سلام به جایی دیگر برای نوشتن...
پس از سالها وبلاگنویسی در بلاگفا و پس از اون سالها وبلاگنویسی در بلاگ، اکنون در اینجا یعنی ویرگول و به سبک نوین وبلاگنویسی، نوشتن رو آغاز میکنم... بسم الله الرحمن الرحیم
راستش دل کندن از بلاگ برام خیلی سخته، شاید هم اصلا دل نکندم، اما یادمه چندین سال قبل دل کندن از بلاگفا هم برام سخت بود.
غم انگیزترین خبری که توی این چند وقت در حوزه IT کشور شنیدم، تعطیل شدن میهنبلاگ بود. واقعیت تلخ این هست که روزی ممکنه بسترهایی که به رایگان برای نوشتن در اختیارمون هست از بین برن.
دلایل مختلفی ممکنه برای این از بین رفتنها وجود داشته باشه که مهمترین اون تغییر رفتار کاربران هست. روزی سیستمهای وبلاگدهی به اصلاح روی بورس بودند (رونق داشتند).
در آن روزها فعالیت اینترنتی مردم بیشتر معطوف به این مدیا بود، هر کسی یک وبلاگ داشت و برای دوست و آشناهای خودش آدرس وبلاگش رو میفرستاد و فضای وبلاگها هم برای خودش داستانها داشت(داستان قالب جدید! ، داستان کدهای اسکریپتی و...).
سیستمهای وبلاگدهی هم خوشحال از این رونق بودند چرا که در پی بازدید بالای وبلاگها با درج تبلیغات درون وبلاگها به کسب درآمد مشغول بودند.
شاید بتوان دوران طلایی وبلاگنویسی در ایران را دهه 80 دانست.
اما با شروع دهه 90 (1390 - 1400! شمسی) رفته رفته گوشیهای تلفن همراه هوشمند همگانی شد و مردم کم کم همه چیز را از قاب گوشی خود میخواستند.
پس شبکههای اجتماعی موبایلی رونق پیدا کرد و به ویژه در ایران مردم یکی پس از دیگری آنها را آزمایش کردند. البته کلمه آزمایش تنها یک کلمه نیست، پشت آن میتوان با حافظه تاریخیمان پیبرد که گاهی فقط به آزمایش میکشید(به سرعت مسدود میشدند!)
پس از استقبال مردم از تلگرام و اینستاگرام مراجعه مردم به وبلاگها کم شد و وبلاگها کم رمق و کم بازدید شدند.
دیگر کسی بلاگش را تبلیغ نمیکرد(نمیکند)؛ این باعث شد درآمد سرویسهای وبلاگدهی به طور چشمگیری کاهش پیدا کند. سرویسهای وبلاگدهی نیاز به سرورهای پرقدرت با سرعت پردازش بالا دارند تا این حجم از وبلاگ و کاربر را بتوانند مدیریت کنند، پس سرویسدهنده میتواند اقدام به توقف کل خدمات خود کند و یا حتی به طور کلی سرورهایش را خاموش کند(میهنبلاگ).
شاید وبلاگنویسی به سبکهای نوین (مدیوم در مدل خارجی و ویرگول در مدل داخلی) بتواند دوره طلایی جدیدی را برای وبلاگنویسی و وبلاگنویسان رقم بزند. امیدوارم :)