در تاریخ ۶ ژوئن ۱۹۴۴، نیروهای متفقین حمله‌ای که مدت‌ها انتظارش می‌رفت را به سواحل نرماندی در فرانسه آغاز کردند. سربازانی از ایالات متحده، بریتانیا، کانادا و دیگر کشورهای متفقین با دیوار عظیم آتلانتیک هیتلر روبرو شدند و در سواحل نرماندی فرود آمدند.
عکس بالا: "در آغوش مرگ" — سربازان آمریکایی در حال گذر از آب و زیر آتش نازی‌ها، ۶ ژوئن ۱۹۴۴. اسناد گارد ساحلی ایالات متحده (NAID 355).
برنامه‌ریزی برای یک حمله در شمال غرب اروپا سال‌ها پیش آغاز شده بود، هرچند تا دسامبر ۱۹۴۳، زمانی که ژنرال دوایت دی. آیزنهاور به فرماندهی کل نیروهای اعزامی متفقین منصوب شد، آمادگی‌ها برای عملیات آینده با نام رمز اورلرد شدت گرفت.
عملیات فورتیتود موفق شد فرماندهی عالی آلمان را فریب دهد و آن‌ها را متقاعد کند که فرود در پاس-دو-کاله رخ خواهد داد. اما متفقین هدف خود را به یک نوار ساحلی ۵۰ مایلی در نرماندی تغییر دادند. برنامه دو بخش داشت: عملیات نپتون، فاز حمله دریایی و عملیات اورلرد، استراتژی کلی حمله. حدود ۱۶۰,۰۰۰ سرباز متفقین باید در پنج ساحل فرود می‌آمدند: سورد، جونو، گلد، اوماها و یوتا، در حالی که نیروهای هوابرد بریتانیا و آمریکا در مناطق داخلی فرود می‌آمدند.
برنامه‌ریزی برای روز دی: آماده‌سازی عملیات اورلردبا وجود توافق اولیه در مورد استراتژی متمرکز بر شکست "اول آلمان"، متفقین آمریکا و بریتانیا بحث‌های طولانی و تفرقه‌افکنانه‌ای داشتند که چگونه دقیقاً این استراتژی را اجرا کنند تا نهایتاً بر روی طرح عملیات اورلرد به توافق رسیدند.
ابتدا روز دی برای ۵ ژوئن برنامه‌ریزی شده بود، اما به دلیل شرایط نامساعد جوی به تعویق افتاد. با یک فرصت کوتاه در وضعیت آب و هوا، آیزنهاور تصمیم گرفت عملیات انجام شود — روز دی ۶ ژوئن ۱۹۴۴ خواهد بود. چتربازان از نیمه شب شروع به فرود آمدن کردند و سپس در ساعت ۶:۳۰ صبح حمله بزرگ دریایی و هوایی آغاز شد. نیروهای آمریکایی با مقاومت شدیدی در سواحل اوماها و یوتا مواجه شدند. با وجود چالش‌ها، از جمله فرودهای نادرست و مقاومت شدید، نیروهای متفقین توانستند یک پایگاه حیاتی در نرماندی ایجاد کنند.
با تمام آماده‌سازی‌ها برای عملیات اورلرد، نیروهای متفقین برای مبارزه در هجره‌هایی که به سرعت در نرماندی با آن‌ها روبرو شدند، تجهیز نشده بودند. باکاج نرماندی با هجره‌های متراکم و جاده‌های باریک خود چالش‌های غیرمنتظره‌ای را به همراه داشت. نیروهای آلمانی از هجره‌ها به صورت دفاعی استفاده کرده و میدان‌های مرگباری را ایجاد کردند که نیروهای متفقین باید از آن‌ها عبور می‌کردند. متفقین مجبور شدند تاکتیک‌های خود را برای غلبه بر این موانع و پیشروی تغییر دهند.
نیروهای آمریکایی تا ۲۷ ژوئن چربورگ را محاصره و تصرف کردند، در حالی که نیروهای بریتانیایی تا ۹ ژوئیه کائن را تأمین کردند. با وجود این پیروزی‌ها، پیشروی کند بود. در ۲۴-۲۵ ژوئیه، نیروهای آمریکایی عملیات کبرا را آغاز کردند و از خطوط آلمانی‌ها در نزدیکی سنت-لو عبور کردند. این نقطه پایان کمپین نرماندی و آغاز پیشروی متفقین برای آزادسازی شمال فرانسه و پاریس بود.
عملیات نرماندی یکی از نقاط عطف تاریخی در جنگ جهانی دوم بود که توانست مسیر جنگ را به نفع متفقین تغییر دهد. با وجود چالش‌های بزرگ و مقاومت شدید نیروهای آلمانی، توانایی متفقین در برنامه‌ریزی دقیق و تطبیق با شرایط غیرمنتظره، عامل اصلی موفقیت آن‌ها بود. این عملیات نه تنها یک پیروزی نظامی بود، بلکه روحیه‌ای جدید به نیروهای متفقین بخشید و نشان داد که همکاری و همبستگی میان ملت‌ها می‌تواند به نتایج بزرگ و تاریخی منجر شود.
https://www.nationalww2museum.org/war/topics/d-day-and-normandy-campaign
chatgpt 4o
