همه ما تجربه شرکت در کلاس های یادگیری زبان انگلیسی (یا زبان های دیگری مثل آلمانی، فرانسه و ...) را داشتیم و خیلی هم مشتاق بودیم که خیلی خوب زبان یادبگیریم و از این توانایی عالی برای پیشرفت تحصیلی و کاری استفاده کنیم.
اما اینکه بگیم زبان را خوب یادگرفتیم چه معنا و چه معیاری دارد؟ شاید به ذهن برسد که کسی که گرامر یک زبان را بلد باشه و یا کسی که تعداد واژگان خیلی زیادی را بداند را باید یک زبان آموز موفق دانست. این رویکردها اشتباه نیست ولی شاید رویکردها، استانداردها و ابزارهای بهتری هم وجود داشته باشد.
یکی از شناخته شده ترین و مهم ترین استانداردها و ابزارهای موجود برای سنجش دانش و مهارت زبانی CEFR هست. سر واژه CEFR بیانگر Common European Framework of Reference است و به یک چهارچوب مرجع مشترک مرتبط با زبان های اروپایی اشاره میکند. سنگ بنای این چهارچوب در سال های دهه های 70 و 80 میلادی گذاشته شده است و امروز یعنی در سال 2024 آخرین نسخه آن یعنی نسخه CEFR 2020 در دسترس ما قرار دارد.
هدف CEFR این هست که فارغ از اینکه وارد این بحث بشه که ما simple past را بلد هستیم و یا نه بهمون بگه ما در سطح زبانی خودمون چه کارهایی را میتونیم با زبانمون انجام بدیم. برای همین این چهارچوب دنبال نکات گرامری و ... نیست و برای سطح بندی از یک سری گزاره های "... Can do" استفاده میکنه و میگه فرد یا زبان آموزی که در فلان سطح هست "میتواند ..." این کارها را انجام دهد.
خوبه بدونید که CEFR سه سطح مهارتی اصلی را در نظر داره. این سه سطح عبارتند از A و B و C که سطح A سطح مقدماتی و سطح C سطح پیشرفته هست. در مرحله بعد CEFR هر کدام از این سطوح را به دو قسمت تقسیم میکنه و ما سطوح A1 و A2 و B1 و B2 و C1 و C2 را خواهیم داشت.
