در روزهای اولیه برنامه نویسی، قبل از ظهور ابزارهای پیشرفته تجزیه و تحلیل کد، برنامه نویسان برای سنجش کیفیت کد به معیاری ساده اما ظاهراً کارآمد اتکا می کردند: تعداد نظرات!
منطق این بود که کدهای خوب نوشته شده به نظرات کمتری نیاز دارند زیرا خود به خود گویا هستند. از طرف دیگر، کدهایی که مملو از منطق های مبهم و عملیات پیچیده هستند، برای رمزگشایی به نظرات زیادی نیاز دارند.
در حالی که این ایده در ظاهر معقول به نظر می رسد، تحقیقات در نهایت نشان داد که این روش دارای نقص های بزرگی است. در ادامه به برخی از این نقص ها اشاره می کنیم:
امروزه، تحقیقات کیفیت کد فراتر از شمارش نظرات پیش رفته است. برنامه نویسان از ابزارهای خودکاری استفاده می کنند که ساختار، پیچیدگی و اشکالات احتمالی کد را تجزیه و تحلیل می کنند. این ابزارها ارزیابی عینی تر و جامع تری از کیفیت کد ارائه می دهند.
بنابراین، دفعه بعد که یک برنامه نویس را در حال نوشتن نظرات دیدید، به یاد داشته باشید که هدف فقط توضیح کد نیست، بلکه واضح، مختصر و قابل فهم کردن آن برای همه است!