
— راهنمایی برای توسعهدهندگانی که میخواهند به سطح Senior برسند —
وقتی تازه شروع به کدنویسی میکنیم، اغلب فکر میکنیم «حالا که کار میکند، دیگر چه نیازی به تغییر است؟». اما تفاوت یک توسعهدهنده معمولی با یک Senior در همین نکات ریز است: نحوه برخورد با مشکلاتی که هنوز به وجود نیامدهاند!
اخیراً در پروژهای با چالشی در تنظیم خودکار فونت و ارتفاع سطرها در اکسل مواجه شدم. راهحل سریع، تنظیم دستی مقادیر بود، اما این سؤال پیش آمد: «اگر کاربری متن طولانی وارد کند یا فونت سیستم تغییر کند، چه میشود؟».
در این مسیر، چهار اصل کلیدی یاد گرفتم که میخواهم با شما به اشتراک بگذارم:
فرض کنید میخواهید ارتفاع یک سطر در اکسل را بر اساس محتوای آن تنظیم کنید. راه ساده:
worksheet.Rows[6].Height = 20;
اما این کد شکننده است! اگر متن طولانیتر شود یا فونت تغییر کند، کارایی خود را از دست میدهد.
راه حرفهای:
double CalculateDynamicHeight(ExcelRange cell) { return (cell.Text.Length / (columnWidth * 6)) * fontSize * 1.2; }
چرا مهم است؟
این کد مانند یک موجود زنده با دادهها سازگار میشود. به قول Uncle Bob:
"کد خوب مثل روزنامه خوانا است، نه مثل پازل!"
وقتی برای سلولهای اکسل استایل تنظیم میکنید، دو подход وجود دارد:
// ایجاد یک استایل پایه برای تمام سلولها var baseStyle = workbook.Styles.CreateNamedStyle("Base"); baseStyle.Font.Name = "B Nazanin" ... // اعمال استایل پایه worksheet.Cells.StyleName = "Base" // بازنویسی فقط برای موارد خاص cell.Style.Font.Bold = true;
تشبیه جالب:
این کار دقیقاً مثل طراحی شهری است که:
در پروژه اکسل، مشکل اصلی این بود:
راهحل سیستمی:
۱. یک سرویس DynamicRowHeightCalculator بسازید.
۲. یک فکتوری برای ایجاد استایلها طراحی کنید.
۳. از الگوی Observer برای تغییرات خودکار استفاده کنید.
نکته طلایی:
Seniorها به جای نوشتن کد، «چرخها» را میسازند تا مشکلات آینده خودبهخود حل شوند!
کدی که نوشتهاید باید سه ویژگی داشته باشد:
۱. خودتوضیحی:
var x = 12; بنویسید var defaultFontSize = 12;۲. تستپذیر:
۳. قابل گسترش:
«اگر فردا نیاز به تغییر این بخش باشد، چقدر زمان میبرد؟»
پاسخ شما به این سؤال، معیار واقعی حرفهای بودن است! 🚀
Chatgpt / Bing Create