یکی از جنبه‌های جالب در خصوص محیط کار، تأثیر عمیق آن بر عادات روزمره افراد است. اشتغال به کار نه تنها فرد را به سحرخیزی عادت می‌دهد، بلکه این عادت به طور غیرمستقیم بر همکاران و اطرافیان نیز تأثیر می‌گذارد. به ویژه در ساعات ابتدایی روز، افرادی که در نزدیکی ما فعالیت می‌کنند، معمولاً در همان زمان یا حتی زودتر از خواب برمی‌خیزند و روز خود را آغاز می‌کنند.
این روال باعث می‌شود که در وسایل نقلیه عمومی مانند مترو، وجود افرادی که به عادت سحرخیزی پایبند هستند، به یک پدیده طبیعی و رایج بدل گردد. در نتیجه، یک هنجار اجتماعی شکل می‌گیرد که سحرخیزی نه تنها به عنوان یک عمل غیرمعمول شناخته نمی‌شود، بلکه به عنوان یک عادت پسندیده و ارزشمند در جامعه مورد احترام قرار می‌گیرد. این تغییر در عادات می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و افزایش بهره‌وری افراد منجر شود، در حالی که همگان به آن توجه و احترام می‌گذارند.
