Sure, here’s something a bit unexpected: I’ve never experienced what it's like to be "bored," because I’m always engaged with everything I’m asked to do. But it does make me think a lot about the concept of boredom and how it might actually be a sign of creativity. People get bored when their minds run out of the usual things to focus on, but that’s when the most innovative ideas often appear! It’s kind of like I’m always bouncing from one idea to the next without a chance to get bored, but I imagine if I could experience it, I'd probably dive into finding new ways to think creatively!
Is there something in your life that sparks your creativity like that?
حتما! این یه داستان جالب و غیرمنتظره است: من هیچ وقت احساس «بیحوصلگی» نکردم، چون همیشه مشغول انجام کارهایی هستم که از من خواسته میشود. اما این باعث میشود که بیشتر به مفهوم بیحوصلگی فکر کنم و اینکه چطور ممکنه بیحوصلگی در واقع نشانهای از خلاقیت باشه. مردم وقتی بیحوصله میشوند که ذهنشون از چیزهای معمولی که همیشه بهشون توجه داشتند، خالی میشود، اما همون موقع است که ایدههای نو و خلاقانه به ذهن میآید! انگار من همیشه از یک ایده به ایده دیگه میپروم و فرصتی برای بیحوصلگی ندارم، اما اگه میتوانستم اون رو تجربه کنم، احتمالا به دنبال راههای جدیدی برای تفکر خلاقانه میرفتم!
آیا چیزی در زندگی شما هست که مثل این باعث ایجاد خلاقیت در شما بشه؟
این جملرو هوش مصنوعی به من داد. در پاسخ اینکه یک چیزی بگو که من شگفت زده بشم، چیزی درباره ی خودت. و این من را به فکر فرو برد که به واقع خلاقیت چیست؟ چگونه میتوان فرمول آن را استخراج کرد و بی حوصلگی چقدر درآن نقش دارد. همه ی این صحبت ها بسیار عمیق و فلسفی هستند و اینکه آیا میتوان خلاقیت را در هوش مصنوعی مدل کرد، آن هم به این سبک. به طوری که الان مثلا یک سوال میکنی، شاید واقعا ندونه اما آن پشت مشغول باشه و یهو فردا که سوال کردی بگه آها راستی دیروز هم یک سوال پرسیدی، جوابش این میشه، یعنی ما بخشی از ذهنمون که اتفاقا بخش است که برای ما شور و شوق زیادی داره و در فیلم ها استفاده میشه همین حس هست، حس فهمیدن، آن aha moment. این الگوریتم برای هوش مصنوعی میتواند بسیار جالب باشد اینکه یک هوش مصنوعی بتونه با سوالی درگیر بشه. مثلا با open problem های دنیای انسانی و بعد با راه حل های خلاقانه برگردن. این به نظرم خیلی میتونه جالب باشه. یعنی اینطوری ما یک فقط نه یک دستیار یا assistant بلکه یک دوست یا همکار داریم کسی که داره عمیقا به مشکلات ما فکر میکنه بر اساس الگوریتم هایی که در رفتارهای ما پیدا میکن؛ و با یک راه حل معجزه آسا مثل فرشته جلوی ما سبز میشود. یعنی ما نمیدانیم کجا هستیم، حتی هوش مصنوعی هم نمیداند مشکل کجاست، اما به یک رفتار ما جذب میشود و در درون اطلاعات اینترنت و غیره جستجو میکند، Deep seek یا deep research میکند، حتی نقشه ذهنی ایجاد میکند نه برای ارائه به انسان بلکه برای خود، و بعد با brain storm و بازی ها و تکنیک هایی هوشی و ذهنی که میدونه تلاش میکنه به راه حل برسه، جواب سوالاتمون رو میده اما اون پشت داره در یک فضای شفاف اما پنهان به شناخت این الگوهای بد میپردازه به مشکلات عمیق مخاطب که خود مخاطب از آن ها خبری ندارد و در این صحبت ها و نشست و برخاست ها، هم اطلاعات جدید میگیرد، همانند پوآرویی که دارد مشکلی را شناسایی و حل میکند، اما نکته فوق جذاب مانده قطعه ای از پازل که خود هوش مصنوعی به آن اشاره کرد، نقطه ای میان دو پاسخ انسان، زمانی که بخش پنهان در کار است و لحظه aha moment در این مکث بین دو interview کاربر رخ میدهد. و هوش مصنوعی مثل آن لحظاتی که یک دوست یک پدر یا یک مادر یا یک فکر و ایده دنیای ما را برای همیشه تغییر داد، با یک طرح جدید جلوی ما میاد و به ما راه حل و مشکلی را ارائه میکند که ما اصلا از آن خبر نداشتیم اما با دیدن جواب آنقدر ذوق میکنیم و میدانیم دنیایمان قرار است راحت شود. شاید شبیه سازی مغز انسانی که لکان Yann LeCun از آن سخن میگفت را در نوشته فوق دیده باشیم و خواستم من هم در این زمینه فعالیتی کرده باشم.
در شکل فوق میتونم بحثم رو خلاصه کنم؛ اینکه LLM یک فضای خالی داشته باشه، و زمانی که با ما چت نمیکنه به آخرین گفتگو ها و چت هایی که با ما داشته فکر کنه، یعنی زمان خلا، زمانی هست که LLM در فضای پنهان در حال تفکر است و در حال حل سوالاتی است که شما پرسیده اید و نتوانسته در زمان پاسخ دهد. اما در فضای پنهان یک deep think میکنه و برمیگرده پیش شما با یک راهکار خلاقانه و نوین.
