من یک زن خانه دار معمولی هستم

سلام

من یک زن خانه دار معمولی هستم??

یعنی واقعیتی سنگین تر و اگه بگم تلخ تر، از این تو زندگیم وجود نداشت.

یادمه چند سال پیش ی یادداشت نوشتم با عنوان خانه داری نوین??

یادم نیست چی نوشته بودم ولی ی جورایی هم تقدیر کرده بودم از خانه داری و هم نظرات و پیشنهاداتی داده بودم.

اما

حالا

انگار برام سنگینه که ی خانم خانه دار باشم، دل به کار خونه نمیدم.

نه اینکه کارا رو زمین باشه نه!! ولی ی وقتایی میخوام از زیر کار در برم،در شان خودم نمیدونم??

حالا هیچ کاری هم ندارم ولی دلم میخواد ی کاری انجام بدم مربوط به بیرون از خونه و آدم های دیگه?

علت و ریشه اش رو هم تا ی جاهایی پیدا کردم.

میخوام با خودم رو راست باشم و صادقانه بنویسم:

۱- شرایط جامعه ی جوریه که وقتی ی خانم بیرون از خونه کار میکنه احترام بیشتری داره.

یعنی همون شان و جایگاه اجتماعی.

من تو ذهنم این حس رو دارم الان خواهرشوهرم که کارمنده جایگاه بهتری داره حتی به این فکر میکنم از نظر زندگی مشترک موفق تره ، تو زمینه روحی روانی هم..‌.

۲- استقلال مالی داشتن که باعث نمیشه برای هر چیزی از همسرت طلب پول کنی اونم آدمی مثل من که از همون ابتدای جوانی مشکل طلب پول کردن و حتی نیازهای دیگه ام از خانواده ام رو داشتم چه برسه به همسرجان ?

فکر میکنم ی مشکل روانی باشه.

۳- آ هان ی موضوع همین سرگرم شدنه فکر میکنم خانم هایی که بیرون کار می‌کنند از وقت و عمرشون بهتر استفاده میکنند،منظم ترن و شادتر?

خونه نشینی رو دوست ندارم متاسفانه هنر خانگی هم بلد نیستم که انجام بدم و سرگرم بشم.

۴-یعنی الان میفهمم چه جوری تو تله رسانه های فمینیستی ?افتادم.

رسانه هایی که خانه داری، مادری رو بی ارزش و سطح پایین جلوه دادند با اینکه خودم در دوران مجردی خیلی در موردش بحث کردم و بارها به این موضوع اشاره کردم.

الان میبینم خودم هم درگیر شدم(پروژه نفوذ?)

۵- دیشب به همسرجان گفتم که هیچ هدفی ندارم تو چی؟

گفت من که هدف زیاد دارم ی خونه تو روستا بسازم. بچه ها رو عروس و داماد کنم.?ی ماشین شاسی بلند بخرم

حالا من هیچی!!

بعد فکر کردم شاید چون پول و مدیریت اقتصادی خونه رو برعهده داره ، همچین فکرایی میکنه در حالی که من پولی ندارم و متاسفانه در جریان پول مول همسرجان هم نیستم.

گاهی ی چیزایی تعریف میکنه ولی خیلی خبر ندارم.

نمیدونم خوبه بده!!??

*********************

خیلی وقت پیش که به این گره ذهنی (خانه داری)پی بردم این چند خط رو نوشتم:

به تاریخ ۲اردیبهشت ۱۴۰۲

ی وقتایی خودم رو با مامان جونم مقایسه میکنم.

میگم تو هم با همه ادعات و فعالیتهات دقیقا داری کارهای اونو انجام میدی.

تو خونه ای بچه بزرگ میکنی ،نگران تمیزی کثیفی خونه ای غذا درست میکنی و ...

یعنی همون خونه داری!!?

خوب آیا خانه داری شغله؟

چرا من دنبال کار بیرون از خونه ام؟

????????????

حالا

حل مسئله??

۱-درسته آدم باید برا خودش وقت بذاره ولی نه اینکه فقط برای خودش برنامه بریزه درحالی که ۴نفر دیگه هم بهش وصلن.

۲-ذهنم رو باید درست کنم و بهش یاد بدم که قرار نیست فقط با داشتن یک شغل خارج از خونه و داشتن درآمد شان پیدا کرد.
انسان اگه بتونه مسئولیت هاشو درست انجام بده شان و احترام خواهد داشت.
۳-متاسفانه مشکل عزت نفس اینجا هم خودشو نشون میده.
اینکه میخوام از بیرون و از طرف آدم های دیگه مورد تحسین و احترام قرار بگیرم و تو چشم اونا خوب باشم.
این هم یک دلیل مهم دیگه?
البته الان عزت نفسم بهتر شده، امیدوارم خوبِ خوب بشه.
۴-ی دلیل هم میتونه خودخواهی و فرد گرایی باشه.
اینکه همش میگن به خودت هم برس، برای خودت هم وقت بذار.
مادرای قدیم دغدغه شون خونه و بچه بوده و راحت به زندگیشون می‌رسیدند ولی الان اینقدر مشغله های فکری و ذهنی زیاده که خیلی از خانم ها رو بی حوصله و ذهنشون رو مشوش کرده.
خوب وقتی ذهن درگیره نمیتونی راحت به زندگیت برسی و تمرکز کنی بر روی وظایفت.?

امیدوارم بانوان سرزمینم مادری و خانه داری رو دوست بدارند و براش ارزش و احترام ویژه ای قائل بشن.انشالله?