چتر وسیله‌ای نیم‌کروی‌شکل است که از آن برای محافظت فرد یا چیزی از چت باران یا نور خورشید استفاده می‌شود.چتر یا چتر چوبی یک سایبان تاشو است که توسط دنده‌های چوبی یا فلزی پشتیبانی می‌شود، که معمولاً روی یک قطب چوبی، فلزی یا پلاستیکی نصب می‌شود. این دستگاه برای محافظت از فرد در برابر باران یا نور خورشید طراحی شده‌است. اصطلاح چتر به‌طور سنتی هنگام محافظت از خود در برابر باران به کار می‌رود،سایبانی که در قدیم بر سر پادشاه یا در کنار تخت پادشاهی نگه‌می‌داشتند. از چتر دریایی در هنگام محافظت از خود در برابر نور خورشید استفاده می‌شود، اگرچه این اصطلاحات همچنان به صورت متناوب مورد استفاده قرار می‌گیرند. اغلب تفاوت در ماده مورد استفاده برای سایبان است. برخی چترهای ضدآب ضدآب نیستند. سایبان‌های چتر ممکن است از پارچه یا پلاستیک انعطاف‌پذیر باشد. همچنین ترکیباتی از چتر چتر و چتر وجود دارد که به هر صورت en-tout-cas (فرانسوی برای) نامیده می‌شوند.
دسته‌بندی چترها
چترها در درجه اول وسایل قابل حمل هستند که اندازه آنها برای استفاده شخصی است. بزرگترین چترهای دستی قابل حمل چترهای گلف هستند. چترها را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: چترهای کاملاً قابل جمع شدن، که در آن قطب فلزی که از سایبان پشتیبانی می‌کند، جمع می‌شود و باعث می‌شود چتر به اندازه کافی کوچک باشد تا در یک کیف دستی قرار بگیرد؛ و چترهای غیرقابل جمع شدن، که در آن قطب پشتیبانی نمی‌تواند عقب‌نشینی کند و فقط سایبان قابل سقوط است.
واژه‌نامه لانگمن در تعریف چتر، این شی را وسیله ای برای محافظت شدن در برابر باران و آفتاب داغ تعریف می‌کند. این واژه‌نامه همچنین می‌نویسد چتر دارای قابی گرد و تاشو است که با پارچه پوشیده شده‌است.
