امرِ محدود، به معرفت نزدیک‌تر است.

حتمن از اساتید مدیریت شنیده‌اید که اگر برای انجام کاری بزرگ، به کمبود زمان یا هر مشکل دیگری از این دست برخوردید، می‌توانید آن کار بزرگ را به بخش‌های کوچک تقسیم و هر جزء را یکی یکی انجام یا حل کنید.

حتمن مفهومی با عنوان «مهندسی معکوس» به گوش‌تان خورده است. در مهندسی معکوس، یکی از اصلی‌ترین و پر اهمیت‌ترین مراحل، تجزیه‌ی مسأله به بخش‌های تشکیل دهنده است برای کشف چگونگی کارکرد آن مفهوم یا ابزار.

حتمن به زندگی آدم‌هایی که در روستاها یا شهرهای کوچک و کم‌جمعیت زندگی می‌کنند، دقیق شده‌اید که چگونه امورات‌شان را با خون‌سردی و با سیّالیتی رشک برانگیز، به سرانجام می‌رسانند.

همه‌ی این نمونه‌ها و نمونه‌های بیش‌تر، دانسته یا از سر غریزه، از یک مفهوم پیروی می‌کنند:

همه‌ی این نمونه‌ها و نمونه‌های بیش‌تر، دانسته یا از سر غریزه، از یک مفهوم پیروی می‌کنند: محدود بودن امور، باعث شناخت به‌تر آن‌ها خواهد شد و این شناخت مُکفی، امر را به مقصدِ مطلوب می‌رساند. می‌رساند.