عذاب‌وجدان، دروغ و ابهام روبه‌رو هستید که راوی آن تماما تلاش کرده به سوژه‌ای کلیشه‌ای نگاهی خاص و تازه داشته باشد. انصافا هم تا حد زیادی توانسته به این هدف برسد.
اما متاسفانه هرچه به پایان فیلم نزدیک‌تر می‌شویم باید سطح توقع از فیلم، پایان بندی و نتیجه را پایین‌تر بیاوریم. هر چه جلوتر می‌رویم از صبر، حوصله و ذوق کارگردان کم می‌شود و تا مرز نابودی آن پیش می‌رود.
قصد اسپویل فیلمی که بر روی پرده است را ندارم و به همین دلیل تنها به این نکته بسنده می‌کنم که دیدن شاه کش برای کسانی که مخاطب اصلی و همیشگی سینما نیستند و برای تفریح خانوادگی به سینما می‌روند مناسب نیست. همین.
ضمنا اگر برای شنیدن صدای حمید صفت می‌خواهید این فیلم را ببینید، وقت خود را تلف نکنید. خبری از او در تیتراژ نیست. چرا؟ نمی‌دانم.
