اوّلِ ماجرا برمی‌گردد به روز ۲۶ شهریورماه. هرطوری که بود ساک‌به‌دست خودم را از راه‌آهن به دانشکده رساندم تا در جلسۀ شورا شرکت کنم. همین که وارد دانشکده شدم، دیدم دارند مبل‌ها را داخل انبار میگذارند. کسی که در کنارم بود از نیروهای خدماتی‌ای که زحمت انتقال مبل‌ها را می‌کشیدند، دربارۀ این انتقال مبل‌ها سؤال کرد. جوابی که داده شد، «می‌بریم روکش‌هاشو عوض کنیم» بود.
کم‌کم با آمدن دانشجوها و شلوغ شدن لابی، مشکل کمبود جا خودش را نشان داد. مسئول محترم و زحمت‌کش تأسیسات شورای صنفی وظیفۀ پیگیری مبل‌ها را به عهده گرفت. آگاه شدیم که مسئولین دانشکده تصمیم گرفته‌اند از مبل‌ها در جای دیگری استفاده کنند. خبری که برای ما نیز غافلگیرکننده بود. آن روزها به دانشجوهایی که برای اعتراض به بنده مراجعه می‌کردند، می‌گفتم: «حتماً به دفتر دانشکده بگویید تا در جریان قرار بگیرند». نه به خاطر اینکه از وظیفۀ پیگیری از طرف شورا شانه خالی کنم، برای اینکه دانشکده متوجه شود که این مسئله برای دانشجویان نیاز است. (همیشه هم مبنایمان بر همین بوده است که دانشجوها در درجۀ اوّل مشکلاتشان را خود با مسئولین مطرح کنند، در حلّ آن موثر باشند و پیگیری‌های بیشتر را به شورا بسپارند و باور داریم که اینگونه مطرح کردن مشکلات، تأثیر بیشتری بر مسئولین برای اهمیتِ به مشکلات می‌گذارد و مشکلات سریع‌تر حل و فصل می‌شوند.) یکی از دانشجوها که از صحبت با دفتر دانشکده جواب قانع‌کننده‌ای نگرفته بود، به من مراجعه کرد و برای نامه‌زدن و جمع‌کردن امضا از دانشجوها اعلام آمادگی کرد. من هم قول دادم که اگر پیگیری‌هایمان به نتیجه نرسید و نامه‌زدن چارۀ بهتری برای این مشکل بود، از ایشان کمک بگیرم.
شرایط برای ورود شورا و پیگیری‌هایش آماده شده بود. بنابراین برای صحبت با ریاست دانشکده به دفترشان رفتم. ایشان برای جلسه‌ای مفصّل فرصت نداشتند لذا برای عقب‌تر نیفتادن جلسه، مسئله را بطور سرپایی و سریع مطرح کردم. دکتر بیان‌کردند طرحی برای دانشکده ریخته‌اند که بخشی از آن طرح، بردن مبل‌ها از لابی بوده است و با قاطعیت بازگشت مبل‌ها به لابی را امکان‌ناپذیر دانستند و به دلیل شرایط نامساعد مالی در سال جاری، خرید میز و صندلی را منتفی اعلام کردند امّا از در اختیار قرار دادن امکانات موجود در دانشکده استقبال کردند. همین‌طور گفتند که تا جایی که اطلاع دارند فقط تعدادی صندلی دسته‌دار (امتحانی) موجود است که در صورت موافقت‌مان می‌توانیم در لابی از آن‌ها استفاده کنیم. با این حال اجازه خواستم تا خودمان از انبار دانشکده بازدید کنیم. بعد از کلّی تلاش توانستم روزی را برای بازدید از انبار با آقای خورشیدی هماهنگ کنم. بازدید از انبار انجام شد و تعدادی صندلی و تعداد بیشتری میز به لابی اضافه شد.
همچنان مشکل پابرجا بود. دانشکده هم خیلی چیز بیشتری برای اضافه کردن به لابی نداشت. اکثر دانشجویان نیز همچنان به کمبود جا (و نه برده‌شدن مبل‌ها) معترض بودند؛ پس یک جلسۀ همفکری با معاونت دانشجویی دانشکده تنظیم شد تا به‌صورت جدی‌تر، خواسته‌ی اکثریت دانشجویان مطالبه شود. در آن جلسه مجدداً با آقای دکتر علیشاهی به بازدید از انبار رفتیم و حجم اعتراض‌های دانشجوها را به ایشان انتقال دادیم و بر حقانیت این اعتراض‌ها تأکید کردیم؛ همچنین با توجه به شرایط مالی کنونی، ایدۀ قرض گرفتن صندلی‌های موجود و مناسب در دانشگاه تا سال آینده مطرح شد و شورای صنفی پیگیری منابع موجود در دانشگاه را به عهده گرفت. بعد از این جلسه صندلی‌های اتاق شورای صنفی و انجمن علمی دانشکده به لابی منتقل شدند و صندلی‌های پلاستیکی‌ای که تنها گزینه‌های قابل استفاده و باقی مانده در انبار بودند، به اتاق آورده شدند تا برای استفادۀ دانشجوها در اختیارشان قرار بگیرد.
بعد از پرس‌وجوها و بررسی‌هایی که کردیم متوجه شدیم در انبار یکی از بخش‌های دانشگاه تعداد خوبی از صندلی‌های مشابه لابی ما موجود است. پس با ریاست محترم دانشکده قراری تنظیم کردم و این مطلب را به ایشان انتقال دادم. آقای دکتر دانشگر نیز بلافاصله برای صحبت با مسئولین آن بخش، دانشکده را ترک کردند و صحبت‌های اولیه را انجام دادند و قرار شد در صورت موافقت مسئولین، در هفتۀ پیش رو، ۲۰ عدد صندلی برای لابی دانشکده فرستاده شود. همچنین قرار شد میز اتاق شورای صنفی و انجمن علمی دانشکده (در صورت نیاز) به لابی منتقل شود و دو میز کاری یک طرفه جایگزین آن شود.
چند نکته:
اعضای شورای صنفی به انتخاب دانشجویان دانشکده انتخاب شده‌اند و همواره نیز پیگیر خواسته‌های آنان بوده و هستند، دانشجویان دانشکده کافی است اقدامات شورای این دوره را از ابتدا و در همۀ زمینه‌ها در نظر بگیرند و سپس در این‌باره قضاوت کنند. ضمن اینکه شورای صنفی به مانند گذشته، از نظرات و انتقادات همۀ دانشجویان دانشکده استقبال می‌کند و پیگیر خواسته‌های دانشجویان، تا هر جا که بتواند خواهد بود.
در انتها با تشکر از زحمات روزنامه‌شریف در اطلاع‌رسانی امور دانشگاه، لازم به ذکر است که این روزنامه در سرتاسر دانشگاه توزیع می‌شود و دانشجویان زیادی آن را مطالعه می‌کنند؛ لذا خواهشمندیم زین پس پیش از انتشار هرگونه ادعایی، که ممکن است ناشی از داده‌های ناقص و یا تحلیل‌های نادرست باشد، حتی‌الامکان آن را راستی‌آزمایی کنند تا مطلب منتشر شده موجب تشویش اذهان عمومی و برداشت‌های غلط نگردد.
