
تصور کن دنیای آیندهای را که قرصهای دیجیتال بازارها را مدیریت میکنند. مردم با مصرف این قرصها وارد دنیای متاورس میشوند، جایی که میتوانند در دنیایی شبیه به بازیهایی مثل فورتنایت یا هر دنیای خیالی دیگری زندگی کنند. به ذهنم رسید که این قرصها نه تنها جای مواد مخدر را بگیرند، بلکه از همه انواع آنها مفیدتر باشند؛ دنیایی بدون اعتیاد و در عین حال پر از لذت و تجربه.
حالا فکر کن افرادی که به نوعی در فقر و محرومیت زندگی میکنند، یک روز با پیشنهاد یک شرکت بزرگ روبرو میشوند. این شرکتها به این افراد قرصهای دیجیتال میدهند تا از درد و رنج زندگی روزمره رهایی یابند و وارد یک دنیای شگفتانگیز شوند؛ دنیایی شبیه به بهشت اختراعات، جایی که هر چیز ممکن است، جایی که هر فرد میتواند تخیل خود را آزاد کند و آن را به واقعیت بدل کند.
پس از خوردن قرص ها، جسم آنها در محفظهای شبیه به قوطی کبریت نگهداری میشود، جایی که تنها برای حفظ حیاتشان است . اما در دنیای خیالی، اگر توانستند اختراعی نوآورانه خلق کنند یا ایدهای شگفتانگیز پیدا کنند که در دنیای واقعی هم کاربرد داشته باشد، میتوانند نمره هوشیاری را پاس کنند و به دنیای واقعی بازگردند. با ایدهای که دارند، وارد دنیای جدیدی از ثروت و موفقیت میشوند.
اگر نتوانستند، زندگیشان در دنیای رویا ادامه مییابد؛ دنیایی پر از خوشی و راحتی، بدون درد و رنج، جایی که همهچیز طبق میلشان پیش میرود. برای باقی چه اتفاقی میفتد؟ نظر شما چیست؟
نویسنده: سهراب خان بدر